Biglang nagreklamo si Ate at nakapamaywang na hinarap ako, parang ready na sabunutan ako. “Nako naman! Hanapin mo! Hindi niya pwedeng talikuran ang responsibilidad niya sa ‘yo!” atungal niya na akala niya madali lang sa akin na sabihin kong hindi ko kilala ang ama. “Hindi ko na ‘yun mahahanap, ate,” negatibong pagtanggi ko. “At hindi naman din niya ako matatanggap lalo na ang baby namin,” mapait na ngiti ang naipakita ko. “Mayaman e…” ngunit pabulong ko na lang itong sinabi dahil ayokong sumabog si Ate. “Akala ko ba hahanapin mo si Rome? Paano mo pa siya mahahanap kung magkakaroon ka ng anak? At hindi niya matatanggap ‘to kapag nalaman niya, Faye. Mahina ang tsansa na makikipag-balikan ‘yun sa ‘yo. Paano niyan? Saan ka ba kasi nakikipag-inuman? Faye naman, hindi mo naman gawain ‘yan eh! Dapat kasi ‘di ka nagpapaniwala sa mga nasa paligid mo,” naiistress niyang batid. “Kung nandito lang si Tatay ay nakurot ka na! Hindi natin gawain ang uminom tapos nakikipag-landian sa kung sino! Fa
Napahawak ako sa tiyan ko at ilang beses na humingi ng tawad sa nalaglag ko na anak. Kung pinakinggan ko lang sana si Francis… Kung natulog at kumain ako… Kung hindi lang sana ako nagpadala sa kalungkutan… Kung hindi lang sana ako naging mahina at pinatilihin ang maging matatag… “Hindi sana siya nawala,” hirap na hirap kong sabi. “Magpahinga ka. Kailangan mong magpahinga,” pag-papatatag ni ate at pinahiga ako sa kama. Humarap ako sa bintana at mahigpit na kumapit sa unan. “Kailangan mong mag-stay ng ilang araw. Na-raspa ka kaya hindi ka muna pwedeng maggalaw-galaw. Kami na ang bahala sa burol ni Mama,” batid ni ate. Wala akong ibang sinabi at kinuha ang isang unan para yakapin ito. Napapikit ako habang humihinga ng napakalalim. Pagod na pagod ang pakiramdam ko, ang mata ko at maging ang buong katawan ko. Sana mamatay na lang ako para isahan na lahat mabura ang problemang dinadala ko. Kung mamamatay ako, makakasama ko si Tatay, si Mama, si baby… Nagmulat ako ng mata at hinawa
Napatigil ako sa pagnguya nang makita ko kung sino ang pumasok. Nabitawan ko ang kinakain ko sa mangkok at napairap."Anong ginagawa mo rito? 'Di ba sabi ko ayaw kitang makita?" naiiritang tanong ko ngunit ang mata ko ay nanatili sa kinakain ko.Parang wala siyang narinig, dali-dali siyang kumuha ng monoblock at umupo sa tabi ng hospital bed. Kaagad namang nangamoy ang paborito niyang perfume at dumikit kaagad ang amoy sa ilong ko."Rome, ano ba?!" reklamo ko nang hawakan niya ang kamay ko."I miss you," nagmamakaawa niyang sambit pero kinuha ko ang kamay kong nakahawak sa kanya."Francis! Paalisin mo nga 'to! Kung gusto niyo akong gumaling, paalisin niyo 'tong lalaking 'to dahil naiinis ako sa mukha niya!" Pagalit kong sambit kay Francis na mukhang nabigla sa pagsigaw ko.Pabagsak kong binitawan ang isang mangkok na prutas at humiga patalikod kay Rome. "Faye, sorry na," pakiusap niya habang nakahawak sa baywang ko. Mabilis kong inalis ang kamay niya. "Kung mababalik lang sana ang l
“Birthday mo pala mamaya. 10 minutes na lang,” sabi ko at tumingin sa relo ko. Inilabas namin ang papag at itinapat sa walang bubong na parte ng bahay para makita namin ang buwan at mga bitwin. Nakahiga ako ngayon sa braso niya habang nakapalupot ang kamay ko sa baywang niya. “Ano kayang magandang iregalo?” Mapang-asar na ngiting tanong ko at hinarap siya. Nagulat ako nang nakatapat ang kanyang labi at ilong malapit sa labi ko. “Uy, baliw!” Lumayo ako ng bahagya at bahagyang pinalo ang labi niya. “Pfft…isa lang naman ang regalong gusto ko,” natutuwang sagot niya. “Ano?” Curious na tanong ko. “Kiss?” ngising dugtong ko. “Presensya mo lang, Faye.” Iniipit niya ang hibla ng buhok ko sa likod ng tainga ko. Nakaramdam ako ng matinding kiliti banda sa tiyan ko. Kinurot ko siya ng mahina sa tagiliran niya at niyakap ang baywang niya ng sobrang higpit. “Ang bilis mo talagang kiligin. Cute mo talaga.” “Hush! 5 minutes na lang oh tapos gurang ka na naman,” pang-aasar ko. Bumusangot siya
