CHAPTER 14: ABANDONED

QUINN’S POV

THERE IS a long silence between us, nakatanaw lamang kami sa malawak na probinsyang Molino. I heard him sighed deeply, his sigh is filled or frustration and longing. For something that even he cannot explain.

“Gusto mong pumasok sa loob?” He break the silence.

Namilog ang mga mata kong tinignan siya.

“Pu-pwedi? Hindi natin alam kung sino ang may-ari nito.” Bukod roon ay nakakatakot ang malaking abandonadong mansyon. Sa labas pa lang ay nakakakilabot na, paano pa kaya sa loob?

“It’s alright, the owner is my friend.” Ngumiti siya naunang maglakad sa loob.

Nakasunod lang ako sa likod niya, hinihintay ko ang dahan-dahang pagbukas nito ng malaking double-door. We entered silently, hindi ko malibot ng maayos ang mga mata ko