Hinagod ko ang buhok ko paatras nang makapasok ako sa kwarto. Tumitig ako sa salamin nang matagal at hindi rin napigilan ang tumangis ng malakas. Natigil lang ang pagsasabunot ng nanay ni Rome sa akin nang dumating si Lisa. Kung hindi lang niya kami pinigilan, panigurado sinubsob na ako ng nanay ni Rome. Nakalbo na siguro ako panigurado. Sure ako na naikuwento ni Rome sa kanya ang pag-iwan ko noon kaya galit na galit siya. Nangangamba ako kasi mama ni Rome ‘yun, hindi siya maaaring magalit sa akin. Naghihirap na nga akong kunin ang loob ni Rome ulit eh tapos dumagdag pa ‘yung may galit sa akin, mama niya pa. What if maging hadlang ‘yun sa amin ni Rome? Paano na lang ako? Diyos ko po. Napatingin ako sa pregnancy test kung saan mayroong dalawang guhit. Ang guhit lang na ito ay ang nagbibigay ng lakas sa akin para maging matatag. Huminga ako ng malalim habang nakatitig sa pader. Gusto kong humanap ng tiyempo para sabihin kay Rome ang tungkol sa pagbubuntis ko bago ako tuluyang mapalay
“Buntis po ako…” Napanguso ako para pigilan ang paghikbi ko. “S-Si Rome po ang ama. Siya po ang nakabuntis sa akin. M-Magkakababy na po kami kaya hindi niyo po pwedeng ilayo ang ama ng magiging anak ko,” matapang kong pag-amin at hinaplos ang tiyan ko. Humarap siya nang mabilis na may gulat sa mata niya. Napahawak ako sa may bandang puson ko. Napahawak naman siya sa pintuan at huminga nang malalim dahil hindi siya makapaniwala. “My God,” pagtakip niya sa bibig niya. “Is that true?” Pinunasan ko ang tumulong luha galing sa mata ko at kinuha ko ang pregnancy test para ipakita sa kanya. Hinawakan naman niya ‘yon. Kitang-kita ko ang garalgal ng kanyang mga kamay. “Oh God. What on earth is happening? H-How? When? How did this happen?” Takang-taka niyang tanong. Itinaas niya pa ang pareho niyang kamay sa pagtataka. “May nangyari po sa amin ni Rome at pareho po naming ginusto ‘yon. Maraming beses po!” Diin kong pag-amin kahit nakakahiya mang sabihin. “Dahil mahal ko siya! Kahit sinasakta
Napakagat ako ng labi at sumilip kung saan nagbibihis si Rome. Nang umalis ang mga tumutulong sa kanya, agad akong lumapit kay Rome. “R-Rome,” utal na tawag ko. Malamig niya akong tinititigan habang hinahawakan ang ribbon na nasa leeg niya. “My partner tonight will be Claudia. My mother set an engagement party for both of us kasabay ng celebration ng kasal ng pinsan ko. Do you want to come and watch us?” May pang-aasar na tono na sabi niya at tiningnan ang sarili sa salamin. “S-Sure ka na ba kay C-Claudia? Baka…baka ginagawa mo lang ‘to para magantihan ako? Rome hindi mo na kailangang gawin ‘yun,” ngumiti ako at hinawakan ang kamay niya. “Hihintayin kita hanggang sa maging handa ka. Huwag mong pilitin ang sarili mo sa hindi mo naman gusto. Handa ako para maghintay sa ‘yo.”“Nahihibang ka ba?” Hinila niya pabalik ang kamay niya. Hinawakan ko siya ulit at pinanlakihan ng mata. Lumapit siya nang dahan-dahan sa akin. “I wouldn’t do it if I didn’t want Claudia to be part of my life. I am
Pwede naman siyang magmahal ng iba pero sana naman huwag na lang niyang sabihin lahat ng mga magagandang ginagawa nila o kung gaano siya kadesidido kay Claudia. Kasi ikakamatay ko na ang pagseselos ko sa mga babaeng umaaligid sa kanya. “Bakit ba sobra ka magparusa, Rome? Hindi ka ba talaga naaawa sa akin?” Napailing ako habang pinupunasan ang sipon ko gamit ng braso ko. “Ginawa ko naman ang lahat para mapatawad mo ako ah…pero hindi mo pa rin ako binigyan ng pagkakataon. Pagod na pagod na ako, Rome! Please, hayaan mo na lang akong umalis. Hindi ka ba masaya na mawawala na ako? Hindi ba ito naman ang gusto mo?” Ayoko na lang maging sagabal kay Rome at sa magiging asawa niya. Ayokong magmukhang kawawa ang anak ko pagdating ng araw. Ayokong manghingi siya ng atensyon kay Rome kapag nagkaanak na sila ni Claudia. “You are pregnant, you needed money, right? Iiwan mo ang trabaho mo na kalahating milyon ang sahod? I will add some more for the…for the baby!” “Hindi ako nagtrabaho para sa pe
