Continuation...
Nang may nadaang waiter na may dalang alak, kumuha ako ng tatlo. Oh shit, naiirita na ako ng sobra! Ang mga magulang ko... and dear fiancee! Naiirita ako sa kanila! Galit na galit ako sa kanila!
Maaaring kilala na ako ng Villamor na 'yan pero hindi manlang nagdesisyon sa sarili niya!
Oh no, no! Arra, nagdesisyon na siya! Kaya nga wala silang problema patungkol roon, e! Dahil iyong anak nila...ay gustong-gusto pa yata!
I gritted my teeth. Tinungga ng magkakasunod ang tatlong basok ng alak.
Ano, Villamor heir? Gusto mo ako? Are you inlove with me kaya hindi ka umayaw at tumanggi? Kunwari ka pa siguro na aayaw pero ang totoo'y hayok na hayok sa akin!
Damn it! Padarag kong binaba ang tatlong baso sa mesa. Kanina pa rin nag-iingay ang phone ko. I ignored it. Muling humingi ng dalawa pang alak sa waiter na dumaan.
My phone stopped ringing. Kaagad bumalik ang waiter at ibinigay ang alak na humihingi ko. Nag-thank you ako't bahagya na ngumiti sa waiter. Medyo nilalamon na ng init ng alak ang sistema.
I saw his cheeks turned bright red. Iniwas ko ang tingin sa waiter ng muling nag-ring ang phone ko. An unregistered number is calling me. Inignora ko ulit iyon. Ininuman na ang alak sa mesa.
An unknown heat traveled inside my body. Nakaramdam ako ng hilo matapos ubusin ang huling laman sa baso. Alam kong naapektuhan na ako sa ininom. But see? Hindi naman pala ako masyadong mahina! I'm still on my senses!
Muling umilaw ang phone ko dahil sa isa na namang tawag. Sinilip ko iyon and it's still that damn unregistered number.
Inis na kinuha ko ang phone ko sa mesa. Sinulyapan muli ng isang beses ang nakalagay sa screen bago sinagot ang tawag.
"H-Hello? Sino ba 'to?" masyadong maingay ang party music kaya napalakas rin ang boses ko.
"Where are you?"
Wala akong narinig na nagsalita. Hindi ko alam kung meron nga ba dahil sa lalong paglakas ng party music.
"Hello?!" pag-uulit ko.
"Where the hell are you?! Your parents are looking for you!"
Nanlaki ang mga mata ko. Inilapit ko ng mabuti sa aking tenga ang phone kaya rinig na rinig ko na ito ngayon.
"Damn it! Are you in a fuckin' club?" galit na wika ng nasa kabilang linya.
He's a man. Hindi ito si Daddy. Mababa ang boses nito pero hindi ganuon kababa ng katulad kay Daddy.
Baka isa ito sa mga secretary?
"H-Hoy! Huwag mo akong sinisigawan, huh! You're just my father's employee!" singhal ko.
The crowd became wild. Nag-change music na ang DJ at mas lalong naging maingay ang mga tao.
"Your father's what, Arra!?"
Nakaramdam muli ako ng hilo dahil sa pagbilis ng galaw sa mga neon light. Marahan akong tumayo at naglakad paalis sa table ko.
"Are you my father's secretary?" wala sa sarili kong tanong. "P-Pakisabi na hindi ako uuwi ngayon-"
"Fuck it! Stay there, okay!? I'll find and pick you up there!" magdadagdag pa sana ako pero agad ring naputol ang tawag.
Lumiko ako sa dancefloor at tinahak ang corridor papunta sa comfort room. Kaunti lang naman ang nainom ko kanina pero nahihilo na ako. Hindi rin naman kasi ako sanay na uminom. Kahit sa mga okasyon.
I immediately covered my mouth when I felt something in my tummy. Sinipa ko ng bahagya ang pintuan sa isang cubicle at doon na inabot ng pagsuka. Hinang-hina na. Naparami talaga ang pag-inom ko.
Halos mapayakap ako sa bowl. Hindi ko na kinakaya, habang patagal nang patagal, nanghihina ako.
I can still remember what I've done earlier, pero sa kondisyon ko? Parang ayaw na ng katawan ko kumilos!
Sumagi sa isipan ko ang tumawag kanina. My father's secretary cursed me, huh? Ang baliw na iyon! Walang galang! May sasabihin pa sana ako, e!
Wait. What if I call him? Sekretarya lang naman iyon at hindi si Daddy o Kuya. Pwede ako magpasundo! He's still my father's employee and I am my father's daughter!
