เฉียวสือเนี่ยนเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นธรรมชาติ “ก่อนหน้านี้ตอนหย่ากับฮั่วเยี่ยนฉือเวลาค่อนข้างกระชั้นชิด หนูจึงไม่ได้คืนให้คุณย่าอย่างทันท่วงที วันนี้มีเวลาว่างพอดี จึงนำมันมาส่งคืนให้ค่ะ”“เนี่ยนเนี่ยน ย่าให้หนูไปแล้ว เด็กคนนี้นี่ จะเอามาคืนย่าทำไม?” คุณย่าฮั่วพูดเสียงดุ“ขอบคุณความหวังดีของคุณย่านะคะ แต

เฉียวสือเนี่ยนมีท่าทีระแวดระวังขึ้นมาในทันที “ไม่เกินสามครั้งต่อวัน”โม่ซิวหย่วน “สามครั้งน้อยเกินไป ห้าครั้ง”เฉียวสือเนี่ยน “สี่ครั้ง มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว นี่คือขีดจำกัดสูงสุด”โม่ซิวหย่วน “...”ฟู่เถียนเถียนเข้ามาเห็นฉากการต่อรองของพวกเขาพอดี เธอพยายามกลั้นหัวเราะสุดชีวิต “เนี่ยนเนี่ยน เธอออกมาสั

เฉียวสือเนี่ยนส่ายหัวปฏิเสธ “คุณไปเยี่ยมเขาเถอะค่ะ”หลีซูเหยียนยิ้มหวานพลางพูด “แต่ฉันคิดว่าประธานฮั่วอยากเจอคุณมากกว่านะ คุณเข้าไปเป็นเพื่อนฉันสักครั้ง เพื่อช่วยให้ฉันเลี่ยงอุปสรรคได้ไหมคะ?”พูดจบ หลีซูเหยียนก็ควงแขนของเฉียวสือเนี่ยนอย่างสนิทสนม และลากเธอไปที่ห้องพักผู้ป่วยด้วยกันผู้ช่วยของหลีซูเห

บนตัวของฮั่วเยี่ยนฉือสวมเสื้อผ้าของตัวเอง ไม่รู้ว่าออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ หรือมีธุระเลยต้องออกมาเมื่อเห็นเธอเข็นโม่ซิวหย่วนมา ในดวงตาสีดำสนิทแสนเย็นชาและเฉยเมยของฮั่วเยี่ยนฉือก็ฉายชัดถึงความรู้สึกเจ็บปวด“อ้าว ประธานฮั่ว คุณก็อยู่ที่โรงพยาบาลนี้ด้วยเหรอ บังเอิญจริง ๆ” โม่ซิวหย่วนเริ่มทักทายก่อนฮั่

“เลิกมาพูดจาไร้สาระอยู่ตรงนี้ได้แล้ว เฉียวสือเนี่ยนไม่มีทางยอมรับนาย!”แววตาของฮั่วเยี่ยนฉือเปลี่ยนไปเป็นเย็นชา “โม่ซิวหย่วน นายก็แค่อาศัยการที่ได้รับบาดเจ็บเพราะเฉียวสือเนี่ยน มาเรียกร้องความเห็นใจต่อหน้าเธอ เป็นการกระทำที่ต่ำช้ามาก!”“ใครกันแน่ที่ต่ำช้า?”โม่ซิวหย่วนพูดอย่างเย็นชา “ตอนอยู่ที่ประเท