“Balikan mo na kasi si Rome. Gaganda ang buhay mo sa kanya! At saka dati naman kayong mag-asawa. Teka…” Bigla niya akong pinanlakihan ng mata, “nakuha ka niyang buntisin pero hindi kayo nagbalikan? Ano ‘yun? Aksidente? Ano ‘yun, landi-landi lang? Ganern?” “Ate hindi!” Pagpadyak ko sa paa ko. “H’wag mo nang paalala!” Tinakpan ko ang tainga ko at lumayo kay Ate Fio. Kung gusto talaga ng pag-asa ni Rome, bumawi siya sa akin. This time ako naman ang magpapakipot. Kung gusto niya pa rin ako, mag-effort siya kung gusto niya hanggang sa magkaroon na ulit ako ng ganang mahalin siya. Hindi ko sinasabing hindi ko na mahal si Rome. Nawalan lang talaga ako ng gana. Mahal na mahal ko si Rome. Hindi ko siya kayang ipagpalit sa iba tulad ng ginawa niya niya. Hindi ko kayang magmahal ulit ng ibang lalaki. Nagsindi ako ng kandila nang kami-kami na lang ang natira. Hindi na rin ako naiyak at para bang gusto na ng sarili ko na tanggapin na lang biglaan ang nangyari. Lunes, alas kwatro na ng hapon,
“5th floor, all of the rooms there are assigned to you. Don’t worry, you can clean it all,” sambit niya at inayos ang kanyang necktie. “All of the rooms?” Gulat kong pag-uulit. Malapad na ngiti ang isinagot niya at tumango ng dahan-dahan. Edi ibig-sabihin ang dami kong lilinisin?! Anong don’t worry doon? God! Mapapagalitan na niyan ako kay Ate. Mabigat na trabaho ‘to. Sana hindi na lang ako mabinat. “I mean, all the rooms are located on the left side. There are 5 rooms, and then may kasama ka naman and she is assigned to the right side. Pwede din kayong magtulungan. The whole building is tall and huge. Every floor, two people ang nagtatrabaho. Hindi niyo naman every i-ma-mop ang sahig. Twice a week lang ‘yung mop. After umuwi ng mga guest, palit bed sheets and kaunting pagpag lang and collecting trashes.” “Mabuti naman po. Saan ko po makukuha ang panlinis? At saan ko po ilalagay ang mga gamit ko?” Hinarap niya ako na nakataas ang kabilang kilay pero hindi naman siya mukhang nagsu
ROME As soon as I closed the door of the room in my office, I punched the wall as hard as I could endure. I heard the tiny bones on my fist creak. Wala na akong pakialam kung mabalian man ako ng buto at duguan ang kamay ko, basta’t mailabas ko lang ang galit ko. I fvcking hate myself! I hate this feeling! Hindi ito ang gusto kong mangyari! D*mn! I am starting to feel soft with Faye at hindi pwedeng manumbalik na lang bigla ang affection ko sa kanya. I am already proud, pero t*ngina talaga! Nag-iba bigla ang tingin ko sa kanya kapag nakikita ko siya. Ibang-iba sa inaasahan ko. I only know she is just my toy and my leisure heat. But the way she acted when she was jealous, the way she ignored me, damn, the way she cried, it has a huge impact on me! Naramdaman ko lang ang ganitong konsensya at awa ngayong araw na ‘to. Hindi naman ako ganito sa kanya ah? This can’t be! Masisira ang plano ko. I hate her. Hindi ko na siya mahal at wala na akong pakialam. But whenever I convinced mysel
Faye was very happy with him especially when they are picking up their food. Nakuha pa talaga nilang mag-ice cream na magkasama. Nagkwentuhan pa sila habang itong babae na ‘to todo ang ngiti niya. I get back in my office just to kick the trash can out if irritation. Natanggihan lang, naghanap na kaagad ng ibang kasama? Hindi niya ba naisip na nandito ang mga magulang ko? “Bullshit!” Hinagis ko sa pader ang baso ko at napahawak sa ulo. “Hindi ka marunong makuntento!” That’s why I made a decision to end what we started. If she want that guy then be together. Maganda na rin siguro na iwasan ko na rin siya dahil ayokong tuluyan na magkagusto ulit sa kanya. Pagkalabas ko ng Wilson, kaagad kong tinawagan si Xino. “Bar, p’re.” “Wow! ‘Yan ang gusto ko. Sa bar na lang namin. VIP is on the way here! Libre ko na mga alak kasi mahal kita.” I hissed. But thankfully nandiyan ang kaibigan ko para damayan ako sa pag-inom. I drove away from Wilson to go to the bar. This is Xino’s Bar and Billia