Chapter 1

THEO POV

"My girl"

Malakas na sigaw ko upang marinig niya ako. Isang babae ang nakikita ko sa harapan ko. Mahaba ang buhok at hindi maipinta ang kanyang mga ngiti ng ito'y humarap sakin.

"Hehehehe" narinig ko ang mga hagikhik niya. 

"My girl" iniabot ko ang kamay ko para abutin siya pero sa pagkakataon na yun bigla nalang siya tumalikod at tumakbo papalayo sakin. Paonti-onti nawala na siya sa paningin ko. 

Sa pagkakataon na yun paonti-onting lumalabo ang paningin ko. Sa paglabo nun, onti-onti ring nagiging kulay itim ang buong paningin ko. Sa pagdilim nun isang malakas na tunog ang narinig ko, tunog ng nagkabanggaan na sasakyan. Kasabay nun ang malakas na sigaw ng isang babae ng "huwaaaaaaag~~~~".....

"Hooooo! Fvck!" sigaw ko. 

Agad ko naman pinalibot ang paningin ko, sapo-sapo ko pa ang d****b ko na tila ba ay pagod na pagod ako sa nangyari. Bakit ba patuloy akong hinahabol ng disgrasya na yun sa panaginip ko. Matagal ko ng gustong kalimutan pero paulit-ulit pa ring pinaaalala sakin ng panaginip.

"Fvck!" mas malakas na sigaw ko at tinapon ang unan na nahawakan ko. Panaginip na naman! Napahawak pa ako sa ulo ko dahil sa nararamdamn kong disappointment.

"Dude what's wrong?" nagulat naman ako sa taong lumabas sa banyo ng kwarto ko, muntik pa itong madulas sa pagmamadali. "Bakit ka sumisigaw?" takang tanong nito na inaayos pa ang tuwalyang itinapis sa beywang niya. 

"What the hell Conrad?" agad naman akong tumayo at lumapit dito. 

"What?" takang tanong niya. Habang pinapatuyo ang buhok gamit ang isang tuwalya. 

"Bakit nandito ka? Di ba binigay ko na sayo ang susi ng guest room?" 

"Yun na nga binigyan mo nga ako ng susi ng kwarto pero yung banyo dun sa kwarto sarado! Dude pati ba naman yun iba ang susi?" walang ganang sagot nito.

"You should knock first!" mataas na tinig na sagot ko at pumasok sa banyo.

"Kung alam mo lang!" sarcastic pa nitong sagot saken. "Ilang beses ako kumatok bago ko napagdesisyonang pasukin ang kwarto mo" patuloy pa rin siya sa pagpapatuyo ng buhok niya habang ako naman nasa loob na ng banyo at inaayos ang mga gagamitin ko sa pagligo.

"Hayys" malakas na buntong-hininga ng pinakawalan ko tsaka ko binuksan ang gripo upang makapaghilamos.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong nito. 

"Im fvcking fine. Totally fine" sagot ko dito habang pinagmamasdan ko ang mukha kong bagong hilamos sa salaming nasa harapan ko. 

"Is it a bad dream?" 

"I dont know" mahinang sagot ko. Hindi ko talaga alam. 

"Dude its been uuhhm 5yrs? Yeah 5yrs. Give yourself a break" explain nito at tsaka tinapik ang mga kaliwang braso ko. 

"Im having a hard time" pag-amin ko sa kanya. 

"Its just a matter of time. Time heals. Hindi pa man ngayon, pero malay mo sooner or later magiging okay kana ulit" dagdag pa nito. 

"Shut up dude. I'm okay" tiningnan ko siya ng seryoso para iparating dito na serysoso ako sa pagiging okay ko.

"Dude ganyan ba ang okay? Halos gabi-gabi nauulit yang sinasabi mong panaginip mo. Normal pa ba yan? Hindi nga naten alam kung nangyare ba yang panaginip mo o isang kathang isip mo lang. Seriously nag-aalala din ako sayo" malumanay ang pagkakasabi nito. 

"Im fine" ulit ko dito at ibinaling nalang sa iba ang mga mata ko para hindi nito mahalata na nagdadalawang-isip ako sa pagiging okay ko sa puntong yun. 

"Basta dude, huwag kang mahihiyang magsabi samen, lalo na sa akin kung hindi mo na kaya lahat ng mga nangyayare. Alam ko mahirap yan, ikaw ba naman laging binabangungot ng babaeng hindi mo nakita, daig mo pa ang nagayuma" 

"Oh shut up! Gayuma talaga? Seriously naniniwala ka sa ganun? At tsaka tigilan mo na nga yang pagbigay mo ng payo. Hindi bagay sayo magbigay ng wow" iritadong sabi ko. 

"Wow?" takang tanong niya.

"Word of wisdom" nakataas ang kilay na sabi ko. 

"Wtf dude?" tawang-tawang sabi niya. Halos hawakan na niya yung tiyan niya katatawa. "Word of wisdom" ulit pa nito na natatawa.

"Tapos kana ba sa banyo ko?" 

"Wow" ulit pa nito na mukhang inaasar ako. 

"I think you're already done. So if you'll excuse me I need to shut the fvcking door and clean myself up. We have a meeting to attend to and our flight is schedule this morning. Right?" Tinaasan ko pa siya ng kilay para ipaalam na seryoso ako dito. 

