Gulong-gulo pa rin ang isip ni Seb habang pinagmamasdan ang babaeng umiiyak sa kanyang harapan. Kung kailan handan na siyang ayusin ang naging pagkakamali niya sa asawa ay saka naman nangyari ito. Sa totoo lang handa na sana niyang aminin ang lahat-lahat kay Abi at naghahanap lang siya ng tamang tyempo. Pero ngayon paano pa niya ito sasabihin sa asawa niya? Alam niyang masasaktan ito ng sobra lalo pa at may bata ng involved. Nilapitan niya si Sandra na patuloy pa rin sa pag-iyak. "Sshh, that's enough, makakasama 'yan kay baby," saway niya sa babae. Saglit itong tumitig sa kanya at bigla na lang siyang niyakap. Wala siyang nagawa kundi yakapin din ito pabalik. Ayaw niya rin na nakikita itong umiiyak lalo na sa kalagayan nito ngayon. Maya-maya pa ay huminto na sa pag-iyak si Sandra at kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya. "Seb, hon. Hindi mo na ba ako iiwan? Kami ni baby," malambing na tanong nito sa kanya. At kahit na naguguluhan pa rin siya hanggang ngayon ay tumango na lamang

Sebastian Pagkapasok ni Seb loob ng sasakyan ay sandali muna siyang nanatili sa loob ng nito at nag-isip. Iniisip kung ano ba ang dapat niyang gawin. Ayaw naman niyang maging bastardo ang sarili niyang dugo at laman, kaya hanggang ngayon hindi mawala-wala sa isip niya ang sinabi ni Sandra na hiwalayan niya si Abi. Ipinilig na lamang niya ang ulo. Saka pinaandar ang sasakyan at pinaharurot ito pauuwe. Gulong-gulo pa rin ang isip ni Seb hanggang sa nakarating na siya sa kanilang bahay. Walang ibang nasa isip niya kundi ang dalawang babaeng parehong mahalaga sa buhay niya. Alam niyang kasalan itong meron sila ni Sandra, pero hindi na siya pwedeng umatras pa. Buntis ang babae sa magiging anak niya. Alam niyang masakit ito para kay Abi sa oras na malaman nito ang totoo, at yon ang kaylangan niyang harapin. Dumaan muna siya sa bar counter malapit sa kusina at uminom ng ilang shots ng alak bago umakyat sa taas. Nasa harap na siya ng pintuan ng kanilang silid kaya napahugot siya ng

Kunot-noong nilingon niya ang kaibigan. "Hayaan mo ako besh, kailangan maturuan na ng leksyon ang malanding babaeng 'yan," nanggagalaiting wika niya sa kaibigan. "Yes, I know, besh. But , look, mukhang hindi mo na rin naman sila maaabutan kung bababa ka pa ng sasakyan, kaya sundan na lang natin kung saan man sila patungo ng kabit niya," wika ni Lyca sabay turo sa sasakyan na nagsimulang umandar lulan ang dalawang hayop!" "Tama si Lyca. Kaya panahon na para harapin niya ang mga hayop!" aniya sa isipan sabay kabig sa manibela ng sasakyan at sinimulang sundan ang sasakyan ng asawa. Kahit na nagpupuyos sa galit ang kalooban at nanginginig ang mga kamay na may hawak ng manibela ay nagawa pa ring magmaneho ni Abi. Pilit na kinokontrol ang sariling emosyon kahit pa nag-uunahan na sa pagtulo ang mga luha niya. Ang buong akala niya na nagbago na ang asawa ay hindi pala. Siya lang pala ang naniwala sa sarili niya na nagbago na nga ito. Pero hindi pala, dahil kulang pa rin pala para sa l

Nakasalampak pa rin sa sahig si Abi na patuloy na umiiyak. Tila nawalan siya nang lakas at hindi niya magawang itayo ang sarili niyang mga paa. Habang nasa ganung sitwasyon siya ay naramdaman niya ang brasong yumakap sa kanya mula sa likuran at inalalayan siyang makatayo. "Besh, tumayo ka diyan," dinig niyang sambit ni Lyca. Nilingon niya ang kaibigan at kita niya ang awang bumalatay sa mga mata nito para sa kanya. Tiningnan niya rin ang mukha ng kanyang anak na ngayon ay gising na, titig na titig ito sa kanya na tila ba nagtataka ito kung bakit siya umiiyak. "Abi, let's talk," kaswal na sambit ni Seb. Pinunasan muna niya ang mga luha sa pisngi at nagpakawala ng isang malalim na buntong-hininga bago ito nilingon. "Abi, I'm sorry, it's my fault. Alam kong masakit, pero kailangan na nating gawin ito. Maghiwalay na tayo. I will file an annulment," balewalang wika ng lalaki na parang isang laro lang ang naging kasal nila na ganun na lang kadali para rito ang ang bitawan iyon.

Muli niyang idinilat ang mga nanlalabong mga mata dala ng luha. Pipirmahan na sana niya ang annulment nila ni Seb, nang marinig niya ang boses ng kapatid nitong si Johnson na bigla na lamang nagsalita mula sa kanyang likuran. Dali-dali niyang pinahid ang ang mga luha sa pisngi at inayos ang sarili. Itinaob niya rin ang annulment paper para hindi ito makita ni Johnson. "Hi, anyare rito?" tanong nito sa kanya at itinuro ang kapatid na sobrang lasing at tulog na tulog sa sofa. Ngunit hindi ito sinagot ni Abi ang tanong nito, bagkus nakisuyo siya sa lalaki. "Ahm, pwede mo ba akong tulungan na dalhin sa kwarto ang kuya mo, ayaw kasi magising eh?" aniya, kahit pa ang totoo ay hindi naman talaga niya ginising ang lalaki. Pero sa hitsura nito mukhang malabo rin itong magising sa dami ng bote ng alak ang nainom nito. Tumango naman si Johnson. Tinawag ni Abi ang kanilang guard sa gate para tulungan si Johnson na maiakyat sa taas ang kuya nito. "Ayos ka lang ba Abi? May problema ba?"