CONTINUATION OF THIRD PERSON POV
"My parents are already dead, Eury. So you won't be able to meet them anymore. They died in a car accident. The car they were riding has exploded and so even their bodies were never been seen," Zandro lied to Eury. Nang lingunin niya si Eury ay nakita niyang umiiyak na ito. Nagulat pa siya nang yakapin siya nito nang mahigpit at doon sa kanya nagpatuloy sa pag-iyak. "W-what the heck are you doing?" he asked. Umiiyak naman itong sumagot sa kanya. "K-kasi naaawa at nasasaktan ako para sa iyo. Ang bata bata mo pa para mawalan ng mga magulang, Zandro," iyak na sabi nito sa kanya na ikinagulat niya. "Kaya pala napakatahimik at napakasuplado mo kasi mahirap ang mga pinagdadaanan mo. Sabay na nawala ang parents mo, kung ako ang nasa posisyon mo ay iiyak talaga ako araw-araw. Sobrang sakit kaya mawalan ng mahal sa buhay." Sa mga sinabi nito sa kanya ay para siyang natauhan. Kailan nga ba siya huling umiyak para sa mga magulang niyang nagpaalis sa kanya. Halos hindi na niya maalala pa dahil ang pagngungulilang naramdaman niya para sa mga ito ay matagal nang napalitan nang galit at poot. "Zandro....sorry..sorry..kung nagtanong ako sa iyo nang ganon. Ipinaalala ko pa tuloy sa iyo ang pagkawala nila. Waaaaahhh sorry," palahaw ni Eury. Hindi maintindihan ni Zandro ang kanyang sarili sa mga oras na ito. Ang nararamdaman lang niya ay unti unting bumabalik ang mga masasayang alaala niya kasama ang Mommy at Daddy niya. Kung saan ramdam pa niya ang pagmamahal ng mga ito para sa kanya. Nagulat siya nang magsimulang magsituluan ang kanyang mga luha sa kanyang magkabilang pisngi. It took a lot of seconds for him to realize that he's crying right now. Hindi makapaniwalang tinitigan niya si Eury. How can this little girl make him cry again? EURY POV "EURY!" Napatingin ako kay Gail na isa sa mga kaklase ko. Kararating lang niya dito sa room namin at mukhang pagod na pagod siya galing sa pagkakatakbo niya. Huminga siya nang malalim bago nagsalita. "NAKIKIPAG AWAY NA NAMAN SI ZANDRO SA LIKOD NG GYM!" Nabitiwan ko ang librong hawak ko at kaagad na napatayo. Na naman?! Mabilis akong kumilos at patakbong lumabas ng classroom. Ilang beses na ba siyang nakipag away sa linggong ito? Sa tingin ko ay ito na ang pang apat na beses. Kung magpapatuloy pa ito ay baka tuluyan na siyang masuspende sa paaralang ito. Ni hindi pa nga tuluyang nagsisimula ang klase namin para sa taong ito ay nasasangkot na kaagad siya sa kahit anumang klase nang gulo dito sa loob ng school. Dati rati naman ay hindi siya ganyan. Nang nasa elementary pa kami ay ako parati ang nagliligtas sa kanya mula sa mga nambubully sa kanya. Pero ngayong high school na kami at noong simula nang sabihin ko sa kanya na matuto siyang lumaban ay palagi na lang siyang nasasangkot sa anumang klaseng gulo rito sa school. Halos liparin ko na ang hagdanan papuntang first floor dahil sa pagmamadali. "Excuse me!" sigaw ko sa mga estudyanteng nakaharang sa corridor ng school. Nang malapit na ako sa pintuang papuntang likuran ng gym ay may nabangga pa akong lalaki. "Pasensya na!" sigaw ko muli rito nang hindi manlang humihinto sa pagtakbo. Agad kong binuksan ang pintuan at pahangos na lumabas. Kaagad kong nakita si Zandro kasama ang tatlo pang mga lalaki. "Sino ka ba ha?" galit na tanong noong lalaking may pasa sa mukha. Teka si Zandro ba ang may gawa nun sa kanya? "Zandro Vandrick Torricelli, first year section 1. At walang kahit na sino man sa inyo ang pwedeng sumira ng tulog ko," sagot ni Zandro na mukhang inaantok pa