Kabanata 47

Sabay nalaglag ang panga ni Gwin at Patrick. Kung kanina ay sobrang kabado ako. Ngayon ay medyo. Kumalma na. Namula ba naman ang mukha ni Gwin. Sinong puso ang hindi kakalma.

Napangiti ako. Ang cute niya. Hindi na maisara ang bibig at hindi na rin natuloy ang pagbasa sa sulat ni Widmark.

"Sira-ulo ..." pabulong na sabi ni Patrick, matapos ang sandaling pagkabigla, nahimasmasan din at napailing pero bumusangot ang mukha at kumuyom ang kamay.

"Pinasasabi ng Anak natin," paglinaw ko sa sinabi ko. Pero ngiti ko ang tamis. Kasing tamis ng labi ni Gwin.

Kumunot ang noo niya. Turo ko na ang papel na hawak niya. "Go ahead, read it," dagdag ko pa.

Napalunok at napakurap siya. Paano naman kasi, sa sobrang tuwa ko sa hitsura niya ngayon na parang nakakita ng gwapong anghel, napakindat na rin ako, sinabayan ko pa ng ngiting nakakalaway sa tamis.

"Pinsan, I think you should go ..." madiing sabi ni Patrick. May tingin na tinataboy ako.

"You know what, I think I should take a day off today," sabi