ฮั่วเยี่ยนฉือเห็นความเกลียดชังและเด็ดเดี่ยวฉายชัดผ่านใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเฉียวสือเนี่ยน “เนี่ยนเนี่ยน หลาย ๆ เรื่องก็ไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่เห็นตรงหน้า ให้ฉันช่วยเธอเถอะ ถือเสียว่าเป็นการชดใช้จากฉัน”ชดใช้เฉียวสือเนี่ยนขบฟันกับสองคำนี้ รู้สึกเหมือนถูกประชดประชันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ชาติก่อนเขาเกล

เมื่อเห็นเฉียวสือเนี่ยน แววตาที่เดิมทียังเรียบนิ่งของฟู่เถียนเถียนก็เริ่มแดงระเรื่อ เธอส่ายหน้าเป็นเชิงห้ามอีกฝ่าย “เธอมาได้ยังไง?”เฉียวสือเนี่ยนพูดสั้น ๆ “ลู่เฉินหนานโทรหาฉัน”พูดจบ เฉียวสือเนี่ยนก็เงยหน้าขึ้น จึงพบว่าในห้องไม่ได้มีแค่คุณนายเวิน แต่ยังมีคุณท่านเวินนั่งอยู่บนโซฟา สีหน้าของพวกเขาไม่

เวินจิ๋งหลี่มีชีวิตราบรื่นมาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นเด็กที่ยอดเยี่ยมในสายตาของทุกคนหลังจากที่เข้ามาทำงานแล้ว เขาก็กลายเป็นผู้ที่ทุกคนชื่นชอบและแข่งขันกันเพื่อแย่งตัวเขามาทำงาน เขาได้รับคำเยินยอและสรรเสริญมากมายนี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนฟ้องร้องและคนที่ฟ้องร้องคือภรรยาของเขาเมื่อเห็นดวงตาแดงก่ำของฟู่เ

หากซ่งม่านสามารถคิดได้ เฉียวสือเนี่ยนก็ดีใจแทนเธอด้วยแต่คนที่ดีใจกว่าคือโม่ซิวหย่วนในขณะที่เขากำลังแข่งดื่มเหล้ากับลู่เฉินหนานอยู่ เมื่อได้ยินซ่งม่านบอก “ยกเลิกงานหมั้น” เขาก็วางแก้วเหล้าลงทันที ก่อนจะเดินมาหาซ่งม่าน“เธอคิดได้แล้วจริง ๆ งั้นเหรอ?”ซ่งม่านหลุบตาลงต่ำเพื่อปกปิดความรู้สึก เธอหัวเราะ

เธอคือหลีซูเหยียนเธอสวมชุดราตรีสีชมพูอ่อนดูหรูหรา เธอรวบผมทรงเจ้าหญิง ประกอบกับการแต่งหน้าโทนชมพู ทำให้เธอที่เดิมทีเป็นคนอ่อนหวานมากอยู่แล้ว ในตอนนี้ยิ่งดูอ่อนหวานมากขึ้นไปอีกหลีซูเหยียนเดินคล้องแขนมากับผู้ชายท่าทางสง่าอายุราว ๆ ห้าสิบปีผู้ชายคนนั้นสวมชุดสูทจงซาน เขารูปร่างสูงใหญ่ ถึงแม้ว่าเขาจะม