Hello, everyone! Have a happy Day. Enjoy. Em Dee C.
NAPASIBANGOT ANG MUKHA ni Solenne. Hindi niya naibigan ang biglang pagbubukas ng pinto ng kung sinong hindi man lang kumatok sa pintuan. Galit siyang tumayo upang singhalin ang mapangahas na taong walang pasintabing pumasok sa conference room. Sumara ang pintuan. Nagkatitigan sila ng lalaking sasabihan sana niya ng “bastos at walang pinag-aralan”. “Theodore.” Pabulong niyang pagsambit sa pangalan ng dumating. “Ano’ng mahalagang mga pangyayari ang pinagmimitingan n’yo?” tanong nito na ang tingin ay palipat-lipat kay Solenne at Owen, “at bakit kayo nagmimiting nang hindi ko alam?” “I’m sorry,” habang papalapit kay Theodore ay hinging paumanhin ni Solenne, “hindi kasi kita mahagilap. Lagi kang busy. Lagi kang wala, kaya nagdesisyon na akong pamahalaan ang security force ng mansion,” paliwanag niya. Bahagya niyang inilapat ang kanyang mga labi sa pisngi ng asawa bilang pagbati dito. “At ano naman ang alam mo sa pamamahala ng security force?” Tanong ni Theodore na pinunasan ng panyo
PINAGMAMASDANG MABUTI NI Gemma ang kanyang sarili sa malaking salamin ng kanyang dressing room. Ibig niya’y maging isang perpektong ka-date. Nais niyang maipagmalaki siya ng lalaking nag-imbita sa kanyang mag-dinner sa isa ng exclusive restaurant.Iyon ang unang pakikipag-date niya makaraan ang maraming taon ng pagpapalaki niya kay Owen at pagpaplano kung paano mabibitag ang patriarch ng mga Rossell .Simpleng make-up lang ang inilagay niya sa kanyang mukha. Pinili niya ang light colored lipstick at blush on na bumagay sa kanyang fair colored skin. Dinampot ang bote ng mamahaling pabango na kanyang binili maraming buwan na ang nakakaraan.Ang korteng stiletto shoes na bote ng pabango ang unang napansin niya noong unang makita niya ito. Kakaiba. Naisip na magandang isama iyon sa koleksyon niya ng iba’t ibang mamahaling pabango na binili niya sa iba’t ibang bansa.Katulad ng bote ng pabangong kanyang hawak, nais niya'y maging kakaiba rin sa mata ng makaka-date niya. Maging kapansin-pan
GALIT NA GALIT SI Solenne. “Hindi mo siya dapat binaril,” sigaw niya kay Roman, “kontrolado na ni Owen ang sitwasyon. Bakit kailangang barilin mo pa siya?” Nasa bingit ng kamatayan si Domingo Sabado alias Sandy Samedi, dahil sa tama ng baril sa lugar na malapit sa puso. “Ano ba ang ipinag-aalala mo kung sakali at mamatay siya?” tanong ni Roman, “hindi ba mas mainam nga ‘yon at wala ng manggugulo pa sa sa ‘yo?” “Paano mo naman natiyak na wala na ngang manggugulo kung mamatay ang baliw na ‘yon,” ganting tanong ni Solenne, “hindi ba kaya mas tama kung mabubuhay siya at mapipiga mo ang mga impormasyon sa kung sino ang nag-utos sa kanyang sumugod dito at kung bakit?” “Kung may mastermind man sa pagsugod ng Sandy Sameding ‘yon dito ay malamang sa hindi na iyon ay ang resource person ni Owen,” pagdidiin ni Roman kay Owen, “isipin mo, ibinigay niya ang detalye ng pagsugod dito ng taong ‘yon pero hindi niya nasabi kung ano ang dahilan at kung sino ang mastermind.” “Sino ba si Sandy Samedi
“NAWAWALA SI BRENDON, may alam ka ba tungkol doon?”Hindi matagalan ni Joanne ang matalim na pagkakatitig sa kanya ng umuusig.Marami na siyang kinatatakutan, ngunit hindi niya inasahan na masasama sa listahan ng mga kinatatakutan niya ang ama ni Russell.Ang makapangyarihag si Sir Theodore Rossell.“W-wala po!”“Ano ang kinalaman mo sa pagkidnap at pambubugbog ni Sandy Samedi sa kanya?”Natataranta na siya. Nanginginig.Guilty siya, ngunit hindi niya maaaring aminin 'yon!Tumayo siya mula sa kinauupuan at tinalikuran ang nagtatanong, upang itago ang panginginig ng laman ng kanyang mukha at pamumutla nito. Ayaw niyang mabasa nito sa mukha niya ang guilt na kanyang nararamdaman. “Hindi ko sinabing tumayo ka, Joanne,” saad ng kinatatakutan niya, “at huwag na huwag mo akong tinatalikuran kapag nakikipag-usap ako sa ‘yo. Huwag mo akong binabastos!”Kumikibot ang mga muscle sa kanyang bibig at paligid ng kanyang mga mata dahil sa matinding takot na nadarama.Takot na noon lang niya nadam
