Napatitig si Jastine sa bilis ng pagkilos ni Drei. Napanganga pa siya nang bahagya. Bumaba ang tingin niya sa hawak nitong bulaklak na nakabalot pa sa dalawang maganda na wrapper. Faded vintage ang kulay ng nasa ilalim na wrapper habang kulay silver naman ang nakapatong rito. Huminto ang pagpasada ng tingin ni Jastine sa bulaklak. Maganda at maayos naman ang pagkaka-arrange ng mga ito. Maganda sa paningin lalo pa’t may iba pang klaw ng bulaklak ang kasama rito. Ngunit naka-highlight pa rin ang mga kulay puti na tulips.Unti-unti na sumimangot si Jastine. Sumama ang mukha ni Jastine na nagpalit-lipat ang tingin sa bulaklak at humahawak ng bulaklak sa kanyang harapan. Nanliit ang mga mata ni Jastine na sinipatan ang lalaki. Sinusubukan niya na unawaan ang sitwasyon at kung bakit ito ginagawa ni Drei. Pero wala talagang maisip na matinong dahilan si Jastine kung bakit bigla nagpakita ang lalaki sa bahay nila.Ngumiwi si Jastine nang napatitig siyang muli sa bouquet ng white tulips. “Whit

“Hoy, ackla! May naghahanap sa ‘yo,” malakas at eksaherada na sabi ni Regine pagpasok ng dressing room.Napahinto si Jastine sa ng kanyang false eyelashes. Tiningnan niya ang kaibigan mula sa kaharap na salamin. Kitang-kita ni Jastine ang reflection nito na nakatayo pa sa bungad ng pintuan. Ang dalawang kamay nito ay nakahawak sa mga pulang kurtina na hinahawi nito.“Don’t tell me nandito na naman ang magaling kong kapatid?” Iniisip pa lang ni Jastine na pumunta na naman si Jeremy sa pinagtatrabahuhan niya, napapaikot na siya ng mga mata at napapairap. Ilang beses na itong ginagawa ng magaling niyang kapatid para sunduin siya kuno dahil pinapauwi siya ng mga magulang nila.Binawi ni Jastine ang kanyang tingin. Pinagpatuloy niya ang pag-aayos ng false eyelashes para hindi ito halata.“Sabihin mo na lang kay Jeremy na hindi ako uuwi. . .” saad pa ni Jastine. Tiningnan niya ang kanyang sarili. At nang makuntento na siya, binaba niya ang liquid eyeliner. Sunod niyang inayos ang makapal na

“Hoy! Anong nangyari sa ‘yo, ackla?” Pumalakpak nang isang beses si Regine sa tapat ng mukha ni Jastine. Kinaway pa nito ang isang kamay na sobrang lapit na sa mukha ni Jastine. Pero wala pa ring reaksyon si Jastine.Malayo ang tingin ni Jastine at tila malalim din ang takbo ng isipan niya. Tulala si Jastine na nakabaling sa dako ng bar counter. Sa isang upuan mismo sa may dulo ng counter.“Nako. . . Ikaw, ackla, ah. . . Iniwanan ko lang kayo ni poging fafa noong isang araw naging ganyan ka na araw-araw,” may pagdududa na sambit ni Regine. Lumapit pa ito kay Jastine nang may malaman na ngiti. “May dapat ba akong malaman na hindi mo pa chinichika sa ‘kin.” Sinundot ni Regine si Jastine sa tagiliran. Doon pa lang natauhan si Jastine.Napatingin si Jastine kay Regine nang may pagtataka. “Ha? May sinasabi ka ba, ackla?”“Sabi na nga ba. Wala ka na naman sa sarili, ackla.” Pinagkrus ni Regine ang mga braso sa may dibdib. “Umamin ka nga sa ‘kin, ackla. Anong ginawa ng poging fafa sa ‘yo nak

Hindi makapaniwala si Jastine sa kanyang biglang tinuran. Tanga-tanga mo rin taloaga minsan, Jastine. Bakit ka nagpasalamat sa mayabang na lalaki na ‘yan? Kung maaari niya lang sabunutan ang kanyang sarili nang hindi siya pagkakamalan na nababaliw na ng makakakita sa kanya ay gagawin na niya. Ang kaso hindi pa lumabas si Drei. Gulat na gulat din ito sa sinabi niya.Mabilis na umiwas ng tingin si Jastine bago pa man magtama ang tingin ng kanilang mga mata. Itinuon ni Jastine ang pansin sa bintana. Bahagya siyang nakatalikod kay Drei ngunit makikita pa rin nito nang kaunti ang side view ng mukha ni Jastine.Pilit na hindi pinapakita ni Jastine ang kanyang mukha kay Drei. Pinagkrus pa niya ang mga daliri niya sa ilalim ng kumot kasabay nang panliliit nang kanyang mga mata hanggang sa marahan siyang napapikit. Hinintay niya kung ano ang magiging sagot at reaksyon ni Drei sa kanyang pasasalamat. At ayaw man aminin ni Jastine sa kanyang sarili, tila inaabangan niya ang sagot nito, na tatang

Sa bilis ng pagbabago ng isip ni Jastine kay Drei, daig pa niya ang isang highschool student na dalaga na excited na makita ang kanyang crush. Malaki ang ngiti na nakaguhit sa mga labi ni Jastine habang hinihintay niya na buksan ni Jeremy ang pinto ng opisina ni Drei.Hindi mapalagay sa kanyang nararamdaman si Jastine. Ngunit, pilit niya rin itong ikinukubli sa sarili. Mahirap na kung mapansin ito ni Jeremy. Magtataka at magdududa ito sa inaakto niya lalo pa’t isa si Jeremy sa mga nakakaalam na ayaw na ayaw niya sa mga ospital. Sa katunayan pa nga ay isa si Jeremy sa mda dahilan kung bakit natatakot si Jastine. Si Jeremy ang pasimuno sa pagkukwento ng katatakutan na nangyayari sa loob ng ospital sa pagsapit ng gabi lalo na hatinggabi.Napahawak si Jastine sa kanyang dibdib. Palakas nang palakas ang pagkabog nito. Hindi na siya makapaghintay na makita ulit ang lalaki na prospect niya na mapasakanya. Kung maaari ay lulunukin ni Jastine ang mga nauna niyang sinabi kay Drei mapasakanya la