Sorry po sa lahat, naging busy po ako sa recogniton ng panganay ko at sobrang busy rin dito sa bago naming kubo huhu lalo pa't wala po kaming tubig ngayon at need pa mag igib. Ang hirap ng pagligo at paglaba na need pa namin pumunta sa kabilang barangay. Salamat po mga mommy sa paghihintay! Love you all!
( Thalia's POV ) Matagal ko rin itong pinag isipan dahil alam kong mali at napakalaking kasalanan ang gagawin kong ito, pero wala ng saysay ang mabuhay pa ako. Anong silbi ng buhay ko gayung wala na si Lola Cita ko at maging ang sarili kong buhay ay hindi ko na pagmamay ari. At alam ko rin na tototohanin ng halimaw ang sinabi niyang mabubulok ako rito at hindi na kailanman makakatakas. Pero bago pa man ako tuluyang mabulok ay gagamitin pa niya ang katawan ko na siyang ginagawa na nga niya. Keysa pagbayaran ko habambuhay ang kasalanang hindi ko kailanman ginawa. Keysa magdusa ako araw araw. Keysa hayaan ko nalang ang hayop na yon na ariin ang katawan ko ng paulit ulit at gawin akong parausan kung kailan niya gugustuhin. Napapikit ako ng mariin kasabay ng paglaglagan ng mga butil sa mga mata ko. "Patawad po Ama sa gagawin ko. Lola, magkakasama na tayo!" Piping sambit ko sa sarili bago umakyat sa upuan. Gamit ang mahabang bestidang binigay ni Manang Sonya na siyang ginawa kong p
Di ko alam kung anong oras siya natapos at kung ilang beses niya ginawa basta nagising nalang akong mag isa na lamang sa kwarto. Wala na rin ang taling iginapos ng halimaw sa kamay ko. Bahagya akong bumangon nang mapagtantong wala akong ni isang suot na saplot sa katawan at tanging kumot lang ang nakatakip sa aking kahubdan. Pinulot ko ang aking damit na nasa kama at dahan dahan itong isinuot. Hindi naman sana bugbog ang katawan ko sa ginawa niyang pang angkin pero para akong naubusan ng lakas nang may lumabas na katas kanina sa aking pagkababae. At sa ilang beses na ginawa niya iyon kanina ay ngayon lamang siya naging maingat, yung hindi pwersahan at hindi nananakit. At ngayon lang din ako nakaramdam ng kakaibang sensasyon, ng kakaibang sarap na di ko mapangalanan. Baliw o hibang man akong maituturing pero di ko maipaliwanag kung bakit napawi niyon ang sakit at hinanakit na dala dala ko sa aking dibdib. Na maging ang balak na pagpapatiwakal ay nawala na sa aking isipan. Mal
"Saan tayo pupunta? Saan mo na naman ako dadalhin?" Kinakabahang tanong ko dahil nung huli kaming umalis ay noong pinasunog niya ang tirahan namin ng lola ko. Talagang ipinakita niya lang kung gaano siya kahayop. "Oo nga Señorito. Saan kayo pupunta ni Thalia?" Segunda naman ni Manang Sonya. Pero kumunot lang ang noo ng halimaw na parang hindi nagugustuhan ang mga tanong namin. "Damn! Just stop asking! Pwede bang magbihis ka nalang?" Irritableng sagot nito saka tiningnan ang oras sa suot nitong mamahaling wristwatch. "I'll give you fifteen minutes to change! Don't keep me wait wicked or else babiyahe kang hubo't hubad." Mariing banta nito bago mabilis na lumabas. "Maryosep! Ang bibig talaga ng batang iyon!" Ani Manang na napakuros pa. Ako naman ay napuno ng katanungan ngunit kung hindi naman ako susunod ay ako rin ang mapapahiya. Baka kakaladkarin talaga ako nun palabas na hubo't hubad. "Sige na Thalia, magbihis ka na," Ani Manang at ito na rin ang kusang kumuha ng mga
"Ano!???" Napaawang ako sa narinig, kinakabahan sa pagbabanta nito na posible nga naman niyang gawin. "Are you deaf? O nagbibingi bingihan?" Anitong nakaangat ang isang sulok ng labi. "Pa---- papano naman napunta sa Visayas si Ma'am Ara? Eh taga dito lang iyon eh. Minsan pa nga akong nanatili sa resthouse niya para sa pagtra- training noon ng caregiver, yon nga lang hindi ko rin matandaan kung saan iyon banda. Basta bumiyahe kami ng ilang oras nun patungo sa mansyon ng mga Villaroman." Naguguluhang bulalas ng aking isipan na hindi ko naman magawang isatinig kaagad dahil sa kalituhan. "Vi--- Visayas? Bakit ang layo? Paano napadpad doon si Ma'am Ara?" Sunod sunod na tanong ko kalaunan sa kanya na puno ng pagtataka. "Maraming nagngangalang Ara Sanchez ang taga roon at kamukha pa sa binigay mong deskripsyon. Besides, talagang malaki ang possiblity dahil walang kriminal ang nagtatago sa malapitan. Buti sana kung maituturo mo ang eksaktong tirahan nung kasabwat mo eh wala ka naman
