CHAPTER 50—Talking to the sleeping person

Hanggang sa makauwi ako, nadatnan ko ang mga magulang niya sa sala.

“Iha? Nasabi sa akin ni Sonya na natutulog ka raw sa bodego sa labas? Does Rome do it to you?” Alalang tanong ng mama niya na ikinagulat ko.

“Po?”

“Pagsasabihan ko ang anak mo, Cora.” Umakyat ang tatay ni Rome sa taas.

“Since Rome let you sleep at that little stock room, sa ‘yo na kwarto ang isa sa mga guest rooms sa first floor. Ilipat mo na ‘yung mga gamit mo from now on. Ito talagang batang ‘to,” pag-iling niya. “Anyway, start to pack your things, iha. Hindi ba pupunta tayo ng Palawan? Do you have your swimwear?”

“O-Oo nga po pala,” sabi ko. “Hindi po ako mahilig magsuto ng maikli.” Natawa siya ng mahina “N-Nakakahiya po,” pagyuko ko.

“Don’t worry about that. Sayang kasi ‘yung ticket. Isinama na kita.”

“Salamat po talaga,” hinawakan ko ang kamay niya at ganun din siya.

“My husband paid a lot sa travel at barya lang ‘yun kay Rome. Kasama siya sa magbabayad.”

Pero mukhang maiinis lang si Rome kapag nalaman ni