KABANATA 44

Alexena

Hindi ako makakilos hanggang sa mabagal na inalis ko na lang sa tapat ng tenga ko ang telepono at tuluyang ibinaba iyon nang marinig na bigla na lamang naputol ang linya.

Bumangon ako.

What the fck was that?

Para sa akin ba 'yon? Anong nangyari rito at bakit nito sinabi iyon sa akin? O nagkamali lamang ito ng taong tinawagan?

Sht. Here I go again. Ilang salita lang pero natataranta na at sobrang apektado na.

Napakarupok, Alexena! Umayos ka nga!

Napahinga ako nang malalim bago walang lakas na humigang muli at tumitig sa kadiliman na bumabalot sa silid.

Punyemas. Napakabilis na matibag no'ng kagustuhan kong maging masaya na, napakabilis magulo ng isip at nararamdaman ko dahil sa mga simpleng salita na sinabi nito na ni hindi ko nga alam kung para sa akin ba talaga.

Naihilamos ko na lang ang dalawang kamay ko sa mukha ko dahil sa nakaka-frustrate na pakiramdam.

Fck. Paano pa ako nito makakatulog? Hindi na nga ako dinadapuan ng antok kanina pa, paano pa kaya ngayon? Dinagdagan pa