Nang makita ni Lucas na nakangiti si Annie sa iba, ay bigla na lamang nadurog ang puso niya. Pakiramdam niya ay ilang kutsilyo ang tumarak sa dibdib niya."Gusto kitang samahan pa sana kahit na dalawang araw pa kaso ay may misyon akong natanggap e. Alam mo naman kailangan ko itong gawin. Pasensiya kana baka hindi ako makadalawa sa iyon." sabi ni Greg kay Annie. Sa totoo lang ay gusto ni Greg na samahan pa si Annie doon pero dahil pulis siya at naglilingkod sa bayan ay tungkulin niyang gampanan ang kanyang mga tungkulin at sundin ang mga utos sa kaniya kahit na ano pa ang mangyari. Hindi niya pwedeng pabayaan ang kanyang mga misyon dahil iyon nga ang sinumpaan niyang tungkulin."Babawi na lang ako sayo kapag natapos ko na ang misyon ko." dagdag pa niyang sabi rito.Mas tumamis pa ang ngiti ni Annie sa kaniya. "Salamat Greg. Kapag nagkita tayo ulit ay ililibre na talaga kita ng kape." sabi nito sa kaniya.Napatango rin naman siya at pagkatapos ay bahagyang ngumiti. "Mauna na muna ako."
"Lucas sobrang sakit, tulungan mo ako!"Mangiyak-ngiyak na sabi ni Trisha at mabilis na pinagulong ang wheelchair nito patungo ay Lucas. Agad naman na tiningnan ni Lucas ang sugat ni Trisha at pagkatapos ay nilingon si Annie. Nanatili lamang na nakatayo si Annie at hawak-hawak pa rin niya ang tinidor sa kanyang kamay at hindi gumalaw. Naatingin lang siya sa mga ito at halos hindi niya nagawang kumurap ng mga oras na iyon.Sa kamay ay bahagya pang tumutulo ang dugo at halos mangamoy ang dugo sa buong silid. Nang makita niyang tinutulungan ni Lucas si TRisha ay malamig ang kanyang mga matang nakatingin sa mga ito. Pero habang nakatitig siya kung paano nito asikasuhin ang walang hiyang babae ay wala na siyang pakialam pa. Kung noon ay magpapaliwanag siya, ngayon ay hindi na. Wala na siyang pakialam sa kung ano ang sasabihin pa nito sa kaniya.Wala na rin siyang pakialam kung ano man ang maging tingin nito sa kaniya dahil sa ginawa niya. Wala siyang pakialam. Sa mga oras na iyon ay patay
"Okay lang ako, hindi mo na ako kailangang alalahanin pa Mr.Montenegro." malamig na sagot ni Annie rito.Nang tingnan niya ito ay nakita niya na kaunti na lang pala ang distansiya sa pagitan nilang dalawa kaya mabilis niyang ini-unat ang kanyang kamay at inaabot rito ang tinidor. "Ang sugat ni TRisha ay dahil sa akin at inaamin kong ako ang may gawa. Dahil mukhang nag-aalala ka sa kaniya ay lumapit na ako. Pwede mo akong gantihan sa ginawa ko sa kaniya. Gamitin mo rin ang tinidor na ito para ibalik sa akin ang ginawa ko. Hinding-hindi ako aatras at manlalaban." sabi niya rito ngunit habang sinasabi niya ang mga iyon ay syempre hindi pa rin niya maiwasang masaktan. Pero iyoon na lang ang nakikita niyang paraan para wala ng gulo pa."Sa tingin mo ay yun ang gusto ko?" tanong ni Lucas kay Annie at nabalot ng kalungkutan ang puso niya. Ganun ba talaga ang tingin nito sa kaniya? Isa pa ay hindi siya naniniwala na sinadya nito ang ginawa nito, hinding-hindi niya ito tututukan ng tinidor na
Malamig ang mga mata ni Lucas na napatitig sa kaniya. "Si Kian ang makakasama mo at sinisiguro ko na ipapagamot ka niya." malamig na sagot ni Lucas sa kaniya."Hindi, ayaw ko." napailing siya at nagmatigas rito. "Kahit maubos ang dugo ko rito ngayon ay mamatay ako ay hindi ako sasama sa kaniya." sabi niya rito.Hindi sumagot si Lucas at nanatiling nakatingin lamang sa kaniya. "Lucas kung hindi ikaw ang magdadala sa akin doon ay hindi ako papayag na pumunta doon kahit na mamatay ako." patuloy niyang giit rito."Kung hindi mo pahahalagahan ang buhay mo, well dito ka na lang at hintayin mong maubos lahat ng dugo mo." malamig na sabi sa kaniya ni Lucas.Hindi akalain ni Trisha na ganun ang magiging sagot nito sa kaniya. Pakiramdam niya ng mga oras na iyon ay nadurog ng husto ang puso niya nang marinig niya ang mga sinabi nito. Alam niya na mahal siya ni Lucas pero bakit ngayon ay tinatrato siya nito ng ganito?"Hindi, hindi ito maaari." napailing siya at nagpatuloy sa kanyang pag-iyak, ma
