Gara's Point of View
Lumipad patungo sa States ang boyfriend ko para tuparin ang pangarap niya na maging abogado anim na buwan na ang nakakalipas. Doon muna siya mag-aaral. Parang mas nanlamig na siya magmula noong araw na umalis siya sa Pilipinas.Dahil lang kaya iyon sa lamig doon?Halos hindi na rin siya nagpaparamdam pero pilit kong pinapaniwala ang sarili ko na wala lang iyon. Na baka busy lang. Wala ni isang text o tawag man lang. Hindi niya rin sinasagot ang mga text at tawag ko.Baka sobrang busy talaga.Tinatatagan ko nalang ang loob ko at pinanghahawakan ang matagal naming pinagsamahan. Bago pa man siya umalis ramdam ko na ang panlalamig niya pero hindi ko nalang ginawang big deal dahil baka nagkakamali lang ako. Hindi ko nalang din pinansin ang sinabi ni Ida na baka kaya raw pumunta sa States ang boyfriend ko ay para mag-abog*go. Tutal magkatunog naman daw.Gara Villareal Andrade, twenty-three years old, 5'6 ang height, maganda naman, at mapagmahal naman.Habang lumilipad at naglalakbay ang aking diwa ay todo pala ang tingin sa akin ng kaibigan kong si Ida o Merrida Gomez Sandoval, she is my bestfriend for eight years."Ida?" sambit ko."What?""Sa tingin mo ba naaalala ako ni Tary at mahal niya pa rin ako kahit nasa malayo na siya?" Si Tary, ang boyfriend ko. My first ever boyfriend and hoping that he will be the last."Hindi ako mapatingin, Gara.""Sa palagay mo ba okay lang siya roon at wala siyang ibang babae sa America? Hindi na kasi siya nagpaparamdam.""Hindi ako mapalagay, girl!" natatawang sambit ni Ida. Aba naman! Napakapasaway niyang babae."Nang-aasar ka, girl? Seryoso ako rito ah. Iiyak ako, sige ka!" Imbes na kaawaan ako ay tinawanan niya pa ako lalo. Nice, right? Napaka-supportive niyang kaibigan. Find a friend like Ida. She is supportive for real, madalas nga lang nanti-trip."Kung talagang sapat ang pagmamahal niya sa'yo ay hindi iyon makaka-isip na mambabae," seryosong sambit niya. Parang love guru kung magsalita eh. Ang kaninang tumatawa kong kaibigan ay naka-poker face na ngayon."Sa tingin mo ba sapat ang pagmamahal niya sa akin?""Ikaw, ano sa tingin mo?" Sabi na nga ba ibabalik niya sa akin ang tanong na iyon. Sabagay, tama naman na ako ang sumagot dahil ako ang mas nakakaalam. Hot seat!"Sapat! Naniniwala ako," matapang kong sambit. Alam kong mahal na mahal ako ni Tary at mahal na mahal ko rin siya. Nagmamahalan kaming dalawa. Mahal ko siya."That's it! I guess we're done here. Punta tayong Mall, Gara!""Sige-sige. Tutal lagi nalang tayong nandito sa bahay. Nakakasawa na ring tumitig sa kisame, panooring gumapang ang mga langgam, lumanghap ng alikabok, at titigan ang mukha mo HAHAHA!""Ang dami mong sinabi. Eng-eng ka talagang babae ka!""Hoy! Hindi ako engot, 'no!""Naku, itatanggi mo pa e kinakausap mo nga iyong alaga mong isda na si Tilaffy at marami ka pang ginagawang ka-elyenan lalo na kapag bored ka.""Ases, oo na lang HAHA!""Magbihis na nga tayo at nang maka-alis na tayo agad."Kung tatanungin ninyo kung sino ang pinakamatagal mag-ayos ng sarili sa aming dalawa ni Ida ay siya iyon. Light and simple make up lang ay sapat na sa akin plus simple outfits lang din.Oversized t-shirt na kulay violet na may minimal print malapit sa may dibdib at pants lang ang suot ko.Nang nasa mall na kami ay naglibot-libot muna kami dahil hindi namin talaga alam kung ano ang bibilhin namin. Napadaan kami sa store ng mga bags at hinila talaga ako ni Ida para pumasok sa loob."Look, Gara! Ang gaganda! Waaa!" masiglang sambit niya sabay sipat-sipat sa bawat bag na matapunan niya ng pansin. She really likes bags while ako hindi mahilig."Mas maganda roon sa kabilang store," bulong ko sa kaniya. Bulong lang baka kasi may makarinig.Matapos ang ilang minuto ay napilit ko na rin si Ida na lumipat kami sa ibang store."Kainis ka naman! Mas magaganda roon sa unang store na pinuntahan natin, eh!" sambit ni Ida na medyo naiinis na sa akin."S'yempre joke lang iyong kanina