Susunod iyon sa akin at natatakot!
Kung gamitan lang rin pala ang nangyayari rito, kung ganuon, sabayan ko na?
Muling nag-ring ang phone ko. Umilaw at nagpakita na naman ang number ng secretary ni Daddy. Kukunin ko na sana iyon sa tabi ko nang muli akong nakaramdaman ng pag-alon sa tiyan.
Kaunti na lang ay susuko na ang katawan ko sa pagsusuka. Naninikip na ang aking dibdib at tiyan. Nag-uumpisa na rin akong makaramdam ng lamig dahil sa iksi ng suot kong dress. Isama mo pa na nakasalampak ako rito sa tiled floor.
Dumagundong ang ingay ng malakas na pagkakabukas sa pinto. Nagulat ako roon pero dahil club ito, I assumed that it is normal. Madals talagang may nagwawala sa mga club, hindi ba?
Kasalukuyan ng hindi na sumasakit ang sikmura ko pero nanghihina pa rin. Nanghihina ang mga tuhod ko para tumayo. One glance at my watch and it's already 1 am! Saan na kaya ako pupunta nito?
Well, handa naman pala ako. I have my money! Alam ko naman na sa oras pa lang na papunta ako rito, cut na ang cards ko. At pagbalik siguro, grounded pa!
Kaya 'di na talaga ako babali-
Muntik na akong masigaw dahil sa mabilis na pagkaangat ko mula sa cold tiled floor. Hilo, pero nakikita kong mabuti kung papaano ako angatin ng walang hirap at kargahin ng isang matigas na braso.
"Fuck this club! Bakit dito mo pa naisip na pumunta, huh?! So cheap!" isang malutong na mura ang narinig ko pagkatapos galing sa bumubuhat sa akin.
Napapikit ako ng mariin dahil sa muling pag-angat ng kung ano man sa sikmura. I tried to stop it by licking my lips.
"Iuuwi na kita," the man said wth a cold baritone voice.
Reality slapped me hard at tatanga-tanga, ngayon lang natauhan kung ano talaga ang nangyayari! Woman! Gising! Fix yourself!
Buhat-buhat ka ng isang 'di kilalang lalaki at iuuwi ka pa!
Saan ako iuuwi? Gumuho ang maraming tanong sa akin. Malamang at hindi sa mansyon namin! Hindi ko naman ito kilala at ganu'n rin siya!
Nagpupumiglas ako. Buong lakas kong pinagsusuntok ang likod ng lalaking buhat-buhat ako. Mas lalo akong hindi makakilos dahil sa paraan niya ng pagbuhat sa akin.
Damn it! Mukha akong guinea pig!
"H-Hoy! Who the hell are you?! Put me down!' singhal ko at muling nagpumiglas.
Lumabas kami ng corridor palabas ng cr. Sinapak sapak ko ang likod ng lalaki na hindi pa rin ako nagagawang ibaba. My eyes started to water pero dahil nakabaliktad ako ay sumasakit lang ang mga luha sa mata.
"Please! Put me down!"
Mabilis siyang maglakad. Kaagad napuno ng party music ang paligid ko. Nilapitan kami ng ilang tao pero nilagpasan niya lamang ang mga iyon.
"Oh, Zach! Sino naman 'yang babae?"
"Shut the fuck up, Matteo."
"Tulungan niyo ako! Tulong!" I shouted.
Pero ni isa ay walang lumapit sa akin.
"Tulong! Please! Tulungan niyo ako!"
"What the hell?! Si Arra Bethany ba iyan? Dude, saan mo siya dadalhin-"
"I said, shut your damn mouth! Matteo!" he growled.
I saw fear in their eyes. Ang mga nakikita sa amin na dumaan ay nakitaan ko ng gulat.
Nakatingin sila sa akin at sa lalaking kasama ko. Pero ni isa sa kanila ay walang gustong maki-usyoso.
"Put me down, you asshole! Ngayon na!" I bit his arm.
"Don't fuckin' move! Kundi'y ibabagsak kita rito!" pagkatapos sabihin iyon ay pinalo ang pwet ko!
He freakin' touched my butt! This asshole touch my butt!!!
Sa dami ng ideyang naiisip ko ay isa lang ang pinaka nakakatakot roon! Rape! He will rape me! Damn! Baka isa ito sa mga obsessed admirer ko!
"Putsa! Ibaba mo ako!!!"
"Nakakabingi ka! Fuck. Shut up!"
Papunta na kami sa exit. There! I saw two guard! Kunot ang noo na nakatingin ito sa amin at aamba sa pagharang!
