Kabanata 39

Matapos ang gabing iyon ay hindi na kami muling nagkita o nagkaharap pa ng halimaw. Napag alaman ko nalang mula kay Manang Sonya nung minsan siyang naghatid ng pagkain na lumipad na raw patungong US at wala pang petsa kung kailan babalik.

Pero kahit na ganoon ay hindi ko naman magawang matuwa dahil sobrang higpit ng mga bantay sa 'kin. Pinalagyan din ng CCTV footage itong loob ng basement kaya wala talaga akong kawala o di talaga makakagawa ng di kanais nais.

Hanggang sa ang isang araw ay naging ilang linggo. At wala rin namang ipinagbago ang lahat maliban sa hindi ko na nasisilayan ang mukha ng halimaw.

Pero alam ko sa puso ko na may mga panahong nakakaramdam ako ng lungkot sa hindi ko malamang dahilan. At ayaw kong isipin na dahil iyon sa halimaw. Gusto ko ng iwaksi sa utak ko na hindi pwedeng isipin ko siya. Gusto kong sirain lalo ang imahe niya sa isip ko para mamuhi ako lalo sa kanya. Baka nga pag uwi nun ay saka pa lamang ako sisingilin sa mga kasinungaling isiniwalat ni Ma'am