Pinandilatan niya ang binata nang magtama muli ang kanilang mga mata sa screen. Muling lumiwanag ang gwapo nitong mukha, nagningning sa tuwa ang mga mata at halos abot tainga ang ngiti nito sa labi. Xander muttered something, leaving Marga puzzled by its meaning. Kaya, gayun na lamang ang pangungunot ng kanyang noo habang nakatitig sa kanyang screen. Masayang-masaya pa naman ang binata habang nagsasalita, ngunit ni isa ay talagang wala siyang maitindihan. "I wish I could be with you right now, babe," sabi pa nito, na siyang natatanging naitindihan ni Marga. She exhaled sharply, tuning out Xander's words, which she couldn't grasp. “Magkukwento ka ba o hindi?” asik niya rito, nakasimangot pa rin. Xander laughed and shook his head, “Ladies first this time, babe,” maikling turan nito sabay lahad ng kamay sa harap ng camera. Marga stared at him in disbelief. Her intuition hinted that Xander's actions were a ploy to capture her attention. However, she found it difficult to swallow when

“I told you, babe, I have all my ways,” confident nitong sagot sa kanyang tanong, mabilis lang siya nitong sinulyapan kapagdaka’y muling itinuon ang pansin sa pagmamaneho. She lets out a weary sigh, her head tilting slightly as if in silent agreement with the universe's whims. Dapat pala hindi na siya nag-aksaya pa ng laway sa pangungusisa sa binata, kung paano ito nagkaroon agad ng kotse na gagamitin, samantalang unang beses nito dito sa syudad. Masaya nilang tinahak ang parking area ng Mall habang pinag-uusapan ang mga best menu ng syudad na magkahawak kamay pa rin, at saka nito binitawan ang kanyang kamay matapos siyang pagbuksan nito ng kotse. Napatingin na rin siya sa daan na tinatahak nila. Nasa mahigit twenty-five minutes ang byahe papunta sa restaurant na gustong puntahan ng binata mula sa KCC Mall. Sa mahigit sixteen years nito sa ibang bansa, nakasanayan na ng binata na tuwing breakfast lang kumain ng rice at minsan pa nga raw ay wala. “Saan ka naman nag-check in?” curio

“Kailangan ko na kayang tawagan si Boss?” tanging naiisip niyang paraan upang makatakas sa gustong mangyari ng binata. Aminado siya na hindi niya ito matatakbuhan at magagawa nitong hanapin ang apartment ng kanilang kompanya. Tanging pang-asa niya na lamang ay ang kaibigan nito. Napatingin siya sa kanyang suot na wristwatch, five minutes to eight, wala naman siyang lakas na loob na tumawag sa kanyang Boss ng ganitong oras. Bagsak ang mga balikat na napabuntong-hininga ang dalaga, saka pinagmasdan ang kaharap, na masayang nakikipag-usap sa waiter habang umu-order. Mas naramdaman niya ang matinding pagod sa kakaisip ng paraan kung paano makakawala sa dominanteng binata, kaysa sa dami ng tinapos niyang trabaho kanina. Hindi niya kasi kayang timbangin kung mapagkakatiwalaan niya ito. Sinasabi nga nito na walang itong gagawin sa kanya, pero sa mga sinasabi nitong “dirty talk” at “just a kiss”, ano ba dapat? Napainom siya ng tubig na hindi inaalis ang mga tingin sa umu-order pa ring b

Gaya nang napag-usapan nila, si Xander nga ang unang gumamit ng bathroom. Habang inaayos niya ang kanyang mga gamit ay hindi niya mapigilan ma-usyoso sa mga gamit na inilapag ng binata sa vanity table na malapit sa kama nito. Hindi rin nakatakas sa kanyang paningin ang dala nitong laptop at tablet. "I'd much prefer to spend my time shopping with you, babe, rather than buried under a mountain of work and meetings," Napangiti ang dalaga nang maalala ang sinabing iyon ni Xander. Wala pa rin siyang ideya kung ano talaga ang pinanggagawa nito, maliban sa, ang madalas nitong nakukwento sa kanya ay nasa iba’t-ibang bahagi ng airport ito ng PIlipinas. If her memory serves her right, sa isang araw ay mahigit tatlong beses itong nasa himpapawid. Kung nagawa niya lamang e-record ang mga airport na binabaan nito araw-araw, marahil naapakan na nito ang buong Luzon, Visayas at iilang airport sa Mindanao. Napatitig siya sa direkyon ng bathroom, na-realize niya na maraming bagay pa rin siyang hi

Halos mailuwa niya ang kanyang mga mata nang marinig ang boses ng binata. Ramdam niya ang pag-akyat lahat ng kanyang dugo sa mukha. She took a deep breath, exhaling slowly, trying to regain composure and give herself time to think about what to say. Narinig niya ang bawat yapak ng binata, kaya bago pa man ito makalapit sa kanya ay pumihit na siya paharap rito na may ngiti sa labi. “Good morning, Xan!” masaya niyang bati, bago dahan-dahang tumayo. Napalunok siya nang mapansin ang bumakas na pag-aalala sa mukha ni Xander, at kahit may butil ng mga pawis ang makinis nitong mukha ay tila napaka-fresh pa rin nitong pagmasdan. Marahan niyang ipinilig ang ulo upang iwaksi ang naloloko niyang isipan. “May nakalimutan akong tapusin na report kagabi, eh, pumasok sa panaginip ko,” pagsisinungaling niya at kimi na ngumiti, pinasingkit niya pa ang mga mata, wari parang bata na nahuli sa kalokohang ginagawa. Bigla naglaho ang pag-aalala sa mukha ni Xander at napalitan ng masayang ngiti habang