"Stop! Stop it! Stop!" halos mapaos si Via kakasigaw habang nagtatatakbo kami palapit kay Lake at Leif.
Nagsusuntukan ang dalawang iyon. Parehas pa silang nakauniporme. May dalawang lalake sa gilid na sa palagay ko ay kaibigan ni Lake dahil pamilyar sila sa akin. Kasama sila sa soccer team. Marahil iyon ang tumawag kay Via gamit ang cellphone ng pinsan niya.
Nakatayo lang kami sa gilid dahil hindi namin magawang pigilan sila. Sa estado nila ngayon mukhang hindi sila magpapaawat. Mabuti na lang at walang ibang tao dito pero isang estudyante lang ng Arturo ang mapadaan, dudumugin na kami ng mga estudyante.
Mas lalo akong nag aalala sa mga puwedeng dumating at makakakita.
"Kuya, ano ba!" singhal ni Via. Mas napupuruhan si Leif dahil halatang hindi siya lumalaban. Sinasanggi niya lang ang mga suntok ni Lake. Galit na galit ito.
"Ano ba kayo?! Awatin ninyo!" baling ni Via sa mga kaibigan ni Lake.
Umiling ito. "Si Leif ang nagsabi na huwag kaming makikialam."
"What?!" bulalas ko. Ano bang nangyayari sa kanilang dalawa?
Sabay kaming napairit nang matamaan ng tuluyan si Leif sa mukha at napaupo siya. Kitang kita ko ang pagtulo ng dugo sa kaliwang labi niya. Hindi pa nasiyahan si Lake. Nilapitan niya ito at muling sinuntok sa kabilang pisngi.
"Lake, tama na! Ano ba!" sigaw ko at di ko napigilanh daluhan si Leif.
Hahawakan ko sana siya nang bigla siyang magsalita. "Move," galit na utos niya sa akin. Tumayo siya at hinawakan niya ang braso ko at marahan akong itinulak pabalik kay Via.
Leif started fighting for himself. At mukhang mas natuwa pa si Lake. Sumakit ang ulo ko habang pinagmamasdan sila. Galit na galit ang awra nila parehas.
Hinanap ko ang dalawang lalakeng kaibigan ni Lake pero nawala na ang mga 'yon. Si Via naman ay panay ang dial kung sinuman na hindi sumasagot. Hawak niya ang cellphone ni Lake.
Tiningnan ko ulit ang dalawang siraulo. They are both weak pero pinipilit pa rin nilang gumalaw. Parehas na rin silang may gasgas at sugat sa mukha. Maduming madumi na ang uniform nilang suot.
Napasinghap kami nang bumulagta si Lake. Nakakuha ng tiyempo si Leif para masipa ito sa tiyan. Pawis na pawis silang dalawa. They are murmuring things we can't hear.
"Bakit hindi pa kayo magpatayan?"
Napalingon kami sa malakas at galit na boses na iyon. Natigilan naman ang dalawa at kapwa napatingin din kay Canary na may dalang kutsilyo sa kaliwang kamay. She threw it in front of the guys.
"Magpatayan na kayo. Huwag na kayong mang-stress ng ibang tao," pahayag niya at kami naman ang binalingan niya. "Bakit ninyo iniwan ang box sa lobby?"
"Canary," buo at seryosong tawag ni Lake. "Tell me, boyfriend mo na ba ang lalakeng 'to?"
Nakatingin sa amin si Canary pero narinig niya ang tanong ni Lake kahit pa nakatalikod siya dito. "My life has nothing to do with you."
"Tell it on my face," matapang na sagot ni Lake.
Tumalim ang mga mata ni Canary. Inayos niya ang bangs niya bago seryosong humarap dito. "If I say yes, would it hurt you that much? Then, yes."
Lake did not answer. He smiled bitterly. Pagkatapos niyang pasadahan ng masamang tingin si Leif ay umalis siya nang walang sinasabing salita.
