"Anak ng bulate ka naman Jeon eh" Don’t let you go, don’t let you go ka dyan" hinawi ng dalaga ang kamay nitong pumulupot sa kanya."Kakasabi mo lang na go away saka I hate you kala mo lusot ka na? Pwede ba Jeon maghanap ka na lang ng ibang paglalaruan at aalilain mo"ainghal ni Trisha.Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ng dalaga sabay punas ng pumatak na luha. Kasama na pati uhod niya.Ang sasabihin kase niya ay utos lamang ng utak niya at hondi ng kanyang pusog spong beses na tanga."Tapos na ako dito Jeon.Ge over na, tama na ang kahibangang ito. Tagos tagusan na eh, masyado ng malupet. Sobra ng nababalahura na nga ako napuputa pa ngayon.Gonagawa na nga akong laruan at dessert ako pa ang ginawang salarin.Masyado na kayong masasaya" pagsukong sabi ni Trisha. Napipikon na talaga siya sa amo niya."Ihanda mo na ang huling suweldo ko at dapat mong bayaran ang ticket ko kahit ako ang nagreresign.Ikaw naman ang may kaguatuhan nito” sabi ng dalaga.Muling narinig ni Jeon ang

(The past )Bumalik sa nakaraan si Trisha, habang nakatitig sa salamin ng banyo ni Jeon. Habang dumadaloy ang mga luha niya sa naging kapalaran ay dumaloy din ang alaala ng mapait na kahapon.Ang nakaraan kung bakit niya nagawang magpilitang lisanin ang Pilipinas at magawang magsinungaling para lamang makaalis sa kinamumuhiang buhay. Ang dahilan kung bakit siya nandito ngayon at tinatanggap ang lahat ng ito.“Makoy ano ba?” angal niya. Nasa Silid sila ng bahay nila Makoy, tagpi tagpi iyon at ang ibang bahagi ay karton pa.Doon sila nakikitira literal na palamunin.“BAKIT? MAHAL NAMAN KITA TRISHA AH? AT HANDA KITANG PAKASALAN , BOTO NAMAN SAYO SILA NANAY” reklamo nito habang panay ang yakap sa kanya. Nagtatangka itong ihiga siya sa sahig na nasasapinan lamang ng luma at manipis na foam. Kung tutuusin ay normal sa kanila ang harutang ganun at normal kay Makoy Ng yakapin siya ganun din naman siya dito pero nakasanayan niyang parang bestfriend lang ang turingan.Nagsimula lang na parang n

Patalikod na ang dalawa ng tumayo ang lalaki at hilahin sa buhok si Trisha.Napamura si Trisha at muling napatili saka nagpapapalag sa takot. Mabilis naman hinatak ni Makoy ang dalaga saka malakas na hinambalos ng tubo sa mukha ang lalaki. At inundayan pa ng isa pang palo pero nabuwal na ito at nangisay ngisay sa sahig. Nais pa sanang segundahan ni Makoy at tingnan kung napuruhan niya ang lalaki pero hinatak na siya ng dalaga palabas."Halika na Makoy, Please tumakbo na tayo baka may mga pulis o kaya mga kasama yan na nasa paligid eh"sabi ni Trisha na hatak sa manggas ang kaibigan habang umiiiyak sa takot. Agad naman binitiwan ni Makoy ang tubo at hinatak na si Trisha palabas ng motel.Sugatan si Makoy pero sinigurado nitong maayos siya at parang hindi man lang iniinda nito ang sakit.Lingid sa dalaga ay handa si Makoy ng sundan siya. Lingid sa dalaga, bago pa natonton ni Makoy ang silid na kinaroroonan niya ay tatlong bodyguard ng amo ni Trisha ang kinalaban muna niya kaya kung tutuu

Sinimulan ng dalagang maghanap ng isang silid na maaring upahan. Pinili niya ang medyo luma at sa lugar na mumurahin. Hindi kase sapat ang pera niya upang magtagal ng maraming araw kaya dapat niyang matipid hanggat maari.Eto ang malupit na katotohanan sa Pilipinas, kahit maliit at parang kulungan ng ibon atvkahit sira sira ang pasilidad ay makapal pa rin ang mukha ng mga may aring paupahan ng wala man lang maintenance. Mura nga ang upa pero pagtitiyagaan mo naman ang bulok na mga kabinet at nang gigitatang Banyo. Pati mga switch ng ilaw baklas na ang iba at ang amoy sa loob nakakasuka at dahil mura hindi man lang pinag aksayahang pinturahan at linisin ng may ari.Naisip ng dalaga na wala namang problema kahit saan siya tumira ang agenda niya ngayon ay may mapagkakitaan para makaraos sa mga darating na araw.Ang buong akala ng dalaga ay magiging ganun kadali. Ang akala ng dalaga ganun pa rin siya.Na siya pa rin ang dating Trisha matapang matatag at palaban pero hindi na pala.Dahil

"Langya naman, napakalupet naman ng kamandag ng hinayupak na iyon.Dalawang putok lang sa magdamag ay nakadale ang kumag"sa isip ispi isip ni Trisha.Biglang gumana sng imagination ng dalaga at sa kanyang isipan ay nakita niya ang magandang ngiti ni Jeon kapag ibinalita niyang buntis siya. Yun nga lang segundo lang iyon dahil binura din agad ng isipan niya ang kahangalang iyon. Para kay Trisha mahirpa sngaakit sa delusion dahil ilusyun lamang iyon at malabong maging totoo.Sa Kabila ng kaalamang tatlong buwang buntis na siya at may kaakibat pa iyong hindi magandang balita. Ayon sa doktor ay mahina ang kapit ng bata at maging ang katawan niya ay mahina at kulang sa bitamina kaya naman neresetahan siya ng doctor ng mga bitaminan at pangpakapit ng bata.Sa mga unang linggo ay naging abala si Trisha sa paghahanap ng mapagkakakitaan st sinikap ilihim ang kalagayan. Halos pang apat na buwan na niyang nakakauwi ng maisipan niyang magpadala ng sulat kay Makoy.Bukod kase kay Jeon si Makoy lang