"Alice, may seatwork ako that I need to pass at four," ani Via habang abala siya sa cellphone. "Philippine history. Magbigay daw ng kinatatakutang lugar pero dapat na igalang."
Abala ako sa pagco-compute at pagbabalanse habang walang tigil ang salita ng babaeng ito sa tapat ko. Bigla na lang siyang umupo at inilapag ang mamahaling bag sa table ko.
"Isang oras na lang! Kaya ko naman sana kaso gagawan siya ng fiction story, minimum of five hundred words. I'm not good with words!"
Malapit na akong mainis sa kanya pero mas nagpopokus ako sa ginagawa ko.
"Busy si Canary. Ni hindi ko nga siya nakita ngayong araw. I called the hospital, wala naman siya doon," patuloy pa rin ni Via. "Natutuyo na ang utak ko."
Binitiwan ko ang ballpen ko at tiningnan siya. "Puwede bang huwag mo na muna ako idamay sa problema mo, Via? Kanina, sobra ako ng two thousand. Ngayon, kulang naman ako ng two thousand." Napapikit ako sa inis.
"Bakit kasi accountancy ang pinili mong course?" kunot-noo niyang tanong. "If there's one thing I can live without, that's math."
Napailing na lang ako. "Sa dami ng sinabi mo mula nang maupo ka diyan, naka-five hundred words ka na sana. Please? Let's mind our own business. Kanina pa ako hindi magbalanse dito."
"If I can answer this, hindi naman sana kita iistorbohin," himutok niya. "Busy rin si Kuya Lake. Hindi niya pa nasi-seen ang message ko."
Ako naman ang napakunot-noo. "Lake?" Kliyente rin iyon ni Canary. Malamang ay umaasa lang din iyon sa iba. Baka magaling siya sa sports, sa mga physical activities.
"Kuya Lake is a consistent dean's lister, in case you don't know."
Nanlaki ang mga mata ko. "What?! Eh bakit nagpapagawa pa siya ng assignment kay Canary?"
"I know my brain can't function in full capacity pero talaga bang itinatanong mo pa 'yan?" nagtatakang tanong ni Via. She rolled her eyes.
Nabigla lang ako. Marahan akong tumango. "Paano niya nakilala si Canary? Ikaw? Paano mo siya nakilala? Paano mo nalamang tumatanggap siya ng kliyente?"
"Nakita ko na lang ang papel sa bag ko na may nakasulat na e-mail niya," sagot ni Via. "Hindi ko alam paano niya 'yon nagawa kasi never naman kami nagkita. Or baka kapag iniiwan ko ang bag ko sa table ng cafeteria kapag o-order ako."
"E-mail address lang? Walang ibang nakasulat?" usisa ko. Mukhang sa dorm ko na itutuloy ang pagbabalanse ko.
"If you need academic help, send me a message."
"So that's how it works? Mabuti walang nagsusumbong sa kanya." Kahit papaano ay concerned ako kay Canary. Students here have the money to stay, unlike us.
"Kung isusumbong siya ng kliyente niya, sila lang din ang mapapahiya. Most of the students here are children of politicians. Walang gustong maging kahihiyan sa pamilya. Kung sakali namang may ibang magsumbong na hindi niya kliyente, which I doubt, the university will always have the choice to deny the fact."
"Bakit? Dahil kayo ang bumubuhay sa eskwelahang ito? Ganoon ba 'yon?"
Tumango si Via. "They earn because we pay."
"How about Lake? Paano niya nakilala si Canary?" muling usisa ko.
"Well, nakikita niya si Canary kasi kasabay niya si Kuya Leif sa pag-duty sa I.T room. Special request ni Kuya Leif na mag-duty doon which I would never understand why. He sees her everytime na dadalawin niya ang bestfriend niya. As for the assignment, I told him about it dahil naririndi na ako sa mga gusto niyang malaman," sagot ni Via.
Napatango na lang ako. Kung gusto talaga, may paraan.
Napatayo si Via sa gulat habang nakatingin sa wristwatch niya. "Shocks! Ten minutes na lang!"
Napabuga ako ng hangin at napailing. "Bakit hindi ka magpatulong sa iba? For sure, maraming lalakeng willing na gawaan ka ng five hundred words."
Sasagot sana si Via nang mag-ring ang cellphone niya. Nag-flash ang mukha ni Lake sa screen nito. Pinindot ni Via ang loud speaker, enough for me to hear their conversation.
"Bakit?" bungad ni Via.
"May pinasagutan ako kay Canary kagabi pa, ang sabi niya magkita kami sa labas ng university ninyo ng three pm. Hanggang ngayon wala pa siya. Can you find her? Did you see her?"
