Chapter 47

“Well, he deserves it. And if he insult you again, I won’t hesitate to punch him again and again.”

Napapikit ako nang mariin sa sinabi niya. Sobrang kulit talaga nitong si Arc. Daig niya pa ang isang paslit. Kahit papaano, marunong makinig ang isang bata e. Hindi katulad niya, hindi siya nag-iisip kung tama ba o mali ang ginagawa niya.

“Arc, pwede ba huwag kang gumawa ng gulo? Kung mga salita lang naman, hindi ako nasasaktan doon.” Kasinungalingan ito. “Kaya huwag mo na silang patulan dahil gano’n din ang ginagawa ko.”

S’yempre nasasaktan din ako sa mga salitang ibinabato sa akin. Pero para kumalma si Arc, kailangan kong magpanggap na hindi. Kasi kung nakikita niyang naaapektuhan ako, gagawa at gagawa siya ng paraan para gumanti.

He sighed. “I can’t promise that. Are you expecting me to just listen while they're insulting you?”

“You don’t have to listen, Arc. You have to ignore them. Dahil alam nilang naaapektuhan ka kapag ako ang usapan kaya gagamitin nila iyon bilang kahinaan mo.”

“