CHAPTER 63—Midnight call and sobs

“Balikan mo na kasi si Rome. Gaganda ang buhay mo sa kanya! At saka dati naman kayong mag-asawa. Teka…” Bigla niya akong pinanlakihan ng mata, “nakuha ka niyang buntisin pero hindi kayo nagbalikan? Ano ‘yun? Aksidente? Ano ‘yun, landi-landi lang? Ganern?”

“Ate hindi!” Pagpadyak ko sa paa ko. “H’wag mo nang paalala!” Tinakpan ko ang tainga ko at lumayo kay Ate Fio.

Kung gusto talaga ng pag-asa ni Rome, bumawi siya sa akin. This time ako naman ang magpapakipot. Kung gusto niya pa rin ako, mag-effort siya kung gusto niya hanggang sa magkaroon na ulit ako ng ganang mahalin siya.

Hindi ko sinasabing hindi ko na mahal si Rome. Nawalan lang talaga ako ng gana. Mahal na mahal ko si Rome. Hindi ko siya kayang ipagpalit sa iba tulad ng ginawa niya niya. Hindi ko kayang magmahal ulit ng ibang lalaki.

Nagsindi ako ng kandila nang kami-kami na lang ang natira. Hindi na rin ako naiyak at para bang gusto na ng sarili ko na tanggapin na lang biglaan ang nangyari.

Lunes, alas kwatro na ng hapon,