"Kahit anino niya hindi ko pa nakikita. Maybe she's busy with more important things than you."
"That's weird. Ngayon lang siya na-late sa usapan. Ask Alice if she can call her. Please? Pinagpipiyestahan na ako dito ng mga estudyante."
"I told you I don't have her number," awtomatiko kong sagot. Napatakip ako sa bibig ko pero sinenyasan ako ni Via na ayos lang iyon.
"Hahanapin ko siya." Then the call ended.
"I really can't believe that he will do the things he is doing now! Can you imagine he turned down the invitation of the daughter of the current vice president?" naiiling na pahayag ni Via. "Nauulol na talaga si Kuya Lake."
Natawa naman ako. Pero agad din iyong napawi nang may babaeng humahangos na lumapit sa amin. Maiksi ang buhok niya na lagpas lang sa tainga ng kaunti. Malaki ang bilog at makapal niyang salamin. You can tell she's a pretty and smart girl. Naka-uniform siya ng pang-education department.
"S-sorry to interrupt you," paumanhin niya. Bakas na bakas ang takot sa mga mata niya.
"What's the matter?" mabilis kong tanong. I could feel the tension rising up.
"My ex-boyfriend is with your friend right now. Nakita ko sila palabas ng university kanina pa."
"Friend?" tanong ni Via.
"The one who was with you in the soccer game last week," sagot nito. "Sorry, nakalimutan ko magpakilala. I'm Pia."
"Si Canary?" Hindi ko alam kung bakit bigla akong nakaramdam ng kaba.
"My ex is a dangerous guy. Hindi ko alam kung saan sila pupunta. Hindi ko sana sasabihin sa inyo but I really feel uncomfortable."
"Baka naman nagseselos ka lang? Hindi ka pa ba nakaka-move on?" usisa ni Via. Sa kabilang banda ay may point siya. Pero sa kabilang banda, ang hirap paniwalaang sasama si Canary sa lalake.
What's the matter, Canary Morales?
Tila may gustong sabihin si Pia pero hindi na niya magawang maibuka ang bibig niya. Panay ang galaw ng mga daliri niya. Hindi siya mapakali sa upuan.
"You can tell us what you want to say. I know for sure you know who I am. Masisira ang career ko kung ichichismis ko sa iba ang sasabihin mo. Well, this lady beside me, is a scholar. Wala siyang time manira ng kapwa."
Pia almost whispered what she had to say.
Sabay kaming napatayo ni Via. "Saan sila nagpunta?!"
Parang lumilipad ang kotse ni Via. She's a reckless and offensive driver, for sure. Mabuti na lang at hindi kami natitiyempuhan ng disgrasya. Naka-connect pa rin kay Pia ang Life360 app ni Troy. Fortunately, bukas din ang location nito. She said Troy is not as techy as her, mas gusto raw nito ang mga pisikalang gawain. Pia did not join us but she informed us everything about his addict ex-boyfriend.Nakarating kami sa compound na tinutukoy ni Pia. It was a kilometer from the university. Ang bungad nito ay malaking puting gate, at sa labas ay may karatulang nakalagay na "BEDSPACER". Wala itong guard doon.Hindi ito ang dorm ng Arturo University, isa ito sa mga dorm ng mga nag-aaral sa mga kalapit na public university."Papasok tayo dito?" tanong ni Via sa akin na tila nag-aalangan. Hind
"A-ano?" gulat na gulat kong tanong habang nakatitig kay Canary. "Fifty thousand?""W-why?" tanong ni Canary na halos pumiyok na dahil marahil sa kalasingan. "Do you have any other thing to offer?""No touch," ulit ni Troy at umupo siya sa sofa. Umalis ang lalakeng kaninang naroon. "We will just have a good time."Umiling ako. "Aalis na kami." Tiningnan ko ang buong paligid atsaka ulit nagsalita. "Is this a hide out for your sins? I'll assure you they will know about this."Napaupo si Canary sa sahig habang hawak ang ulo niya. Pero agad din siyang nakatayo. Sumandal siya sa pintuan.Malutong ang halakhak ni Troy. "Isusumbong mo kami? Sa admin ng Arturo?" Napahampas siya sa inuupuan n