yata dahil sa namumungay niyang mga mata. "Aba't matapang ang first year na ito ahh!" sigaw ng isa pang lalaki. Nagulat ako at napatakip sa bibig nang suntukin niya si Zandro sa mukha. Napaatras lamang si Zandro nang kaunti at pagkatapos ay isang kamay niyang hinablot ang kwelyo ng lalaki. "Sa tingin mo ba ay natatakot ako sa iyo?" mahinahon niyang bigkas at sinikmuraan iyong lalaking hawak niya. Napaubo ito sa sakit at napayuko sa lupa. "Sino pang susunod?" baling niya sa dalawa pang natitira. Umatras lamang ang mga ito dahil sa takot. "Ikaw ba ang nanipa?" tanong niya sa isa sa mga lalaki. "H-hindi. Hindi ako iyon," natatakot na sagot nito sa kanya. "ZANDRO TAMA NA!" hindi ko na napigilan pang sumigaw. Mabilis siyang lumingon sa akin at nagulat pa nang makita ako. Pansin ko ang kaunting galos sa mukha niya pati na sa braso. Sabog ang may kahabaan niyang buhok na humaharang sa makinis niyang mukha at magulo rin ang kanyang unipormeng suot. "Eury," mahinang anas niya. "Tama na," hikbi ko na ikinatigil niya. Nakatitig lamang ako sa kanya. Bakit? Bakit ka nagkakaganyan Zandro? Bakit? Naramdaman ko ang pagtulo ng aking mga luha sa pisngi ko. "Tsk! Pasalamat kayo," anas niya at dinampot ang backpack niyang nasa sahig saka naglakad palapit sa akin. Huminto siya sa aking harapan at tinitigan ako. Dati rati ay ako ang matangkad sa aming dalawa at ako rin ang nakikipag away ngunit ngayon ay iba na ang sitwasyon. Siya na ang gumagawa non. Marahan niyang pinalis ang luha na nasa aking kanang pisngi. "Tss! Napaka iyakin mo talaga," bigkas niya saka hinawakan ang aking kamay. "Let's get inside." Habang naglalakad kami papasok sa loob ng school ay nakarinig kami ng pagpito. "Naku naman talaga," mariing bulong ko sa sarili. Sabay naming nilingon ang may gawa non at nakita namin si Sir Diego. Hindi pa namin siya masyadong kilala pero sa loob ng isang linggong pagbalik balik ni Zandro sa disiplinary office ay siya palagi ang nakakahuli kay Zandro. "TORRICELLI! IKAW NA NAMAN! SA DISCIPLINARY OFFICE!" Sinasabi ko na nga ba. Sinamahan ko na lang si Zandro na magpunta sa disciplinary office. Nakaupo ako ngayon sa labas ng office at hinihintay si Zandro. Ito na ang pang apat na beses na ipinatawag siya dahil sa gulo. Sana lang ay hindi siya masuspende. Napatayo ako nang bumukas ang pintuan at lumabas mula doon si Zandro. Agad ko siyang nilapitan. "Anong sabi? Mapapatalsik ka ba? Sumagot ka!" Bored niya akong nilingon. "Gusto mo yatang ma suspende ako ahh." Hindi ko napigilan ang sariling batukan siya. "Hindi ako nakikipagbiruan sa iyo ha!" Nagulat ako nang bigla siyang ngumiti at inakbayan ako. "Hindi nila ako isususpende. Gwapo ako ehh," mayabang niyang sagot at ginulo ang buhok ko. Engot!EURY POV Habang naglalakad kami pabalik ng room namin ay pansin ko ang mga bulong bulongan sa hallway. "Diba siya iyon?" "Tingnan mo, siya iyong gwapong first year na mahilig sa gulo. Grabe ang tangkad niya." "Diba si Zandro 'yan?" "Ang gwapo niya." Sinulyapan ko si Zandro na nasa aking likuran. Seryoso ang mukha niyang may band-aid at parang wala siyang pakialam sa mga taong nasa paligid niya. Kung tutuusin gwapo naman talaga siya. Makinis ang mukha, matangos ang ilong at mapupula ang mga labi. At mas kaagaw agaw pansin rin ang mga mata niyang kulay asul na nababagay sa makakapal niyang kilay.May buhok rin siyang mala jungkook yung dating. Ewan ko ba kung ginagaya niya iyon pero sa pagkakaalam ko ay ganyan na talaga ang buhok niya. At habang tumatagal ay napapansin kong mas lalong tumitingkad ang pagkakulay itim sa buhok niya. Dati rati ay may pagkapusyaw iyon pero ngayon nagiging itim na siya habang tumatagal sa paningin ko. Nasa ganoon akong pag iisip nang may biglang isang
