Sa mga sandaling iyon ay bigla niyang naramdaman na hindi niya kayang hulaan ang lalaking ito. Hindi niya namalayan ay bigla na lamang niyang naamoy ang napakapreskong amoy at hindi nagtagal ay agad na bumalot sa kaniya ang pares ng banayad at makapangyarihang mga kamay. Agad niyang napagtanto na nasa kama na ito ay yakap-yakap siya."Ano ba. Hindi ako sanay." Tinulak ni Annie ito kasabay ng pagrereklamo niya."Kung lagi kong gagawin sayo ay tiyak na masasanay ka na rin." Sabi nito sa kaniya.Galit na galit si Annie ng mga oras na iyon dahil ayaw niya ngang magpayakap rito kaya mabilis siyang humarap rito at pagkatapos ay kinagat ang balikat nito.SAMANTALA napakagat-labi naman si Lucas nang maramdaman niya ang sakit dahil sa ginawa ni Annie na pagkagat sa kaniya. Sa kabila nito ay mahigpit pa rin ang yakap niya sa beywang nito at wala siyang balak na bitawan ito.Tumigil si Annie at muling tumingin ang maitim niyang mga mata sa lalaking nasa harapan niya, galit at galit: "Lucas bit
Nang makita ni Annie wala nang paraan para maiwasan ito ay wala na siyang ibang nagawa pa kundi ang sagutin na lamang ang tanong nito. "Gusto ko kasing sumagap ng preskong hangin, kaya lumabas ako." mabilis niyang sagot rito."Wala namang problema doon, pero bakit kailangang patayin mo pa ang cellphone mo?” tanong nito sa kaniya at pagkatapos ay napatingin sa isang kamay niyang nakahawak sa kanyang cellphone. Wala siyang nagawa kundi ang mapakagat-labi na lamang at napaisip kung ano nga ba ang pinakamagandang isasagot niya sa tanong nito. “Baka na-lowbat na ito kaya namatay na lang bigla.” sagot niya rito at pagkatapos ay nag-iwas ng tingin kay Lucas.Samantala, lingid sa kaalaman ni Annie na halos maikot nila ang buong lungsod para lang hanapin ito at hindi na niya binanggit pa rito ang tungkol doon. Sa huli ay mabilis siyang humakbang para mas lumapit pa rito at dali-daling hinawakan ang kamay nito.Ngayong nandito na si Lucas ay alam ni Annie na hindi na siya makakatakas pa mula r
Malalim na binuka ni Lucas ang kanyang mga labi at tiningnan si Annie at nagdadalawang isip na napatitig sa kaniya. Nag-angat siya ng kanyang tingin at pagkatapos ay tiningnan iti. Nakita niya ang pag-aalangan nito sa mga mata nito at akmang bubuka na sana ang bibig nito upang magsalita nang unahan na niya ito. “Mukhang si Trisha ang tumawag. May problema na naman ba siya?” tanong niya rito na may malamig na mga mata. Alam niya na nahihiya lang itong magsabi sa kaniya ngunit gusto nitong umalis doon at puntahan na ito kaagad."Oo." napatangong sagot ni Lucas sa kaniya at hindi nito itinago ang totoo sa kaniya.Nang marinig niya ang sagot nito ay tumigil ang mga kamay ni Annie sa kanyang ginagawa. Unti-unting sumilay ang malamig na ngiti sa kanyang labi. “Lagi na lang ganyan ang ginagawa niya. Wala na ba siyang maisip na bago?” tanong niya rito."Annie iba ang sitwasyon niya ngayon." kaagad na sagot nito sa kaniya."Palagi mo na lang sinasabi na iba-iba sa bawat pagkakataon. Noong nagp
Hindi sumagot si Annie at sinundan lamang ng tingin si Kian na papalayo. Samantala, nang marinig ni Lucas ang sinabi ni Kian ay labis siyang nagali dahil sa ipinilit pa talaga ni Annie na ibigay sa kaniya ang payong. "Pero sir, siguro ay nag-aalala lang siya sa inyo. Mas mabuti na tanggapin niyo na po ito para na rin matapos na ang problema." sabi ni Kian sa kaniya. Ngunit sa huli ay hindi ito tinanggap ni Lucas at pagkatapos ay agad na nagngalit ang kanyang mga ngipin at mabilis na sumagot rito. "Ayokong tanggapin ang payong na ito." malamig na sabi niya rito. Matapos sabihin iyon ay kinuha niya ito at dali-daling itinapon niya ito gamit ang kanyang mga kamay at ang payong ay nahulog sa lupa pagkatapos. Kitang-kita ni Annie na itinapon ni Lucas ang payong sa lupa. Dahil sa lakas ng hangin ay hinangin ito ng malakas. Sobrang sakit ng puso ni Annie. Pakiramdam niya ay ang puso niya ay parang ang payong na iyon. "Annie, sumuko ka na! Hindi ka niya mahal at hindi ka niya kailanman ma