WARING LUMULUNDAG SA tuwa ang puso ni Shelley nang mula sa dinudungawang bintana ay matanaw ang inaakalang si Russell na naglalakad, papunta sa bahay niya. Parang batang musmos, nagtutumulin itong tumakbo pababa ng bahay. Huminto ito sa likod ng pinto. Pinigil ang excitement na nararamdaman. Hindi niya gustong ipahalata sa dumarating ang sobrang saya na kanyang nararamdaman. “Baka isipin niyang patay na patay ako sa kanya,” ang bulong, “kahit nga totoo hindi ko pa rin ipapahalata sa kanyang head over heels in love talaga ako sa kanya. Hindi ko aaminin. Isipin pa niyang cheap ako!” Hinintay ang pagkatok ni Owen. Ngunit nainip na siya sa kahihintay ng pagkatok ng kinasasabikang makita ay wala pa rin siyang katok na naririnig. Naghintay pa ng ilang sandali. Umasa na may nasalubong lang ito na kumausap kaya na-delay. Wala pa rin ang katok na hinihintay. Nag-alala. “Baka may biglang kumidnap na sa kanya. Baka may sumalbahe. Baka…” Maraming baka at kung ano-ano pang mga pag-aalala
HINDI INAASAHAN NI Theodore Rossell ang tawag na mula kay Owen Garcia. “Bakit?” Tanong niya agad nang may pag-aalala. Hindi niya maunawaan ang dahilan kung bakit nakadarama siya ng kakaibang kaba sa tuwing tinatawagan siya ng bodyguard ng kanyang asawa. At pinagtatakhan din niya sa maraming pagkakataon kung bakit labis siyang nag-aalala sa kaligtasan nito. “On leave ka ngayon, ‘di ba,” muli ay tanong niya sa kausap sa phone, “may problema ka ba?” Ramdam niya ang kaba na nararamdaman ni Owen. Naririnig niya ang hingal nito sa phone. “Narito po kasi si Roman Romano, Sir Theodore,” sinabi ng kanyang kausap sa telepono ang lugar na kinaroroonan ni Roman, “may hostage po siyang babae. May hawak po siyang baril na nakatutok sa ulo ng babae, Sir, at nagbabala na babarilin niya ang hostage niya kapag may lumapit sa kanila.” Walang inaksayang sandali si Theodore matapos magpaalam sa kausap. Agad niyang tinawagan ang lahat ng puwedeng makatulong upang magawan ng paraan na mapakawalan ni
NATATARANTA AT MASYADONG nako-conscious, hindi malaman ni Gemma kung ano ang ikikilos sa harap ng lalaking kay tagal na niyang pinapangarap na makasama sa buhay. Ang kanyang iniilusyon sa maraming gabing nagdaan sa kanyang buhay. Ang kanyang obsesyon. Pakiramdam niya’y naging teen-ager siyang muli. Isang high school student na bumibilis ang pintig ng puso sa harapan ng crush nito. Nag-iinit ang kanyang pakiramdam sa pagbilis ng daloy ng dugo niya na nagiging dahilan upang ang kanyang mga pisngi ay mamula. Malikot ang kanyang mga matang hindi niya malaman kung saan siya titingin. Nalulula siya sa pakiramdam na nararanasan. Embarassed sa pagkakatingin sa kanya ng kaharap na tila ba tumatagos sa kanyang kaluluwa. Ngumiti siya upang patayin ang embarrassment na nararamdaman. Umaasang ngingitian din siya ng kinahuhumalingan at magkakapalagayang loob na sila. Nabigo siya. “You look familiar.” Saad ni Theodore na hubad sa ano mang damdamin ang expression. Nabuhayan ng loob si Gemma. I
“MANIWALA PO KAYO sa ‘kin, Sir Theodore, nagkaroon lang kami ng mainit na pagtatalo ni Gemma noong araw na ‘yon,” pagpapaliwanag ni Roman sa amo, “LQ lang po ‘yon na lumala hanggang sa magkainitan kami. At napilitan akong tutukan siya ng baril para sumama siya sa akin.” Hindi iniaalis ni Theodore Rossell ang kanyang tingin na may pagdududa sa nagsasalita. “May asawa’t anak ka, hindi ba?” ang kanyang tanong, “bakit kailangang mambabae ka pa? Hindi ka ba maligaya sa piling ng iyong pamilya?” pagpapalawak niya sa ibig malaman. Hindi makasagot ang lalake. Maligaya siya sa piling ng pinakasalan at sa dalawa nilang anak. Ngunit paano niya sasabihin sa kanyang amo na ginagamit lamang niya si Gemma para sa mga personal niyang pakinabang. “Inakit ako ni Gemma, Sir Theodore,” pagsisinungaling niya, at pagpapababa na rin sa pagkaabae at pagkatao ng kanilang pinag-uusapan,“tinukso. Wika nga po ng kasabihan, manok na ang lumalapit sa palay, so, natural lamang po na tukain iyon ng manok.” “Bak