Lanie Pov Walang naglakas loob sa aming magsalita matapos lumabas ni Eury sa classroom. Gulat pa rin kami sa ginawa niya. Si Zandro na mahilig sa gulo at kinatatakutan naming lahat sa loob ng room na ito ay nagawa niyang sampalin sa harapan naming lahat. Pero ngayon ko lang nakitang ganoon kagalit si Eury. Sa pagkakaalam ko ay mahaba ang pasensya niya pero ngayon ay talagang naputol na ang pagtitimpi niya. Lahat kami napalingon kay Zandro nang bitbitin niya ang bag niya at blangko ang mukhang lumabas ng room. "At saan ka pupunta Zandro?! Hindi pa tayo tapos!" harang ng fourth year student sa kanya. "Tumabi ka kung ayaw mong makatikim sa akin," nakakatakot niyang bigkas. Napalunok ako nang mapansin na sobrang galit na galit na ang mga mata niya. Na para bang ilang sandali pa'y maaari siyang sumabog na lang bigla dahil sa sobrang galit. "A-ano?" natatakot na tanong ng lalaki kay Zandro. "I said move," malamig niyang utal dahilan para mag give way ang mga ito. Nang makaalis si Z
EURY POV Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy siya sa paglalagay ng watermelon sa pinggan. "Aba't huwag mo akong tinatalikuran, Zandro Vandrick Torricelli!" sita ko sa kanya. Kumuha lamang siya ng popcycle sa ref saka iyon isinubo. "Napaka pikunin mo talaga," pang aalaska niya pa sa akin habang ngumunguya. "Ano?" "Halika ka na, Tita sa sala lang po kami," paalam niya kay Mommy na nakangite lang sa aming dalawa bago ako hinila nang tuluyan. Inilapag niya ang platong may watermelon sa mesa at nginusuhan akong umupo. Tsk! Kumuha ako ng isang slice ng watermelon saka tuluyang naupo sa sofa. "Ang hilig mo talagang mang inis sa akin noh-" Nagulat ako nang bigla na lang siyang humiga sa sofa at ginawang unan ang mga hita ko. "Anong ginagawa mo?" "Silence, Eury, naglalaro ako," pagpapatahimik niya sa akin habang ngatngat niya pa rin sa bibig niya iyong stick ng popcycle. "Doon ka sa kabila humiga." "Hmm." He respond while busy tapping with his cel
THIRD PERSON POV Sa mahaba at matuwid na kalsada na makikita mo sa pasay, ay nakahilera ang apat na itim na mga sasakyang SUV. Sa loob ng ikatlong nakahanay na sasakyan ay makikita mo ang isang lalaking may katandaan na at umuusok ang ilong nito dahil sa sobrang galit. "Diba sinabi ko sa inyo na nagmamadali ako! Tingnan niyo ang nangyari! Naabutan tayo ng traffic! Paano kung malate ako ngayon sa meeting ko?! Anong gagawin ko sa inyo?! Mga walang silbi!" nanggagalaiting sigaw nito sa mga tauhang kasama niya sa loob. Hindi pa nakuntento ay pinagsasapak niya pa ang mga ito kasali na ang kanyang driver. Natigilan lamang ito nang mapansin niyang may kumatok sa mismong bintana ng kanyang sasakyan. Nakita nila mula sa loob ng sassakyang lulan nila ang isang batang babae na may dala dalang sampaguita sa mga kamay. "Hmm..mukhang bumabawi ang swerte sa akin ngayon ah. Kayo, ibaba niyo ang bintana," utos niya sa mga tauhang kasama niya. Nagkatinginan naman ang mga ito bago ibinaba