Oh goodness! They will save me from this rapist!
"Sir, nakahanda na po ang sasakyan niyo sa labas. Ipinaalam na rin po namin ang nangyari sa mga magulang ni Ms. Ramirez," diretsong ani ng guard.
Napahinto ako sa paghagulgol. Tauhan niya pala ito at hindi guard nitong club! Narinig ko na binanggit muli nila ang pangalan ko.
"I'll bring Arra home. Call her parents again, Orlie. Pakisabi na nakuha ko na siya," wika niya bago ako marahang... ibaba!
Hindi ko alam na napahinto pala ako sa paghinga. Lalo na nang nakababa na ako... at gulantang na sinalubong ang galit na galit na mukha ni Dwane Villamor!
Oh come on! I am dreaming, right?
Ano naman ang ginagawa niya rito at bakit ako iuuwi sa amin-
Laglag ang panga, inangat ko ang tingin sa kaniya. Nakakunot pa rin ang kaniyang noo at galit na galit na nakatanaw sa akin! He's wearing a black plain shirt and faded jeans. Mukhang hindi ito makikipag-party lang dito, ah!
He's still looking at me. Darkly. Kung kanina'y laglag lang ang panga dahil sa gulat, ngayon na ma'y aatakihin yata ako sa puso!
Goodness! Boba! Bakit ngayon ko lang naisip!?
"Worried na worried ang mga magulang mo sa'yo! Bakit ka umalis ng walang paalam?!" gigil na tanong ni Dwane.
I bit my lower lip. Napakurap-kurap. "I-I-Ikaw... s-sino ka ba ta-talaga..."
He stepped closer. Sa bawat hakbang ay hindi nagbabago ang apoy sa mga mata. He's freakin' mad! Parang makakapatay!
Parang papatayin ako!
I watched him as he licked his lower lip. Umawang ang bibig niya na animo'y may sasabihin pero hindi naman itinuloy. Iniwas niya ang tingin sa akin at parang problemadong-problemado.
"I-Ikaw ba..." patuloy ang gulat sa akin.
Pumikit siya ng mariin. Hirap na hirap.
"Let's not talk about it here. Iuuwi na kita at bukas na lang-"
"I-Ikaw ang Villamor na ipapakasal sa akin?! Ikaw 'yung f-fiancee ko!"
Zachary Dwane Calehb Villamor is our damn handsome campus heart throb! He is also the captain of our basketball team! Papaanong hindi ko siya nabosesan kaagad kung kilalang-kilala ko ito?
Isa rin siya sa mga mayayamang matalino sa campus. Kinababaliwan pa ng mga babae. Simula ng nagtransfer ito sa campus namin ay sa kaniya na umikot ang mundo ng lahat.
Tingnan mo nga naman ang kapalaran. Kung sino pa ang ayaw ko sa lahat ng tao, ito pa ang nagiging fiancee ko!
It was happy at first. Hindi na nga lang simula nang dumating si Dwane sa buhay ko.
CHAPTER 1 Happy I was standing in our dream house, remembering the memories that we have, stories that we share together. But now, where are you Dwane? You said that you will never leave me right? Naaalala ko pa rin ang mga memorya simula noong araw na magsimula ang lahat. Inalala ko sa araw-araw na dumating at nagdaan. I never complained, heaven knows that. Kahit pa sa mga alaalang iyon na kasama siya ay puro sakit at saya. I never complained. But even if my memories of him was the only thing who stayed here with me and I didnt complain because I love him, doesn't mean that it will never hurt me. Hinding-hindi niya kailanman malalaman ang sakit na mga pinagdaanan ko sa mga tanging alaala niya na natira sa akin. Kung papaano k
Continuation... Bumili ako ng bahay malapit sa paboritong beach naming noon ni Dwane. Gusto ko sana makuha iyong spot na talagang tabing dagat pero may nagmamay-ari na nu'n ngayon. Nakakalungkot lang na matagal ko ring pinag-ipunan ang pera na ipambibili sa rest house na iyon pero may nauna na pala roon. But it's okay anyway. As long as nakikita ko pa rin naman ang beach na iyon kahit tanaw na lang sa malayo, masaya pa rin ako kasi naaalala ko pa rin ang mga araw na magkasama kami noon ni Dwane roon. Parang kasama ko pa rin siya hanggang ngayon kapag nakikita ko iyon. Nasa gitna ako ng pagsasapatos nang biglang pumasok si Mommy. She's staying here with us kapag bakasyon. Si Daddy kasi ay laging out of town or nasa ibang bansa para sa negosyo.
