CHAPTER 15: ARGUMENT

QUINN’S POV

AGAD AKONG BUMALIK sa labas kung nasaan nakaupo si mama na nakaharap sa maliit na harden. Nang makita niya ako sa kanyang harapan ay napatingala ito. Kunot ang nuo at tila sinusuri akong mabuti. 

“Sino ka iha? Napadalaw ka sa bahay?” she smiled at me softly. 

Napahagulhol na ako at lumuhod sa kanyang harapan. 

“Mama Linda,” I whispered. Hinawakan ang ko ang magkabilang pisngi niya na may ngiti sa labi. 

Tanging ngiti lamang ang naging tugon nito. Sinulyapan ang babaeng nagbabantay sa kanya, “Hindi pa rin ba bumabalik si Quinn?” natigilan ako sa tanong niya, mas lalo lang akong naiyak sa sakit at pagsisisi matapos makita ang mga mata at labi niyang may ngiti nang itanong iyun. Walang bahid na galit o inis, ngiti ng isang magulang na naghihintay sa pagbabalik ng kanyang anak. 

Napayuko ako habang pinupunasan ang luha sa mga mata k