Parang narindi rin ako sa narinig ko at gusto ko rin mag-walk out. Leif suddenly sat down on the ground. Pagod na pagod na siguro talaga siya dahil mas lamang si Lake pagdating sa bugbugan.
"You hurt him just like that? Halos makipagpatayan siya? Can't you see my cousin's effort just to please you?" inis na pahayag ni Via. Ngayon ko lang siya narinig na ganito ang tono niya.
"Nobody said he needs to please me," Canary straightly answered. "Why did you leave the box?"
"Fuck the box! Do we need somebody to tell us to be kind and considerate? May isasama pa ba ang ugali mo?"
The tension is building up. Hindi ako makapagsalita dahil hindi ko rin alam ang sasabihin ko.
"Why? Do you need somebody to tell you that if someone doesn't like you, you stop and go on with your life? Do you always need somebody to blame when you are hurt?" Canary asked. "Rich people always really want to get what they want."
Napatawa si Via pero may halo iyong inis. "You know what? Mabuti na lang hindi ako ipinanganak na matalino. Kasi kung kasing ugali mo lang din ako, hindi bale na lang."
And she walked out, too. Galit siyang umalis. Naiwan ang amoy ng paborito niyang pabango.
"Aalis ka rin?" tanong sa akin ni Canary. "Fine. I hope we never cross paths again."
Tinalikuran niya ako at dinaluhan niya si Leif. Inalalayan niyang makatayo ito gamit ang kaliwang braso. Leif glanced at me once bago sila tuluyang naglakad palayo.
Semestral break.Umuwi ako sa bahay namin para magbakasyon. Saktong sakto dahil magbi-birthday na si Mommy. Dalawang linggo ang bakasyon namin at ipinagpapasalamat ko na makakapasok pa rin ako next sem dahil wala akong bagsak.As for the almost friendship I built, nawala iyon sa isang iglap. Siguro, malas talaga ako pagdating sa pakikipagkaibigan. Wala naman akong ginawang masama kay Via pero iniwasan na rin niya ako, na parang hindi kami nagkakilala. Madalas na niyang kasama ang mga kaklase niya na sigurado naman akong nakikikabit lang sa kasikatan niya.I seldom see Canary. Kung makita ko man siya ay hindi ko na siya tinitingnan ulit. Ganoon pa rin ang awra niya. Tahimik, mailap at mabilis. But I'm glad na naalis na ang cast sa kanang braso niya. Mukhang okay na siya.
Panay ang tingin ko sa wristwatch ko. Sampung minuto na pasado alas tres ng hapon. Si Jace ay abala sa pag-inom ng inorder niyang brewed coffee. Hindi ko naman magawang maubos ang iced tea ko.Via said to meet her here at three pm. Kailangan niya raw akong makausap. Hindi niya masabi sa phone ang pakay niya. Ayaw ko sanang patulan ang sinabi niya but she sounded so urgent.Wala pa rin akong text na na-re-receive galing sa kanya kung nasaan na ba siya. Bumiyahe pa kami ni Jace para makapag-meet kami halfway somewhere in QC."Si Via ba talaga 'yon? You said hindi kayo close. Baka scammer 'yon?" untag ni Jace. Mabuti na lang at may sasakyan siya at marunong naman siyang magmaneho. At lagi siyang on the go kapag nakikisuyo ako.I sighed.
