"MASYADO KANG MABILIS magpatakbo ng motorsiklo," aniya, hindi napigilan ang sarili.
"Kung bakit naman kasi motorsiklo pa ang napili mo?" "Kung hindi naman motorsiklo ang gamit ko, tiyak na uusok ang ilong mo sa galit at pagkainip sa paghihintay sa akin. Sa tindi ng traffic siguradong aabutin ako nang siyam- siyam at pagdating ko rito, siguradong makakatikim ako ng sermon sa'yo at madagdaganna naman ang mga bagay na ikaayaw mo sa akin. So thanks to my baby, I'm here on time," anitong hinaplos pa ang motorsiklo nito. "Naniniwala ako na delikado ang motorsiklo lalo na at sa highway mo yan pinapatakbo at ang bilis pa ng pagpatakbo mo," aniyang hindi napigilang langkapan ng concern ang tono sa isang bagay na ikinagulat niya mismo. Lalo pang lumuwang ang pagkakangisi nito. Umiling- iling na pumalatak ito. "Concerned ka sa kaligtasan ko, Mr. Delos Reyes? Kailan pa?" Nag- init ang kanyang mukha. Agad siyang nag- iwas ng tingin dito. "Pumasok na tayo sa loob mainit na rito," aniya at nagpa tiuna na patungo sa entrance ng restaurant. "Okay." Sumunod na ito sa kanya. Iginiya sila ng waiter sa mesang ipina- reserved niya. Pagkabigay niya ng order niya sa waiter ay binalingan niya si Amia na kasalukuyan pang tumingin sa menu. "What would you like?" tanong niya pa rito. Ngumiwi ito. Kapagkuwan ay isinara nito amg menu at tumingin sa kanya. "Hindi ko kilala ang mga pagkain. Kung anu- ano kasi ang mga pangalan. Baka magkamali pa ako. Kung ano na lang ang order mo, ganoon na rin ang sa akin. Mango juice na lang ang drinks ko," anito. "Oh, okay," aniya. "For two na iyong order ko," aniya sa waiter. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya sanay sa kaprangkahan ni Amia. Nakalimotan niyang hindi nga pala ito nahihiyang sabihin kung ano ang tunay na nararamdamn at opinyon nito. Hindi ito kagaya ng iba na nagpa- pretend pa, huwag lang mapahiya. "So, I'm sure halos nasabi na sa'yo ni Merna ang lahat," aniya rito nang makaalis ang waiter. Tumango ito. "Sasabihin natin kay Lola Lina na nagkalapit tayo at eventually, naging tayo. Magiging tayo for three months. Pagkatapos ng panahong iyon, sasabihin natin na hindi nag- work out relasyon natin dahil na- realized nating magkaiba talaga tayo ng mga gusto at magkalayung magkalayo ang mga pananaw natin sa buhay. Peo sabihin natin na mutual decision iyon at nagpasya tayong maging magkaibigan na lang. "Tama ba lahat ng sinabi ko?" Tumango siya. "I'm doing this for the sake of Lola Lina," aniya. "Alam ko, Ginagawa ko rin ito para kay Lola Lina. Although sana nga, tama ang paraang gagawin natin." "For lola?" aninya na parang di naniniwala. "How about for the money?" Naningkit ang mga mata nito . "O, siya sige, sasabihin ko na ang gusto mong marinig,tutal hindi ka rin naman mananahimik dyan. Oo ginagawa ko pa ito para kay Lola Lina at para sa five million pesos na ibabayad mo sa akin, satisfied?" "Don't get me wrong, Amia. Ayoko lang magkaroon ng utang na loob kahit kanina. Tama lang naman na bayaran ko ng serbiyong ibibigay mo ," aniya. "Hindi mo kailangang magpaliwanag. From day one, alam ko naman na kung gaano kaliit ang tingin mo sa akin. So, kung iisipin mo na pumayag ako mainly because of the money, wala na yon sa akin. Hindi na bago iyon. Huwag kang mag- alala pagbubutihin ko ang trabaho ko para hindi mo pinaghinayangan ang limang milyong ibabayad mo sa akin." "Amia....."Pero utang na loob, Matthew, tigil- tigilan mo na ang katatawag sa akin sa buong pangalan ko. Para akong nabibingi, eh. 