Chapter twelve Nanlaki ang kanilang mga matang tumingin sa 'kin. "Ah! Ito lang po ba ang bilhin nyo? Wala nang iba?"Peke akong ngumiti at ramdam ko ang ibang atmosphere dito sa shop habang pinagtitigan nila ako. Ano ba ang problema nila sa akin at kung maka titig sa 'kin wagas? Hindi ko na napigilan at biglang nag joke. "Malamang wala nang iba kase sya lang ang nagiisa."Umakto pa ako na parang kinikilig. "Yie, kinilig bangs ko."Sa mga oras na ito ay ang gusto ko lang ay patayin ang sarili ko dahil sa mga pinagsasabi ko ngayon. Hindi ko akalaing dadating ako sa puntong maging corny ako para lang ibaling iyong seryusong tingin nila sa akin. Ano ba kase ang nangyari sa kanila? Bakit ako na naman lagi?"Tara na, Berman. May papainumin pa tayo ng gamot."Seryusong lumihis si ate Annie sa harapan ko pero bago pa sya naka alis sa harapan ko ay nakita ng dalawang mata ko ang munting ngiti sa labi nya na pilit n'yang tinatago. Malayo na kami sa flower shop ng madatnan ng mga mata ko ang bu