Bumagsak ang ulo ni Annie sa sahig ng kotse. Hindi na niya matandaanan pa kung ilang beses na gumulong ang kotse sa kalsada bago ito tuluyang tumigil ngunit ang tanging alam niya lamang ay ang buong katawan ay masakit. Lalo na ang kanyang ulo, sobrang sakit nito. Pakiramdam niya ay para ng hihiwalay na ang kaluluwa niya dahil sa sobrang kirot ng ulo niya. Sa pamamagitan ng rearview mirror ay nakita ni Annie na patuloy na nagmaniobraang sasakyang nakabangga sa kanila hanggang sa palayo na ito ng palayo. Sobrang sakit ng ulo niya at pakiramdam niya ay sasabog na ito, pero pinilit niya pa rin ang sarili niyang manatiling gising. Dahan-dahan siyang gumalaw, inipon niya talaga ang lahat ng kanyang makakaya at pagkatapos ay tiningnan ang kanyang harapan, nakita niya ang driver na nakasubsob sa harap ng manibela at umaagos ang dugo mula sa ulo nito. Pinilit niyang abutin ito at ginamit ang natitira niya pang lakas para yugyugin ito. “Gumising ka manong! Gu…mising ka…” sabi niya rito. “Kai
Pagkatapos niyang ibaba ang tawag ay agad ulit siyang nag-dial at sa pagkakataong iyon ay ang emergency hotline na ang tatawagan niya. Gusto niyang mabuhay, kailangan niyang mabuhay dahil sa ganuong paraan lamang magiging maaring maligtas ang kanyang mga baby. Gayunpaman, nakakatatlong pindot pa lamang siya nang bigla na lamang naging itim ang screen ng kanyang cellphone. Sinubukan niyang buhayin ito ulit kaya lamang ay walang naging epekto dahil nanatili pa ring black ang screen. Kung alam niya lang na magiginga ganun pala ang sagot sa kaniya ni Lucas e di sana ay hindi niya sinayang ang huling pag-asa niya rito. Diretso na lang sana siyang tumawag sa emergency hotline. Napakalaking pagkakamali ng ginawa niyang iyon. Gayunpaman, alam niya na wala namang makakaalam ng mga mangyayari sa mundo idagdag pa na wala na siyang magagawa pa kahit na manghinayang pa siya. Mabilis niyang itinapon ang kanyang cellphone at pagkatapos ay napaiyak ng mapait. Tumulo ang luha sa kanyang pisngi. Dahi
Abala sa pagmamaneho si Billy, napakalakas pa rin ang buhos ng ulan at halos napakahirap makita ng daan dahil madilim ang lakangitan. Biglang siyang napatitig sa kanyang harapan upang tingnan ito ng mabuti. Napahigpit rin ang hawak niya sa mnibela ng mga oras na iyon at napatitig sa kanyang harapan at mabilis na napalingon sa kanyang tabi."Boss bakit parang may aksidente sa harap natin. Sobrang lakas kasi ng ulan at hindi ko alam kung tama ba ako, tingnan niyo nga." sabi ni Billy kay Greg.Nang marinig naman ni Greg ang salitang aksidente ay agad na napamulat ng mga mata si Greg at mabilis na sumilip sa kanyang harapan at seryosong tingnan ito.Nang makita niya ang isang kotse na nakabaliktad sa gilid ng kalsada, humigpit ang kanyang paghinga at agad siyang lumingon kay Billy. "Aksidente nga. Bilisan mo. lapitan natin kaagad." utos niya rito."Masusunod boss." mabilis naman ni Billy at pagkatapos ay diniinan niya silenyador ng sasakyan. Ilang sandali pa nga ay huminto na sila sa ta
"Magtanong ka lang." sagot ni Greg rito at sinubukan niya ang lahat ng kanyang makakaya para maging kalmado ang kanyang boses."Ang mga baby ko, wala na ba talaga sila?" tanong ni Annie na halos madurog ang puso niya. Patuloy niyang sinasabi sa kanyang sarili na dapat ay maging matatag, ngunit nang bigkasin niya ang mga salitang iyon ay doon niya napagtanto kung gaano kahirap na pigilan ang sa sariling emosyon niya.Natahimik si Greg. hindi ito sumagot sa tanong niya at nakatitig lamang sa kaniya kaya muli na naman siyang nagtanong rito. "Greg sagutin mo ang tanong ko, hindi ba talaga nailigtas ang mga baby ko?” sa pagkakataong iyon ay ginamit ni Annie ang buong lakas niya at nagtanong rito sa nanginginig na tinig.Nang mapatapos siyang magtanong ay halos manghina ang buong katawan niya. Pero kahit na ganun ay kakapit at aasa pa rin siya na baka mali lang siya.Nakatitig lamang siya kay Greg hanggang sa binuksan nito ang kanyang mga labi. "Pasensya na Annie pero mukhang hindi ko masa