'Mia' na lang ang itawag mo sa akin dahil iyon amg tawag ng lahat sa akin. At saka, baka magtaka pa ang lola mo kung maya't maya eh, ' Amia' ang itatawag mo sa akin." "I'm sorry," aniya. "Mia nalang ang itawag sa akin, okay? O kaya naman...." Ibinitin nito ang sasabihin at muling ngumisi. Tila may pilyang ideya na namang naglalaro sa isip nito "O kaya naman ay ano?" tanong niya. "Kapag nasa harap tayo ni Lola Lina, gawin mong malambing ang tawag mo sa akin para kapani- paniwala naman "Tawagin mo akong 'sweetheart' o kaya ay ' honey'. Pero mas type ko iyong honey'. Parang mas sweet, Ikaw? ano sa tingin mo?" "Kahit ano," sagot niya. Hindi siya makatingin nang diretso rito. Bakit ba kayang- kaya nitong makipag- usap sa kanya sa ganoong paraan? Walang kahit sino sa mga empleyado niya ang nagagawang kausapin siya nang ganoon. Kahit ang iba pang taong nakakahalubilo niya ay ilag sa kanya. And he wanted it that way. Pero si Amia, parang hindi niya ito kayang mapasunod sa gusto niyang gawin a ikilos nito kahit pa may kasunduan sila. "Aba, make up your mind!" anito. "Importante rin iyon. Wala namang magjowa na walang endearment sa isat-isa. At saka..." "Mag- jowa?" nakakunot- noong tanong niya. "Mag- jowa hindi mo alam? Naku, Matthew where have you been? Hindi na masyadong ginagamit ngayon ang salitang ' magnobyo o di kaya'y mag- nobya. Magsyota na o kaya ay mag- jowa," anito. At saka dapat may theme song din tayo." "Theme song?" "Oo, Iyon bang kanta ng mga mag- jowa," anito. "Parang lolo at lola mo," 'ALL THE WAY' ni Frank Sinatra ang theme song nila. Si Merna at ang jowa niyang si Rafael, ' Because of you' ni Celine Dion. 'Kahit na maputi na ang buhok ko' theme song naman ng nanay at tatay ko." mahabang litanya nito. "Lahat ng kilala kong couples,eh, may theme song talaga. Kataka- taka naman kung tayo ay wala." "Kailngan pa ba talaga iyon?" nakakunot ang noong sabi niya. "Siyempre, Mabuti na iyong sigurado. Alam mo naman si Lola Lina, maraming mga tanong. Mabuti na yong handa tayo," sabi nito. "So, ano? Honey o sweetheart?" pangungulit pa rin nito. Napatitig siya rito. Gusto niyang alamin kung seryoso ba talaga ito sa mga pinagsasabi o ginu- goodtime lamang siya nito. Sinalubong naman nito ang tingin niya. Mukhang seryoso ito. "Ano?" anito. "All right, 'honey' would do," napilitang sagot niya. "Shoot!" Honey it is. Actually iyon din ang type ko. Kapag nagka- jowa na rin ako, iyon ang type kong maging tawagan namin," sabi nito. "Eh, yong theme song natin?" dagdag nito. "Ahm... I don't know." "Wala ka bang favorite na love song?" tanong nito. Umiling siya. Naiilang siya sa tinatakbo ng usapan nila. Pakiramdam niya, pang teenager ang paksang pinag- uusapan nila. "O, sige, toka ko na iyon. Ako na lang ang mag- iisip ng theme song natin, okay?" nakangiting turan nito. Dumating ang order nila kaya pansamantalang nahinto ang pinag- usapan nila. Tahimik naman si Matthew na kumakain habang iniisip ang lahat na sinabi ni Mia. Nagtataka sa sarili kung bakit wala man lang siyang naging reklamo sa lahat ng pinahayag nito. Para bang kaydali lang dito ang magsasalita ng ganon sa kanya. Kilala si Matthew sa pagiging istrikto at metikuluso sa kompanya. Pero sa isang iglap lang ay kaydali siyang napasunod sa babae. Ang babaeng pinaka ayaw niya dahil sa kakaiba nitong pag uugali at mga galaw na siyang hindi pang karaniwang makikita sa lahat ng babae na naging kasalamuha niya. Napaisip siya kung ba kaya lahat ng naging tugon niya sa lahat ng request nito. Kahit pa ang kajologan nito. Basta para kay Lola ay gagawin niya ang lahat para mapasaya lamang ang abuela. Kahit pa ay medyo nakukulitan siya sa babeng ito ay nakakatuwa naman itong kasama kahit papaano. Yon nga lang ay maraming requests. Hindi kaya sinasadya lang ang lahat ni Mia ang lahat. Napabuntung- hininga na lamang siya sa iisiping iyon. Kailangan niyang pakisamahan ito sa lahat ng gusto dahil napakahirap ng maghanap pa ng babaeng mapagkatiwalaan ngayon. Ayaw na ayaw na niyang maloloko uli ng isang babae. Tama na ang minsang pagkakamali niya sa kamay ng babaeng walang awang sinaktan ang puso niya. "Hey, Bakit nakatitig ka lang diyan sa pagkaon mo? Kumain ka na at nang makauwi na tayo." pukaw nito sa napakahabang takbo ng iniisip niya.MIA POVGUSTONG mapahagalpak ng tawa ni Mia habang pinagmamasdan niya ang tila paglalaban ng isip ni Matthew. Tila