hehe. May mga stuff toys kasi rito kaya gusto kong lumipat tayo.""Sabi na nga ba eh!""Sorry na po, madam.""I understand you. Pasaway ka talaga.""Yey! Sabi na nga ba't hindi mo ako matitiis eh!" Niyakap ko siya para makabawi at niyakap niya rin ako. Para kaming tangang nagyayakapan sa loob ng store habang marami ang namimili."Sige na, pumunta ka na roon sa mga stuff toy at pipili na rin ako ng bags na bibilhin ko." Naghiwalay muna kami ng landas pansamantala.Sobrang tuwang-tuwa ako sa mga human-sized teddy bear na nakikita ko at sobrang hirap pumili ng bibilhin. Lahat ay cute at adorable! Kahit papaano ay bahagyang natutuon sa iba ang atensiyon ko at hindi ko na masiyadong naiisip si Tary. Deserve ko rin naman ng break kahit papaano."Hoy! Ang tagal mo bumili, inday. Well, tama ka naman na mas magaganda ang mga bags dito. I bought two oh and I really loved it!" may pagmamalaking sambit niya at ipinakita pa ang mga bags na binili niya. Ang gaganda nga ng nabili niya at for sure maganda rin ang presyo."Baka matagalan pa ako. Hindi ako makapili eh.""Sige, antayin kita sa isang coffee shop. Medyo sumama kasi ang sikmura ko at kailangan kong maka-inom nang medyo mainit-init. Te-text ko nalang sa iyo ang name ng coffee shop ah.""Sige-sige. Susunod ako agad.""Bye muna." Masayang ngumiti muna si Ida bago na lumakad papalayo.Nakapaganda talaga ng kaibigan ko! Ida has short hair, parang hair ni Dora na kulay uling. Pero ang pinagkaiba lang kay Dora ay kulot ang buhok ni Ida. Parang curly spaghetti ang hair niya pero hindi iyon nakabawas sa kagandahan niya. Maputi rin siya at makinis ang balat. Kaya nga lang ay manipis ang kilay niya kaya ako ang madalas na nagkikilay sa kaniya para magmukhang makapal din. She is NBSB (No Boyfriend Since Birth) at SSB (Single Since Birth) dahil wala sa isip niya ang pagbo-boyfriend haha. Masaya raw kasing maging single. Malaya.Nang makapili at makabili na ako ng regular-sized teddy bear ay pumunta na ako sa coffee shop kung saan naroon si Ida. Ang cute ng name ng coffee shop kung nasaan siya.Nasa malayo palang ako ay agad na akong nakita ni Ida kaya naman kumaway-kaway pa siya habang ang lawak ng ngiti sa mga labi niya. Lumilitaw ang mga biloy niya lalo."Wow! Violet ah," sambit ni Ida nang makita niya ang bitbit kong teddy bear habang papalapit ako sa kinaroroonan niya."S'yempre naman. Violet is my favorite color." Pangpatay daw na kulay ang violet pero para sa akin ay hindi. For me, unique ang kulay na violet dahil iilan lang ang nakaka-appreciate rito. Saka malapit sa puso ko ang violet. Sobrang lapit."I know, dear. Umupo ka muna at ako na ang mag-o-order ng kape mo. Anong gusto mo?" Mabait talaga si Ida, sobrang caring na kaibigan. Kaibigan na hindi ka hahayaang mag-isa at palaging nandiyan kapag kailagan mo ng karamay."A cup of Cappuccino lang."Tumayo na siya. "Okay, wait for me here. Mag-o-order lang ako sa counter.""Thanks, Ida!" nakangiti kong sambit.Habang wala pa si Ida ay binuksan ko muna ang bag ko para sana kunin ang librong binabasa ko. Pag-angat ko ng libro ay may biglang nahulog at nilipad ito ng hangin na nagmumula sa malapit na stand fan sa may table namin ni Ida.Medyo malayo-layo ang narating nito kaya kinailangan kong tumayo at maglakad para kunin ito. "Ba't kasi iyon pa ang nahulog? Sana itong bente pesos ko nalang," pabulong kong tanong sa sarili ko habang papalapit na sa larawang nilipad ng hangin.Akmang pupulutin ko na ito nang bigla kong nasagi ang isang table kung nasaan naka-upo ang isang lalaki na akmang hihigop ng kape. Dahil sa nasagi ko ang table ay umurong ito nang bahagya kaya nasagi rin ang kamay ng lalaki at napatakan ng kape ang kaniyang suot. "Patay!" agad kong nasambit. "Gosh. Sorry!""You're so clumsy, miss. Look what you did!" Itinuro niya ang suot niyang polo shirt na may stain na ng kape.Tsk, ang suplado. Nag-sorry na nga eh.Hindi ko muna siya pinansin bagkus ay pinulot ko muna ang larawan