“Okay lang sabi ako!” Ang naiinis na sabi ng dalaga at may pasigaw pa. Inalalayan pa ang ulo ng dalaga para maihiga sa kulay red na carpeted na sahig ng hallway. It was strange. May naamoy siya. Familiar ang amoy na iyon. Actually, parang may naalala siya sa pabangong iyon. Amoy vanilla na medyo pomelo na medyo kape. Basta kakaiba. Masarap sa ilong. Nakakakilig. Nakakainlove. Yon ang description niya sa scent na iyon. Nang maimulat niya ang mga mata ay blurred na ang kanyang nakikita. Pero, she felt the warm, and she felt that she is safe. Blurred na blurred na ang nakikita niya sa paligid hindi lang dahil sa kalasingan kundi dahil sa dim light na mayroon ang hallway. Kanina ng magpunta ang dalaga sa comfort room bago pa magpakalasing ay hindi pa iyon madilim. Ngayon ay napakadilim na. Nahulog pa ang suot niyang salamin. Di na niya maaninag kung sino ang mga nakakasabay niya o nakakabonggo pero naaninag niya na matangkad ang taong ito, medyo mahaba ang buhok at mabigote ang mu
Read more