ReynaAnong oras na pero nakahiga pa rin ako sa kama, nakatulala sa ceiling at pinaglalaruan ang labi kong buong gabi atang pinapak ni Lulu. Siya naman ay paniguradong nasa opisina na.Iniisip kaya ako noon? O kahit ang mga halik namin kagabi?Wala naman kaming ibang ginawa buong magdamag kung hindi ang maghalikan at magpalitan ng laway. Kumbaga, pang kindergarten pa lang ‘yong kagabi. At sa tingin ko, hindi kami basta makaka-advance kung busy siya sa trabaho.Speaking of trabaho, kahit pa ilang araw na akong namumuhay bilang isang disney princess, libre ang tinutuluyan at kumakain ng masarap na pagkain, bonus pang may humahalik sa’kin, kailangan ko pa rin na magtrabaho.Nag-iwan lang ulit ako ng note sa ref bago tuluyang umalis. Wala pa rin kasi akong cellphone, kasama ata sa tinapon ni Mama pero ‘di kasama sa binigay ni Lester. Baka nabenta na o baka sa bakal bote dahil isang ubo na lang naman iyon. Sayang lang ang sim card.May pera naman ako pero walang pampublikong sasakyan sa lo

ReynaIsang malaking drama na naman para sa mga kapit-bahay nang makita nila ako papasok sa eskinita, pauwi sa bahay.Hindi pa man ay pagod na ako. Siguradong makakarating kay Tiyo Kadyo ang pag-uwi ko. Kaya naman kailangan kong bilisan.“Nakalimutan niyong itapon ang mga papeles ko,” bungad ko kay Mama, walang tingin-tingin, nang salubungin ako sa sala.Wala akong oras para sa panibagong drama. Hindi ako puwede abutan ni Tiyo Kadyo.Nilampasan ko siya at ‘di na hinintay na mapagsalitaan o kaya naman ay biglang sapukin na lang. Dumiretsyo ako sa kuwarto at inangat ang higaan ko. Naroon pa ang brown envelope kung saan nakalagay ang mga papeles ko.Narinig ko ang yabag niya pasunod sa kuwarto. Pero hindi siya lumapit at nanatili lang sa pintuan.“Ang cellphone ko, kasama ba sa naitapon niyo?” tanong ko habang sinisilip ang mga dokumento, kung kumpleto ba at hindi inanay o kaya mineryenda ng mabait.Nakahinga ako nang mamataan na maayos naman ang lahat ng nasa loob noon.“Malay ko naman

ReynaMadami akong plano noong oras rin na sinabi ni Lulu na private plane ang sasakyan namin. “May stewardess ba roon?” kuryusong tanong ko.Kasalukuyan kaming nagpapababa ng kinain. Nakaupo sa couch at nanonood ng TV. Isang documentary iyon tungkol sa animal mating. Kasalukuyan na itong nasa kung paano nagme-mate ang mga orangutan.“We have one. But we can add more or have none if you're uncomfortable,” ngiti niya at sandali akong tinignan bago ibalik muli sa screen ang TV.Invested siya sa mating ng mga animals. Napaisip tuloy ako kung gagawin niya rin ba sa’kin ang mga iyon.At para mangyari iyon, hiniling kong walang stewardess sa eroplano namin. Sa amin lang ang buong eroplano bukod sa piloto at co-pilot nitong kasama. Puwede namin gawin ang mga bagay sa malaking espasyo. Iyon ang pinaghandaan ko bago ang takdang lipad pa-Japan.Pero habang wala ang pasaporte at abala pa si Lulu sa kaniyang maiiwang trabaho, sinubukan ko ulit na puntahan si Mama. At hindi iyon naging madali.Sa