CHAPTER2Teritory"What are you wearing?" malamig na bungad saakin ni Dwane pagkatapak ko palang sa sala.I'm wearing a halter top and bubble skirt paired with flesh colored heels. Nagigising ako ng umaga tuwing Sabado dahil sa aking trabaho. Cafe.Sumilay ang ngisi saakin ng makita ang paghagod ng kanyang tingin mula sa aking ulo hanggang sa paa. Wala syang pinalagpas ni isang bahagi."Top and a skirt? What's the prob, Dwane?" aniya ko sa inosenteng boses.Ang kanyang abong mga mata ay dumilim. His perfect strong jaw clenched
Continuation... Ilang rings ang narinig ko sa kabilang linya. Hindi nya sinasagot. Naka-silent? Hindi ako mapakali sa posisyon ko. Tatayo ba o uupo at hihilig sa sofa. Matapos ang ilang rings ay pinatay ko na. Tumawag uli pero ganun parin. Walang sumasagot. Zachary Dwane Calehb Villamor! Where the hell are you?! Hindi ko na nakaya at humagulgol na ako. Sa dami ng naiisip ko ay naiiyak na ako. Ang sakit sa puso. Parang ginigyera. Masakit. Nag-aalala ako. Nag-aalala ako, Dwane! Tumunog ang cellphone ko. Sa pag-aakalang si Dwane ang tumatawag ay mas mabilis pa na kinuha ko ito sa aking hita at agad na sinagot. "W-Where are you? Anong oras na! Nag-aalala ako s-sayo!" sigaw ko habang humahagulgol.
CHAPTER 3 Deep Blanko. Nasaan nga ba ulit ako? Anong lugar ito? Sinong kasama kong nagpunta rito? Ano yung mga kinagagalit ko kanina? Gosh. I'm screwed! "Why are you here, hmm?" he said, breathily. Hindi pa ako nakakainom pero nalalasing na agad ako sa mahina pero buo nyang boses. His hot breath touched my neck, makes me to step away. Nakuha iyon ng atensyon nya. His jaw tightened and hold his grip more. "Where do you think you're going?"
Continuation... "Ma'am Arra? Andyan pa po ba kayo? Ma'am?" Series of loud knocks from something wakes me. Tamad kong iminulat ang mga mata ko. The lights from the outside greeted me as i woke up from a sleep. "Ma'am? Ma'am?" I heard Mang Paulo's voice from the outside. "Andyan na po!" sigaw ko pabalik. Inayos ko na ang sarili ko at saglit na natulala. Anong oras na ba? Mukhang napaidlip yata ako ng ilang oras. Wala na rin gaanong ilaw sa labas ng shop, only the lights from the busy street and condo. Maybe because it's already late? Isang katok uli ang nagpagising saakin mula sa pagkakatulala. Mang Paulo entered my office holding a cup of h
CHAPTER 4 Past "Sige po, Ma'am! Alis na po kami!" "Ingat po kayo pauwi, Ma'am!" Abala man sa pagliligpit ng gamit, minabuti ko paring inangat ang tingin sa mga papauwi ko ng tauhan at managers. Masyadong mahaba ang araw na ito para saamin kaya't kahit hindi pa alas dose, napagpasyahan ko ng magsara ng shop. I'm so tired too. Hindi lang physically kung hindi narin ay emotionally. Mahina akong ngumiti sa kanila, "Kayo din. Ingat kayo." Sumulyap pa ako sa pintuan nang lumabas din si Mang Paulo para ihatid sila palabas. Bumuga muna ako ng isang mahabang buntong hininga bago ipagpatuloy ang pagliligpit sa mga gamit ko at ilang papers na nakalagay sa aking table.
Continuation... Tumingin sya ng seryoso saakin. Naupo ako sa tapat nya at mahinang ngumiti. He's now attentive on my reactions. Malikot ang kanyang mga mata sa pagkilos ko. My eyes are now filled with raw tears. Pilit pinipigilan sa pagtulo para ipakita kay Zid na kaya ko. Kaya ko syang buhayin, kahit mag-isa. And I hope he would get that. "I-I think he will love to hear that from you. You are like him. You are his son. Talagang magmamana ka sa kanya." garalgal na ang boses ko sa pagpipilit na huwag maiyak. Nang mailagay na lahat ni Ate Gen ang pagkain namin ay ako na ang naunang humiwalay sa titigan namin ni Zid. Nananatili parin ang tingin nya saakin. Madilim ang abo nyang mga mata kaya't hindi ko makilala ang emosyong inilalabas nya. Sumuly