"O fvck! Damn right. Damn right!" agad naman itong umalis at mabilis na lumabas sa kwarto ko. Napailing nalang ako dito at nagsimula ng maligo. 

Paglabas ko naman sa kwarto naabutan ko si Conrad na hindi mapakali sa sala. Tatayo tapos uupo sa may tapat ng sofa.

"What are you thinking?" tanong ko dito. Hindi na ako tumingin sa kanya dahil kinakabit ko ang relo sa aking kamay.

"Naniniwala ka ba sa mga aswang? Or kulam? O kaya naman gayuma" takang tiningnan ko naman siya na halatang nagulat ako sa tanong niya. 

"Bakit parang naging interesado ka sa ganyan? At talagang inulit mo pa yung gayuma" nakafocus na ngayon ang buong atensyon ko sa kanya. 

"Fvck thats old school. E sa mental health problem? Depression, anxiety?" tanong ulit nito. 

"So you want to check on me?  Fvck your job!" sarcastic na tanong ko dito. 

"Come on. Its not about me" tinitigan niya ako ng seryoso. Dun palang alam ko na ang gusto nitong palabasin. 

"Fvck you!" 

"Come to think of it. You always dream of that girl for almost 5yrs yet she never appear, let me rephrase it, are you sure she even existed?" 

"G*go!" malakas ko siyang binatukan. 

"Ang sakit ha!" reklamo niya.

"Dagdagan ko pa gusto mo?" seryosong tanong ko dito. 

"Dude I'm just concern about you, lahat kami iniisip ka. 5yrs ng ganyan ka, hindi mo ba naiisip na baka sa panaginip lang nag-eexist lahat ng akala mo?" seryosong tanong nito. 

"I know her"

"How? Fvck dude. Nung nahanap ka namin sa hospital na yun ang sabi nila you're in a coma before you undergo a fvcking surgery" nasapo nito ang ulo nito sa kaiisip.

"I'm not insane. I knew to myself na I know her" 

"Dude lahat ng tao sa hospital na yun kinausap namin, lahat pare-parehas ang sinasabi magkakatugma at kah---"

*Ring* *Ring* *Ring*

Naputol ang sinasabi nito ng biglang magring ang telepono agad ko naman itong sinagot. 

"What's up?" agad kong sagot dito

"Mr. Winfield your flight to manila is 9:30 this morning, its almost 8am, the car is already outside of your building, have a good day sir." 

*tut* *tut* *tut*

"Lets go?" agad kong binalingan ng tingin si Conrad na seryosong nakatingin saken. 

"Are you sure about this?" parang nagdadalawang isip pa nitong tanong sakin. 

"Yes" kalmado kong sagot na may kasamang ngiti.

"Fvck. Parang alam ko ng magiging maganda ang resulta ng mangyayare ngayon dahil sa nakamamatay mong ngiti. At dahil diyan hindi na ako magaalala" pahabol pa nitong sagot bago ako sinundan palabas ng condo unit ko. 

Ako nga pala si Theodoro Winfield, isang business man, kilala bilang isang business tycoon na walang sinasanto. Bata palang ako, ako na ang inaasahanh magmana ng ari-arian at business ng pamilya namin. Kaya noong naabot ko na ang legal na edad, agad akong isinabak na pamahalaan ang ibang business namin dito sa Cebu. Maaga palang grabe na ang pressure na natatanggap ko lalo na sa mga magulang ko, isama pa dun yung iba't-ibang expectation nila sa isang katulad kong panganay na anak na lalake. Kaya ginagalingan ko sa lahat ng bagay. Ngayon nga papunta kami sa Metro Manila para mas lumawak ang line of business namin at makarating na sa NCR. Kung noon exclusive lang sa Cebu and Davao area ang business na meron kami, napagkasunduan ng buong board na aprubahan ang gusto ko na magkaroon ng bagong branch sa Metro Manila at palaguin ito doon. 

Kung iniisip niyo kung ilang taon na ako, ang edad ko ay lumampas na sa petsa sa mga kalendaryo pero bata pa. Sa madaling salita, 32 yrs. old na ako. Isang bachelor. Pero hinding-hindi nanloko ng babae. Lahat ng nagiging kafling ko ay madalas mga anak ng mga business partners namin sa negosyo, in short mga ka-one-night stand lang o hindi kaya mga "friends with benefits". Lahat na ata ng pag-eenjoy sa buhay nagawa ko na. Maski mga kalokohan. Pero that was 5 years ago, oo 5 years ago. Noon. Sa ngayon kasi nag-iba na ang buhay ko, mas pinapagod ko ang sarili ko sa pagtatrabahl at pagpapalago ng negosyo namin. Nagbago na ang lahat simula nung naaksidente ako. Trabaho nalang ang lagi kong iniisip pero kahit papaano marunong pa rin naman akong mag-enjoy kasama ang mga kaibigan ko. 

Si Conrad Piñeda, o mas kilala sa pagiging Dr. Piñeda, isang sikat na neurosurgeon ngayon. Isa lang siya sa mga matatalik kong kaibigan / business partner. Kaya lagi kami magkasama. Mas madalas pa nga kami magkasama kesa sa tunay kong kapatid at pamilya ko. Marami na kaming pinagdaanan, heartbreaks, heartaches, inuman session, halos lahat na ata ng sikreto namin sinasabi namin sa isa't-isa. Kaya siguro mas nakilala namin ang isa't-isa.