“Ate, kailangan nating magbayad sa mga nag-asikaso kay Mama, wala akong pera,” malungkot na wika ni Francis nang makalapit siya sa akin. Kinuha ko ang wallet ko at tiningnan ko ang laman nito. Marami-rami naman ang naipon ko. Sayang din ‘yung 3 weeks na sahod ko kay Rome, mukhang nakakalimutan niyang ibigay. Gusto kong kunin dahil sayang pero ayokong isipin niya na hinahabol ko siya sa pera niya. Iba pa naman sila mag-isip. At saka ayoko muna siyang makita. Bigla akong nawalan ng gana kay Rome. Okay lang sana kung ako ang itatanggi niya eh, pero dinamay niya ‘yung anak ko. Papatunayan ko sa kanya at sa Nanay niya na kakayanin kong buhayin ang anak ko nang hindi nanghihingi ng tulong sa kanila. Pero kahit papaano ay iniisip ko ang sinabi ni Rome sa akin na palagi ko siyang iniiwan which is true pero hindi ko naman ginustong iwan siya sa ere. Kung pinakinggan niya sana ako at hindi kami hahantong sa ganito. Hindi niya sana napagsalitaan ng masama ‘yung baby niya. Rome, you know me
Naupo na ako sa tapat ni Mama at uminom ng maraming tubig. “Ate, hindi na ako matutulog. Pag-umuwi na ‘yung mga sumusugal magpahinga ka na ako naman ang magbabantay kay Mama,” bungad ni Francis at tumabi sa akin. Niyakap niya ako ng mahigpit sa baywang, “Ate, kanina ka pa umiiyak. Kailangan nating magpakatatag,” dagdag niya. “Hangga’t kaya kong nakagising ng ilang oras, kakayanin ko. Kumain ka na ba?” Humarap ako sa kanya at hinawakan siya sa buhok niya. “Kumain na ako ng lugaw, ate. Gusto mo ba? Kukuhanan kita,” alok niya. Madali akong umiling. “Hindi ako nagugutom. Wala rin akong gana. Tubig lang ang gusto ko,” was my reply. Bumigat ang paghinga ko at pumikit ng panandalian. “Ate naman…” Reklamo ni Francis. Ngumiti ako ng maikli. "Magkakasakit ka niyan e," naiiyak niyang dugtong.“Ayos lang ako, Francis. Huwag ka nang mag-alala sa akin. Matatag ako ‘di ba?” Pag-si-sigla ko sa kanya para hindi na siya mag-alala. Hinawakan ko ang ulo niya.“Sigurado ka, ate? Baka may manggyari pa
Biglang nagreklamo si Ate at nakapamaywang na hinarap ako, parang ready na sabunutan ako. “Nako naman! Hanapin mo! Hindi niya pwedeng talikuran ang responsibilidad niya sa ‘yo!” atungal niya na akala niya madali lang sa akin na sabihin kong hindi ko kilala ang ama. “Hindi ko na ‘yun mahahanap, ate,” negatibong pagtanggi ko. “At hindi naman din niya ako matatanggap lalo na ang baby namin,” mapait na ngiti ang naipakita ko. “Mayaman e…” ngunit pabulong ko na lang itong sinabi dahil ayokong sumabog si Ate. “Akala ko ba hahanapin mo si Rome? Paano mo pa siya mahahanap kung magkakaroon ka ng anak? At hindi niya matatanggap ‘to kapag nalaman niya, Faye. Mahina ang tsansa na makikipag-balikan ‘yun sa ‘yo. Paano niyan? Saan ka ba kasi nakikipag-inuman? Faye naman, hindi mo naman gawain ‘yan eh! Dapat kasi ‘di ka nagpapaniwala sa mga nasa paligid mo,” naiistress niyang batid. “Kung nandito lang si Tatay ay nakurot ka na! Hindi natin gawain ang uminom tapos nakikipag-landian sa kung sino! Fa
Napahawak ako sa tiyan ko at ilang beses na humingi ng tawad sa nalaglag ko na anak. Kung pinakinggan ko lang sana si Francis… Kung natulog at kumain ako… Kung hindi lang sana ako nagpadala sa kalungkutan… Kung hindi lang sana ako naging mahina at pinatilihin ang maging matatag… “Hindi sana siya nawala,” hirap na hirap kong sabi. “Magpahinga ka. Kailangan mong magpahinga,” pag-papatatag ni ate at pinahiga ako sa kama. Humarap ako sa bintana at mahigpit na kumapit sa unan. “Kailangan mong mag-stay ng ilang araw. Na-raspa ka kaya hindi ka muna pwedeng maggalaw-galaw. Kami na ang bahala sa burol ni Mama,” batid ni ate. Wala akong ibang sinabi at kinuha ang isang unan para yakapin ito. Napapikit ako habang humihinga ng napakalalim. Pagod na pagod ang pakiramdam ko, ang mata ko at maging ang buong katawan ko. Sana mamatay na lang ako para isahan na lahat mabura ang problemang dinadala ko. Kung mamamatay ako, makakasama ko si Tatay, si Mama, si baby… Nagmulat ako ng mata at hinawa