Kahit maraming bumabagabag sa aking isipan ay di ko mapigilan ang nararamdamang galak nang tuluyan kaming makasakay ng eroplano, kahit pa man parang hinahalukay ang tiyan ko nang tuluyan itong lumipad sa himpapawid. Sino ba namang hindi magagalak gayung buong buhay ko ay ngayon lamang ako nakasakay ng ganito na dati rati ay pangarap ko lang. Yun nga lang sa ganitong paraan pa. At sobra ring nalulungkot ang kabilang parte ng puso ko dahil kasama ko sa pangarap na iyon ang Lola Cita ko. Yung kaming dalawa ang makasakay. Bigla na lamang bumuhos ang emosyon ko at di na napigilan pa ang pagpatak ng mga butil sa aking mga mata nang maalala ang lola ko. Malabo ng matupad pa iyon dahil wala na siya. Hindi na siya kailanman babalik dahil pinatay na siya ng walang pusong halimaw na kasama ko ngayon. Ni hindi ko nga siya nabigyan ng maayos na libing kahit pa man alam kong napasama sa sunog ang katawan niya. Lihim kong naikuyom ang kamao dahil sa biglaang pagbigat ng dibdib. Hindi ko kayang
Lutang na lutang akong sumunod sa kanya hanggang sa makalabas kami sa isang mataas at magandang building na sa tingin ko'y isang hotel. Agad kaming pumasok sa isang magarang sasakyan at binuhay rin agad ng driver ang makina. Halatang nagmamadali ang halimaw at parang naghahabol talaga ng oras. Kahit sa bagong view ng kapaligiran ay wala akong ganang magmasid dahil bukod sa masamang pakiramdam ay nakatuon yung isipan ko kay Ma'am Ara. At sa possibleng pagkikita namin ngayon kung isa nga siya sa mga nadukot. "Dumaan muna tayo sa isang fastfood. We'll take out foods." Kahit sa simpleng pag utos ng halimaw sa kausap na driver ay matigas pa rin ito magsalita. Naging tahimik lang ako sa buong biyahe namin hanggang sa sumaglit nga kami sa isang mamahaling fastfood para magpatake out ng pagkain. At ang hindi ko inaasahan ay nang abutan ako nito ng isang malaking burger, french fries at softdrinks. "Eat it! At baka magdrama ka na naman na nahimatay kung kailan nasa mahalagang lakad
( Maximus POV ) "Speak up!" Matigas na wika ko sa ginang na nagpakilalang Ara Sanchez. Pagdating pa lang namin ay agad akong sinalubong ng mga tauhan ko para ipaalam na sa lahat lahat ng mga babaeng naririto ngayon ay may isang lakas loob na umamin na siya ang Ara Sanchez na kasabwat ng babaeng kriminal na Thalia Alvarez na ito. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon habang naglalaro na sa isipan ko ang pag amin nito. Nasa tuktok na ng katotohanan ang lahat at imbes na maging masaya sa tuluyang pagkamit ng hustisya ay parang sinilaban ang dibdib ko sa pag iinit nito. Sobra akong dismayado sa maaaring malaman at hindi ko maipaliwanag kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon. Nagngingitngit ako habang naghihintay sa rebelasyon nito. "Ma------ Ma'am Ara? Hindi ako maaaring magkamali. Ikaw nga po iyan!" Rinig kong sambit ng babaeng kriminal. Puno ng kalituhan at halata ang kaba sa boses nito. Ni hindi ko ito magawang sulyapan dahil sa pagwawala ng dibdib ko ngayon
"It's been a week already, wala ka pa bang balik umuwi ng San Fernando?" Bradley asked matapos ako nitong tabihan sa bar counter. As usual, we're on our favorite bar. Yeah, it's been a week na dito na ako nagstay sa Manila magmula ng umuwi kami galing Visayas matapos ang rebelasyon ng Ara Sanchez na iyon. And I stayed alone. Na maski isang bodyguard ay hindi ako nagsama dahil gusto kong mapag isa. And just a day after that incident, binalita rin sa akin ng mga tauhan ko na nagsasabi ng totoo ang ginang dahil pinuntahan nila ang naturang ospital at kinumpirma iyon ng nurses at doktor na naghandle sa operasyon ni Cita Alvarez, lola ng kriminal na Thalia Alvarez na yon. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago walang ganang sumagot. "I don't know yet." "Paano ang bihag mo? Anong balak mo dun sa babaeng suspek sa pagkamatay ng lolo mo?" Seryosong tanong nito kaya nakuyom ko ang kamao ko bago tinungga ang hawak na bote ng alak. If only I could kill her matagal ko n