Chapter 43

Suot ang akong kulay maroon na pares ng pajama ay pinagmasdan ko ang sarili sa salamin. 

Magulo ang buhok, bakas ang kaunting itim sa ilalim ng mata at ang bahagyang pagbawas ng timbang. Ito ang aking nakikita.

Sinubukan kong iangat ang magkabilang gilid ng aking labi upang makabuo ng isang ngiti ngunit hindi iyon umabot hanggang sa mata.

"Kumusta ka?" tanong ko sa aking sarili.

Hindi pa ako okay. Ilang buwan na ba? Is it a year?

Tama si Lesie I should start moving forward. 

"Good morning!" Nakangiti kong bati kay tatay at kahit labag sa aking loob ay isang matamis na ngiti ang ibinigay ko kay Vivian.

Bakas sa mukha nila ang pagkagulat lalo na nang umupo ako upang sumabay sa kanila sa pagkain ng agahan.

"Manang isa pa'ng plato para sa anak ko," masayang utos ni tatay.

Si Vivian naman ay tila manghang-mangha na pinagmamasdan ang ayos ko ngayon.

Nakasuot ako ng puting white top na naka-tuck-in sa pulang fi