hindi nito alam kung seseryosuhin ang mga sinasabi niya o hindi. Kaya naman nang titigan siya nito ay ni hindi siya ngumiti. Pinanatili niyang seryoso ang ekspresyon ma mukha niya kahit pa ang totoo ay gustung- gusto na niyang matawa. Makaganti man lang siya kahit sa simpleng paraang iyon. Kung anu- ano ang kalolokohan na sinasabi at itinatanong niya rito at wala naman itong mapagpipilian kundi sumagot sa mga tanong niya. Masarap din palang paglaruan ang mokong na ito, eh. sa loob- loob niya. "Naku, ito lang naman pala ang tinutukoy sa menu, eh," aniya na ang tinutukoy ay ang pagkaing inihain ng waiter sa kanila. " Hindi ko makilala ang mga tawag dito sa menu, iyon pala beef lang din na nilagyan ng kung anu- anong dekorasyon. Tapos ang mahal mahal pa. Naku, wala rin itong ipinagkaiba sa tapa na niluluto sa tapsilogan namin. Baka mas mainam pa iyon kasi may libreng toyo,
MATTHEW POVWALA NA SA PANINGIN NI Matthew ang motorsiklo ni Mia ngunit nanatili pa rin siyang tulala at hindi makahuma sa huling salitang binitiwan nito kanina. Hindi niya alam kung seryoso ito, o talagang gusto lamang nitong gulatin siya. Kung ang huli ang intensiyon nito, nagtagumpay ito. Totoong na- shock siya ng husto. 'Number one rule, huwag kang mai-inlove sa akin... mahihirapan ka lang. Hindi kita type... mga katagang laging umaalingawngaw sa isip niya.Napailing na lang siya. Kahit kailan, ang lakas talaga ng loob ng babaeng iyon. Siya, iniisip nitong maii-inlove dito? She must be dreaming! Kung hindi siya nito type, lalo namang hindi niya ito type. At imposibleng magkagusto siya rito. At tama ito. He hated her guts. He didn't like the way she talked and the way she acted. Malayung- malayo ang personalidad nila. Bukod doon, hindi maalis sa isip niya na pareho ito at si Jenny ng pinanggalingan. Isang oportunista si Jenny at manloloko. Hindi niya hinuhusgahan ang pagkatao ni
MIA POVTAHIMIK NA pumasok sa loob ng sasakyan sina Matthew at Mia. Parehong walang kibo ang dalawa sa loob ng sasakyan ng huli patungo sa Tapsilogan niya. At alam niya ang dahilan niyon. Pareho silang nakakaramdam ng guilt. Parehong nanunuot sa kalamnan nila ang sinabi ni Lola Lina kanina. Tulad niya, marahil ay iniisip rin nito ang paniniwala ni Lola Lina na totoong magnobyo sila ni Matthew. Napabuntung- hininga siya. Napakahirap dalhin niyon sa dibdib. Tinamaan siya sa mga sinasabi kanina ni Lola Lina. Sa ilang sandali ay parang gusto na rin niyang maniwalang totoo ngang sila ni Matthew ay totoong nagmamahalan.Nakakatouch naman kasi ang mga binibitiwang mga salita ni Lola Lina. At some point back there, she had wished everything wasn't a lie. That she and Matthew weren't pretending. And for that magical moment, she had quietly wished she could really be the woman who could make Matthew believe in love again.At iyon ang talagang halos hindi niya mapaniwalaan. Hindi siya makapaniw
MIA POV PAKAUNTI na ang tao at iilan na lang ang natitirang kumain sa loob. Kaya ay nagpahanda na si Mia ng pagkain para sa kanilang tanghalian. "Ano'ng pumasok sa isip mo?" agad na tanong ni Mia sa binata nang sa wakas ay makaupo na sila at maihain ang kanilang tanghalian. Kanina niya pa itong gustong itanong rito ngunit ay walang siyang pagkakataon na isatinig iyon dahil nais niya muna na mapagsolo sila at para walang makakarinig sa pag- uusapan nila. Nakaalis na ang mga kapatid niya para pumasok sa school. Parehong sizzling na pusit ang napili nilang ulam na may side fish na ginisang pechay. Mukhang napagod at nagutom nang husto si Matthew. Hindi agad ito sumagot sa tanong niya dahil abala ito sa pagkain. Lalo itong gumuwapo kapag ganoong hinahayaan nito sa sariling maging simple at makihalubilo sa mga simpleng tao. Hindi niya maiiwasang mapangiti habang pinanood niya ito na maganang kumain. Ibang- iba ito kaysa noong inang magsalo sila sa pagkain sa isang fancy restaurant up
