Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—Nawalan ako bigla ng gana umuwi sa apartment kaya pinatigil ko ulit ang taxi. Buti nalang at isang malaking eco bag na puno ang laman lang ang dala ko. Tumigil ako sa isang maliit na grocerihan at sa tabi nito ay mga parks na, may mga nakatayong stall at kahit ano. Alas singco na ng hapon pero marami pa ring tao sa paligid, pinagmamasdan ang paglubog ng araw. Pumasok ako sa grocerihan at napagisipan kong bumili ng graham crackers at ibang ingredients para sa mango graham na gagawin ko. Ibibigay ko bukas Kay Arkien para naman makabawi ako.Nasasaktan pa nga ako ngayon dahil ano pa nga ang reaksiyon niya ngayong Hindi ko siya tinignan at nagpasalamat man lang. Naaalala ko pa rin ang mukha niya noong tumingin ako sa kaniya. How to unsee ba?Pagkalabas ko ay mas dumami ang tao sa paligid at ang daming sasakyan ang dumadaan sa kalsada. Ito na uuwi na ako para magawa ko itong mango graham na ibibigay ko sa kaniya. Habang naghihintay ng nasasakyan sa gili

Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“UUWI na ako,” sabi ko sa kapatid ko nang mahatid ko siya sa tapat ng pinagtatrabahuhan niya kung saan siya nakatira ngayon.“Bakit ate?” “Ano pang saysay kung sa bahay ako dederetso? Hindi ko pa sila kayang harapin. Siguro sa susunod nalang ako bibisita.” Napapabuntong hininga ako habang inaayos ang iba kong gamit. Alas otso na ng gabi.“Oo nga eh. 'Wag ka mag-alala ate, ibibigay ko 'to sa kanila. Alam ko na time kung kailan sila nagkakasama sa bahay at hindi. Pero sayang naman ang pinunta mo rito kung uuwi ka rin lang.” Ginulo ko ang buhok niya at ngumiti.“Hayaan mo na. Next time nalang ulit. Mag aral ka mabuti ha? Patapos na school year, tiisin mong pumasok kahit bumibigat na budhi mo—”“Ate naman eh.”“Sige na, para maabutan ko pa last trip baka maiwan na ako.” Tumango siya sa akin. Tinalikuran ko na siya nang makapasok na siya sa loob. Patakbo naman akong pumunta sa waiting shed para maghintay ng sasakyan.Uuwi na rin lang ako. Imbis na two

Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Te, tulala ka riyan?” “Hayaan mo Kath, buang 'to baka masaya lang siya.”“Ay oo nga 'no baka sa subrang saya niya sa utak nalang siya nakakatawa—” Napatigil ang dalawa sa pag bulong na naririnig ko naman nang tumingin ako sa kanila. Panay ako sa buntong hininga at pag-iisip kung tatanggapin ko ba 'yong offer.Tumawag kasi ang kapatid ko kagabi at sinabi niya na nasa Hospital si lolo, itinakbo raw siya noong nakita niya ang magulang ko na nag aaway at nagsasakita. Minsan na nga lang makabisita si Lolo sa hina na ng katawan niya e gano'n pa ang bubungad. Inatake pala siya, may sakit kasi siya sa puso.Kaya ngayon ay namomroblema ako kung saan nanaman kukuha ng pera para pambayad ng bill sa hospital. Kung tatanggapin ko ba ang offer ni sir Andrius, biglaang yaman talaga ang mapapala ko roon kaso ang problema ay mamahalin ba ako ng tao? Tatratuhin niya ba ako ng tama? Paano kung nasa iisang bubong na kami ay roon niya na ako sasaktan at tatratuhin na

Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Enjoy the tea Ma'am and Sir. Have a good day!” ngiting ngiti kong sabi sa costumer, nang makapasok ako sa kusina ay nawala nanaman ang ngiti ko. Napakahirap naman ngumiti kapag peke.Nandito ako sa may cafe ngayon at ako ang nag se-serve ngayon dahil absent ang waiter. Isa lang ang natira rito hindi niya naman kakayanin sa dami ng tao. May alam naman ako sa serving kaya keri na.“Ano te kaya pa ba? O pasuko na ang puso mo?” Nagulat ako sa tanong Jerin na nandito pala. Masiyado naman 'to. “Ba't nandito ka?”“Wala lang. Tapos na trabaho namin doon eh gusto lang kitang kamustahain. Anyway nagpaalam si Kath if puwede kami mag trabaho rito ngayon.” Napabuntong hininga naman ako dahil sana ay payagan sila. Kaunti lang ang pumsok ngayon at straight 5 hours na kaming nakatayo, nag se-serve at gumagawa ng mga order nila. Hindi sa nagrereklamo ako pero kasi hindi kaya ng powers naming nandito sa dami ng tao. Late ko nalaman na Friday pala kaya maraming cos

CHAPTER 18Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Kyaaahh—”“Ahh! Ba't ka ba sumisigaw kararating ko lang!” Gulat na tanong ko pagkatapos ay hinampas si Kath na tinawanan lang ako.“Kasi naman te! May party na magaganap ahhhh!” Nginiwian ko nalang siya dahil kakaiba naman ang excitement niya at parang may kilig pa. “Bilis ng announcement ah, kahapon lang sinabi na maghintay ng ilang days. Anyway ba't ganiyan ka kasaya? Party lang naman ah,” ani ko at pinatabi siya para makapasok na ako. Humarang kasi siya tapos ay nagsisigaw na.“Sis, as you can see wala tayong boss right? Si manager lang nandiyan. Ngayon alam mo na?” Napatulala ako saglit at nag-loading.“Ha?” Buong pagtataka kong sabi. Sumimangot naman siya at hinampas ako.“Te siyempre 'yong boss dadati—”“Ano naman?” Napatakip ako agad sa bunganga ko dahil baka may makarinig. Ang bungangang 'to talaga.“Wait lang kasi. Patapusin mo muna ako. 'Yong boss daw natin ay twice palang pumunta rito. pangatlo raw sa Friday, kaya 'wag ka na