Sabay-sabay kaming natigilan nang magsalita si Canary. Nakalapit na siya sa amin. Magulo nang bahagya ang buhok niya dahil sa pagtakbo."Jace," pakilala ni Jace at sumaludo siya sa mga kaibigan ko. Nakalimutan ko na namang kasama namin siya. Ngumiti lang siya to tell me that he's okay. Nasa gilid lang siya at nakikinig."If you're here to ask for forgiveness for what you said the last time we talk, you're just wasting your time," Canary said."Are you okay?" halos pabulong na tanong ni Via at niyakap niya ito.Canary didn't hug her back. "If you're here to show na naaawa kayo, please don't."I snapped when I heard the word please.B
"Happy Birthday, Mommy!" sigaw ko at sabay naming pinaputok ni Jace ang party popper na dala niya.Napairit si Mommy sa gulat at saya. Tatlo lang kaming nagcecelebrate pero may suot pa kaming party hat. Hindi na raw kasi makakasunod ang parents ni Jace dahil sa ilang urgent matters sa kompanya nila. They own several gas stations in CALABARZON. At mukhang mainit sa media ang price hike ng gasolina."Kung may iwiwish man po ako para sa inyo Tita Anna, sana po bigyan nyo na ako ng isang kuwarto dito sa bahay nyo," ani Jace. "Para masarap po ang ulam ko araw araw."Binatukan ko siya. Hindi niya kasama ang parents niya dahil madalas nasa head office nila ito sa Batangas. Paminsan naman ay nakakauwi pero mas madalas ay talagang nasa bahay si Jace.
"She is dropping out."Agad akong nag-angat ng tingin nang marinig ang boses ni Via at maamoy ang pabango niya. Tahimik akong nagbabasa sa cafeteria. It has been a week nang magsimula ulit ang pasukan."Hayaan na natin siya," malumanay kong sagot. I don't have to ask who is she talking about. Halata sa mukha niya na concern pa rin siya.Via sat down and held my hands. "Alice, Canary is a good girl. Hindi ko alam kung bakit pero gusto ko pa rin siyang maging kaibigan. Something in her seems wrong but I know she's right with everything she says.""Ganyan din naman ang iniisip ko. Kaso, baka lalo lang magulo ang buhay niya kapag um-extra pa tayo.""But I need her brains. Nag-aaral naman
"Don't ask me, okay? I don't even know what the hell is happening," Via declared as I looked at her, confused.Nasa coffee shop kami ngayon. Kanina ay kami lang tatlo nila Canary pero biglang dumating si Leif at Lake na nagtatawanan habang nagkukuwentuhan habang palapit sa table namin.Last time I checked, they were not okay. Parehas ko nga silang hindi nakikita. Anong nangyari? Ano ang nangyayari?"I invited them," Canary whispered. Bahagya siyang ngumiti nang makalapit na ang dalawa.Tumikhim si Lake bago nagsalita. "It's been a while, my princess," aniya at nag-bow pa siya sa harap ni Canary. Natawa lang ito."Anong milagro ang nangyari? Bakit bati na kayo?" nalilitong tanon
"The final question is, how do you know you deserve to be rewarded and how do you know you deserve the recognition," pahayag ni Leif.Ito na ang huli naming pagkikita. Sa limang araw na magkausap kami ay naging komportable na ako kasama siya. Alam kong marami ang nagtataas ng kilay sa amin pero hinahayaan ko na lang. Ang sabi naman ni Leif ay walang problema.Marami akong nalaman sa kanya at sa pamilya niya, lalo na sa Daddy niya na dating presidente. He is someone you can be proud of. At nakikita kong may mga bumabatikos man sa tatay niya noon ay nananatiling mataas ang pagtingin niya dito.The funniest part for the last four days was when he ordered food for the two of us. Um-order siya ng fried chicken, at hindi ako nahiyang sabihin na allergic ako doon. Nagulat siya dahil parehas d
"How's your project going?" tanong ni Via sa akin.Kakatapos lang ng prelims kaya hindi kami masyadong nagkikita. Pareparehas kaming busy. Binigyan naman kami ng deadline ni Canary. Tapos na naman kami ni Leif, aayusin na lang niya.Sa totoo lang ay parang slam book ang pinasagutan ni Canary, yun nga lang ay related lahat sa view ng tao tungkol sa recognition at reward."Inaayos na lang. Kamusta ang exam?" balik tanong ko. Malalim ang mga mata niya pero mukha namang nakakahinga pa siya ng ayos.Ngumiti si Via. Pagkatapos ay unti unting tumawa. "Guess what? Ang dami kong sure na tamang sagot! The trick Canary suggested worked!"Ngayon ko lang napansin na hindi nga siya amoy vanilla. S