Hindi na nakasagot si Leif. Napalingon kaming lahat nang magbukas ang pintuan ng clinic. Canary is wearing the usual bitch face. She has a cast on her right arm. The doctor explained na hindi niya ito puwedeng igalaw basta-basta. She has to go back every week for therapy.Nang umalis ang doktor at nurse at maiwan kaming lima sa labas ng clinic ay sandaling katahimikan ang namayani. Lake is just looking at Canary, na mukhang malalim ang iniisip.We are all waiting for her to talk or to curse us all because of what happened. Leif is just quiet on the side. Nakita ko kanina na sandali silang nagkatinginan ni Canary, na parang in-expect na niya na darating ito."I want to kill you but if I do, hindi ko mapapakinabangan ang pinsan mo," Canary finally muttered while looking at Lake. Pagkatap
A week has passed and everything is normally going on. Na-accomplished na namin parehas ni Via ang mga bilin ni Canary.Nakakapagod pala talaga ang sideline niyang yon. May mga deadline lahat ng ginawa ko at isa isa ko pa silang imimeet. Nagcap at facemask na lang ako para daw hindi masyadong halata na hindi si Canary ang katagpo nila.Ilang araw akong puyat. Bukod sa sangkaterbang reasearch ang ginawa ko na sabi ni canary ay madali lang, hindi pa agad ako makatulog dahil sumasagi sa isip ko ang eksena namin ni Leif tuwing duty namin sa computer lab.We dont work that much. Kadalasan tagacheck lang ng hardwares at tagarecord ng mga pumapasok at lumalabas. We seldom talk. Kapag lang may tanong ako at kailangan.Leif is a different pers
"Stop! Stop it! Stop!" halos mapaos si Via kakasigaw habang nagtatatakbo kami palapit kay Lake at Leif.Nagsusuntukan ang dalawang iyon. Parehas pa silang nakauniporme. May dalawang lalake sa gilid na sa palagay ko ay kaibigan ni Lake dahil pamilyar sila sa akin. Kasama sila sa soccer team. Marahil iyon ang tumawag kay Via gamit ang cellphone ng pinsan niya.Nakatayo lang kami sa gilid dahil hindi namin magawang pigilan sila. Sa estado nila ngayon mukhang hindi sila magpapaawat. Mabuti na lang at walang ibang tao dito pero isang estudyante lang ng Arturo ang mapadaan, dudumugin na kami ng mga estudyante.Mas lalo akong nag aalala sa mga puwedeng dumating at makakakita."Kuya, ano ba!" singhal ni Via. Mas napupuruhan si Leif dahil hala
Semestral break.Umuwi ako sa bahay namin para magbakasyon. Saktong sakto dahil magbi-birthday na si Mommy. Dalawang linggo ang bakasyon namin at ipinagpapasalamat ko na makakapasok pa rin ako next sem dahil wala akong bagsak.As for the almost friendship I built, nawala iyon sa isang iglap. Siguro, malas talaga ako pagdating sa pakikipagkaibigan. Wala naman akong ginawang masama kay Via pero iniwasan na rin niya ako, na parang hindi kami nagkakilala. Madalas na niyang kasama ang mga kaklase niya na sigurado naman akong nakikikabit lang sa kasikatan niya.I seldom see Canary. Kung makita ko man siya ay hindi ko na siya tinitingnan ulit. Ganoon pa rin ang awra niya. Tahimik, mailap at mabilis. But I'm glad na naalis na ang cast sa kanang braso niya. Mukhang okay na siya.
Panay ang tingin ko sa wristwatch ko. Sampung minuto na pasado alas tres ng hapon. Si Jace ay abala sa pag-inom ng inorder niyang brewed coffee. Hindi ko naman magawang maubos ang iced tea ko.Via said to meet her here at three pm. Kailangan niya raw akong makausap. Hindi niya masabi sa phone ang pakay niya. Ayaw ko sanang patulan ang sinabi niya but she sounded so urgent.Wala pa rin akong text na na-re-receive galing sa kanya kung nasaan na ba siya. Bumiyahe pa kami ni Jace para makapag-meet kami halfway somewhere in QC."Si Via ba talaga 'yon? You said hindi kayo close. Baka scammer 'yon?" untag ni Jace. Mabuti na lang at may sasakyan siya at marunong naman siyang magmaneho. At lagi siyang on the go kapag nakikisuyo ako.I sighed.
Sabay-sabay kaming natigilan nang magsalita si Canary. Nakalapit na siya sa amin. Magulo nang bahagya ang buhok niya dahil sa pagtakbo."Jace," pakilala ni Jace at sumaludo siya sa mga kaibigan ko. Nakalimutan ko na namang kasama namin siya. Ngumiti lang siya to tell me that he's okay. Nasa gilid lang siya at nakikinig."If you're here to ask for forgiveness for what you said the last time we talk, you're just wasting your time," Canary said."Are you okay?" halos pabulong na tanong ni Via at niyakap niya ito.Canary didn't hug her back. "If you're here to show na naaawa kayo, please don't."I snapped when I heard the word please.B