EURY POV Nasa rooftop ako ng school ngayon at kaharap ang isang third year. Naglalakad ako kanina sa hallway ng school nang harangan niya ako at pinilit dalhin dito sa rooftop dahil may iportante raw siyang sasabihin sa akin. "May gusto ako sa iyo, Eury. Kaya gusto ko sanang malaman kung may relasyon ba kayong dalawa ni Zandro?" sabi niya ng deretso na ikinagulat ko. Anong sabi niya? May gusto siya sa akin? Nagpapatawa ba ang isang ito? Eh, kakasimula pa lang ng klase para sa taong ito ay pumuporma na agad siya sa akin. Hindi ba siya nahihiya sa katawan niyang 'yan? Ang payat-payat niya at ang taas pa ng leeg niya. Pansin ko rin na may suot pa siyang brace sa kanyang mga ngipin. Bagay na pinakaayaw ko sa lahat. I mean, hindi naman sa nagiging rude ako o ano. Pero kapag may brace kasi ay nandidiri talaga ako dahil alam niyo 'yon yung mga nginunguya natin ay naiipit sa brace. Pwera na lang sa mga taong nililinisan talaga ng sobra ang mga ngipin nila lalo na't may suot silang bra
EURY POV Naunang lumabas si Zandro sa pintuan habang ako ay tulala pa rin sa nangyari. What the hell?! Wala sa sarili akong napahawak sa aking mga labi. It was just a smack yet he still is my first kissed. Ang tarantadong lalaking iyon! Ninakaw ang first kiss ko! Galit kong binuksan ang pintuan at agad ko siyang nakita na pasipol sipol lang habang naglalakad sa corridor ng school. "ZANDRO VANDRICK TORRICELLI! MAGNANAKAW KA!" malakas na sigaw ko sa kanya dahilan nang paglingon ng iilang mga estudyante na naglalakad sa corridor. As if on cue ay mabilis namang tumakbo ang loko patungo sa room namin na kaagad ko namang hinabol. "LINTIK LANG ANG WALANG GANTI!" sigaw ko pa sa kanya. Pahangos akong huminto sa harapan ng room namin at nakita ko kung paano nagsilingunan ang mga kaklase ko sa akin. Maging ang teacher namin sa P.E. ay ganoon rin ang ginawa. "Oh! Himala yatang nahuli ka ngayon ng dating, Eury. Nauna pa si Zandro sa iyo. Pumasok ka na at nang masimulan ko na ang
EURY POV "Ok class, pass your papers! You're time is up!" sigaw ni Ma'am sa harapan. Sabay-sabay namang napa 'oohhh' ang mga kaklase ko at isa-isa nilang ipininapasa ang kani kanilang mga papel sa harapan. Tumayo si Zandro, marahil ay para magpasa ng kanyang papel sa harapan. Kasabay non ang pagtunog ng bell. Hudyat na para na naman sa susunod naming klase which is Araling Panlipunan. Napatitig ako sa blangko kong papel. Talagang mabobokya ako ngayon. Bahala na! "Well then I guess this is my payment for having your first kiss, Eury," biglaang sabi ni Zandro na nakatayo sa aking tabi at ipinakita sa akin ang hawak niyang dalawang papel. The one is having my name on it. This means that he.... Sinundan ko siya ng tingin habang ipinapasa niya ang papel naming dalawa. Gumawa pala siya ng isa pang papel na may sagot at pangalan ko para sa akin. Pagkatapos niyang ipasa iyon ay nakita ko ang paglingon niya sa akin at ang kanyang ginawang pagkindat bago siya tuluyang lumabas ng room.
EURY POV Nakita kong inilagay ni Zandro ang kanyang walang buhay na bag sa pang isahang sofa at deretsong pumasok sa loob ng kusina. "May meryenda po ba kayo Tita?" sigaw niyang tanong mula doon sa kusina at narinig ko na lang ang pagbubukas niya ng ref namin. Duh! Whatever! Sa tagal na niyang pumupunta at pumipirmi dito sa bahay namin ay nasanay na ang parents ko sa kanya. "May chocolate cake pa diyan sa ref, Zandro. Hindi namin naubos kasi sobrang tamis," sagot ni Mommy sa kanya. And the next thing I knew is may dala na si Zandro ng isang platito ng chocolate cake. Tumabi siya sa akin sa pag-upo at sinubuan ako ng isang kutsaritang cake. "May sasabihin kami ng Daddy mo sa inyong dalawa ni Zandro, Eury," panimula ni Mommy habang nagpalipat lipat ang tingin niya sa aming dalawa ni Zandro. Tumahimik naman kami ni Zandro at hinintay ang iba pa niyang maaaring sasabihin. "Since birthday ng Daddy mo ngayong darating na linggo. We were planing na magpunta sa isang beach at