48. The leader

[Letlet]

MADILIM ang mukha ni Lance habang nakaupo sa upuan na nasa harapan niya habang siya ay nakatayo sa harap nito. Ganito siya noon sa harap ng Lola Asun niya kapag handa ng tumanggap ng parusa kapag may mali siyang nagawa.

"Why did you lied to me, huh? Alam mo ba kung gaano ako nag-alala sa'yo?"

Kagat-labi na tumango siya. "Pasensya ka na, Lance—"

"Pasensya? Letlet naman! Ginagawa ko ang lahat para protektahan ka sa lugar na 'to! Ayaw ko lang naman na mapahamak o masaktan ka! Mahirap bang intindihin 'yon?"

Lalo lang siyang nakaramdam ng konsensya sa ginawa n'yang pagsisinungaling. "Pasensya ka na talaga, Lance. Gusto ko lang naman na bilhan ka ng breyp. W-Wala kasi akong alam na pwedeng ibigay sa'yo bukod do'n." Pigil niya ang pag-iyak. "Ang dami mo ng binigay sa akin... palaging ikaw nalang..."

Lumambot ang ekspresyon ng mukha ni Lance. "Wala akong ibang hinihingi sa'yo, sweetheart. Ikaw at ang pag-ibig mo lang ay sapat na sa akin." Tumayo ito at lumapit sa kanya. Hinawakan ni