Nang marinig ni Annie ang pagbukas ng pinto ay agad siyang tumigil sa pag-iyak mabilis na tumayo mula doon at agad-agad na pinunasan niya ang kanyang mga luha gamit ang kanyang mga kamay. Pero nakalimutan niya na may dugo pa pala sa kamay niya dahil sa tinidor kaya kumalat ang dugo sa kanyang mukha at kung titingnan mula sa malayo ay talaga namang katakot-takot at kakaba-kaba.Nang makita ni Lucas ang dugo sa mukha ni Annie ay agad- siyang nagulat at nagmadaling tumakbo patungo rito. Hinawakan niya agad ang mukha nito at balisa itong nagtanong "Annie anong problema? Bakit napakaraming dugo sa mukha mo?” sunod-sunod na tanong ni Lucas rito."Okay lang ako." mabilis na tinampal ni Annie ang kamay nito at dali-daling lumayo mula sa harap nito."Napakaraming dugo sa mukha mo pagkatapos ay sasabihin mo na okay ka lang? Come on, Annie. Tell me anong nangyari." pangungumbinsi ni Lucas sa kaniya."Hindi ito dugo." malamig na sagot ni Annie sa kaniya. Nakita niyang sumampa si Annie sa kama at
Sa pagkakataong iyon ay doon pa lang nagawang mapatitig ni Lucas sa mga madidilim na mga mata ni Annie at pagkatapos ay nagsalita. "Annie narinig ko ang sinabi mo, pero..." nanatiling nakatitig ang mga mga mata nito sa kaniya at naghihintay pa ng magiging sagot niya. "Hindi ako pumpayag sa gusto mo." mariing sagot niya.Samantala, nang marinig naman ni Annie ang sinabi nito ay bigla na lamang gumuho ang mga iniisip niya kanina. Napakarami na niyang plano. Pero hindi pumayag? Bakit ayaw niyang pumayag? Sunod-sunod ang mga naging tanong sa utak ni Annie. Hindi ba't ito ang araw na inaabangan nito simula pa lang noong araw na ikasal sila? Napakaganda na ng pagkakataon at nagkatotoo na ang matagal na niyang hinhintay. Hindi ba dapat ay pumalakpak ito at magdiwang?"Wala akong maisip na dahilan kung bakit ayaw mong pumayag." sabi ni Annie rito."Annie, uulitin ko angs agot ko kanina. Hindi ako pumapayag na maghiwalay tayo. Ayoko." tuloy-tuloy na sabi ni Lucas at matatag ang kanyang mga sa
"Sabi ko ay susunduin kita sa ospital. Bakit hindi mo ako hinintay?" tanong ni Lucas rito at nang mapansin niya na medyo tumaas ang kanyang tinig ay pilit niyang pinakalma iyon. Sa pagkakataong iyon ay nakita niya ang inti-unting pagsilay ng ngiti sa mga labi ni Annie.Ngumiti si Annie ng malamig na ngiti: "Talaga? Salamat po Mr.Montengro sa kabaitan nyo, pero hindi ko po masabi kung alin sa mga sinabi ninyo ang totoo at alin ang hindi.” malamig na sabi nito sa kaniya."Annie totoo ang sinabi ko sa iyo." sabi sa kaniya kaagad ni Lucas.Itinaas ni Annie ang kanyang ulo at marahang hinila ang kamay niyang hawak-hawak nito. "Talaga ba Lucas?" may ngiti pa rin sa kanyang mga labi."Siguro nga totoo ang sinabi mo pero panigurado kapag may nangyari lang ulit kay Trisha at tumawag siya sayo na iligtas mo siya ay aagad mo siyang pupuntahan. Aalis ka aagad para lang puntahan siya kahit na anong oras pa yan. Isa pa ay paglabas lang naman iyon ng ospital, napakasimple kayang-kaya kong mag-isa,
Mahinahon siyang tiningnan ni Annie at malamig na ngumiti rito. "Pero Lucas, napagdesiyunan ko na na makikipaghiwalay na ako sayo." sabi niya rito."Kung wala akong consent at pirma sa divorce paper ay hindi iyon magkakabisa Annie, tandaan mo iyon." malamig din na sagot ni Lucas sa kaniya."Kung ganun ay hihintayin ko na lang na pumayag ka." sagot naman ni Annie sa kaniya."Annie, uulitin ko sayo ang sinabi ko. Hindi ako pumapayag na maipaghiwalay sayo. Mahirap bang intindihin iyon?" inis na sambit ni Lucas ay halos salubong na ang kilay.Ngumiti naman si Annie. "Lucas, alam kong magbabago rin ang isip mo at papayag ka rin pagdating ng araw at kapag nakapag-isip ka na ay pwede ka ulit na pumunta sa akin para maayos yan. Hindi naman siguro laging ayaw mo." sabi niya rito. “Hihintayin na lang kita kahit anong oras.” dagdag niyang sabi rito."Anong ibig mong sabihin? Dito ka titira?" tanong nito sa kaniya pagkatapos niyang magsalita."Oo." Tumango si Annie nang may pagsang ayon. "Mula n