MIA POV MAGKALAHATING ORAS na ang lumipas mula nang umalis si Matthew. Heto at hindi pa rin mapakali si Mia. Wala sa sarili na pinanood ang pinto na kilabasan ng binata. Mabuti na lang at iilan na lang ang tao at di niya na kailangang tumulong sa mga tagasilbi sa kusina. Muli siyang napaupo nang ma- realize na tila masaydo siyang naapektuhan. Nang mahimigan niya ang lungkot at galit sa tinig nito habang nagsasalita kanina, parang gusto niyang pawiin iyon. Gusto niyang tulungang maiba pang pananaw nito sa pag- ibig. Sa maikling oras, nasaksihan niya na hindi puwedeng maging totoong matapobre ang isang Matthew Delos Reyes gayong may kakayahan itong magsilbi at makitungo nang maganda at maayos sa mga ordinaryong tao. Tumulong ito sa canteen nila gayong may- ari ito ng isang malaking kompanya at sanay na pinagsisilbihan at sinusunod ang bawat utos nito. SeƱorito ito sa tunay na kahulugan ng salitang iyon. Ngunit kanina ay nagsilbi itong waiter doon. At nakita niyang parang nakawala
MERNA POVHINDI MAGKADAUNGAGA sa bilisang paglalakad si Merna na pauwi sa kanilang bahay. Pagkarating ay agad na hinanap ng kanyang mga mata ang bulto ng kanyang Lola Lina. Nang hindi niya matagpuan ito sa loob ay agad na lumabas siyang muli at pinuntahan ang sa may bandang hardin. Ito ang lugar na pinakapaboritong tambayan ng kanyang Lola sa tuwing ito'y mapag- isa. Malamig at presko ang ihip ng hangin sa bahaging iyon. May iilan kasing mga puno na siyang nagbigay nang shelter sa lahat na magagawi dito. At sa bandang gilid ay mayroong iilang upuan na gawa sa isang semento. Sinadyang pinagawa at kinulayan pa ang mga ito. Hindi naman nagpapahuli ang mga magagandang bulaklak na nakapalibot sa bawat bahagi ng lugar na iyon. Well- trimmed naman yong mga halaman na bougainvillea na naka hanay sa pina ka- gilid na bahagi kanilang mansiyon. Mula sa kanyang kinatatayuan ay tanaw niya mula rito ang kanyang abuela na nakaupo at parang kinakausap nito ang mga bulaklak na ngayo'y nagsisimula n
MIAHINDI NIYA MAINTINDIHAN kung bakit totoong naiinis siya. Dapat kasi ay napagsabihan na nito ang sekretarya ng proper attire kapag nasa opisina at hindi iyong mukhang pang GRO ang isinusuot. Huwag sabihin ng mokong na ito na gusto rin nito ang tanawing nakikita araw- araw kaya okay lang dito na ganoon lage ang magiging attire ng sekretarya?Nang muli niya itong tingnan, nakangiti ito ngunit agad ding pinalis. "Actually, naunahan mo lang ako. I was about to tell Cindy that starting tomorrow she better come to work with a proper dressed. Isang linggo pa lang siya bilang temporary secretary ko. Nasa bakasyon pa kasi si Tita Emmily, who is my longtime secretary." anito'Mabuti naman kung ganoon, hindi rin pala magtatagal ang babaeng iyon' sa loob loob niya. Temporary lang naman pala eh' dagdag pa. "Anyway, What brought you here?" pagkaraan tanong nito."Nakalimutan mo na? Sabi ko na nga ba," Kumunot ang noo nito."Imi- meet natin si Lola Lina for lunch. Kanina pa ako nag- antay ng t
MATTHEW POVNAPABUNTUNG- HININGA na lamang si Matthew na sumakay sa motorsiklo ni Mia. Hindi niya alam kung paano siya nakumbinsing sumakay sa motorsiklo nito. Puwede naman siyang magmatigas at piliing sumakay pa rin sa kotse niya. Siya ang dapat na masunod dahil siya ang lalaki. Bukod doon, siya dapat ang mangingibabaw sa naging kasunduan nila hindi ang babaeng ito. Wala naman sana siyang balak na bagtasin ang daan sakay lamang ang motorsiklo nito. Ngunit nang matanto niyang hindi niya mapapasakay ito sa kotse niya at ayaw naman niya na hahayaan itong mag- isang magmotorsiklo lalo na at alam niya kung gaano ito kabilis magpapatakbo. Naisip niya na at least ay masasaway niya ito kung masyado ng mabilis ang pagpapatakbo nito. Kaya sa huli ay sumakay na lang rin siya.'Just enjoy the ride, okay?" iyon ang sabi ni Mia bago pinaharurot ang dala nitong motorsiklo. At parang ganoon na nga ang nangyayari ngayon. Habang tumatagal na kasama niya ito sa motorsiklo ay totoong nag- e enjoy na s