ng boyfriend ko. Matapos ko itong pulutin ay muli ko siyang hinarap."Sorry lang ho! Tao lang din po ako, nakakasagi rin minsan. Napaka-arte mo ho.""Talk to yourself, miss. You're not worth it to argue with." Agad na siyang tumayo at tumalikod na ni hindi man lang ako hinayaang makapagsalita pa.Napakayabang!Pinanood ko nalang siya habang lumalakad papalayo. Balak ko pa sana siyang sigawan kaso nahiya na ako dahil kami na pala ang center of attraction. Nakakahiya.Matangkad siyang lalaki at maputi ang balat, kapara ng ulap sa mainit na tanghali. Sobrang tangos ng ilong niya, parang ilong ng Amerikano! Naalala ko tuloy ang Mt. Everest dahil sa ilong niya. Matipuno ang katawan, halatang nag-gi-gym. Makapal ang kilay niya, kakulay ng uling ang buhok niyang clean cut ang gupit na maayos ang pagkakasuklay. Mukha siyang anak ng milyonaryo! Mukha lang naman. Pero nakakainis pa rin siya!"Gara? Ano 'yong eksena niyo kanina rito ha? Mala-teleserye ah. Isang g'wapo at magandang nilalang encounter sa coffee shop. Just wow!" Hindi ko alam kung nang-iinis ba itong si Ida o kung ano."G'wapo ba kamo? Saan naman banda? Sa dulo ng buhok niya?""Ases, g'wapo naman talaga iyong si kuya ah.""Ah, wala akong pakialam.""Oh, ayan na ang kape mo." Inilapag na ng isang staff ang kape sa table namin pero wala na ako sa mood na magkape pa. Buwisit na suplado na iyon talaga."Tara na, Ida. Uwi na tayo.""Oh, bilis naman? Pero sige, tara na. Halatang wala ka na sa mood na maglibot-libot pa." Iniligpit namin ang mga gamit namin at iniwan nalang ang kape sa table.Aalis na sana kami sa coffee shop nang bigla kong nakita ang mga fruit na nasa counter."Are you selling these fruits?" tanong ko sa babaeng nasa counter."Yes, ma'am.""Give me an apple and two oranges. How much?" Hindi ko na tinanong si Ida kung gusto niya dahil hindi naman siya mahilig sa prutas, ni hindi nga siya kumakain. Ang alien niya sa part na iyon."One hundred pesos, ma'am." Inilagay niya na ang apple at oranges sa isang paper bag at iniabot sa akin, nakangiti ko naman itong kinuha.Matapos kong magbayad ay tuluyan na kaming umalis sa coffee shop. Nasa labas na kami ng mall nang may nakita akong engot na nakatalikod sa may parking lot, may kausap yata sa cellphone. Bigla nalang may pumasok na kalokohan sa isipan ko kaya naman..."Tara takbo!" mahina kong sambit at hinila si Ida para tumakbo papalayo.Nang nasa kalayuan na kami ay huminto na rin kami para makapagpahinga muna."Ano ka ba, Gara?! Ba't mo siya binato ng mansanas, huh?" seryosong tanong ni Ida habang pinupunasan ang butil-butil niyang pawis. Buti nalang pala at sapatos ang suot namin dahil kung hindi ay baka hindi ko nabato ng mansanas ni Eba ang lalaking iyon. Dahil mahihirapan kaming tumakbo kapag nagkataon. Nakikisama pa rin ang pagkakataon."He deserved it. Napakayabang niya. Napakasuplado pa!""Kahit na. Hindi mo dapat ginawa iyon. Natamaan siya ng apple na ibinato mo. Alam mo lagot ka kapag nalaman niyang ikaw ang bumato sa kaniya. Pasalamat ka dahil hindi agad siya nakalingon kanina nang binato mo siya.""Huwag mo ako konsiyensyahin, Ida. Hindi naman siguro masakit iyon at hindi naman siguro siya mababalian dahil sa pagbato ko.""Hindi mo ba narinig sinabi niya kanina?""Ano raw ba?""You'll pay for this no matter who you are raw.""Ases, iyon ba? Para namang natatakot ako sa kaniya.""Napakatapang mo rin talaga eh, 'no?""Oo naman. Hindi ang katulad niya ang makakapagpatiklop sa isang katulad kong maganda.""Taas din ng self-confidence, 'te.""Of course. Tara na't bumalik na tayo sa parking lot, for sure wala na ang bakulaw na iyon."***
Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
CLOUD'S POVI still could not forget my encounter with that woman. She has this special power that makes me irritated, like iyong presence niya palang nakakainit na ng dugo. She looks like isip-bata than a matured one. The way she acts? Clumsy! Hindi ko alam kung bakit ba naisipan ko pa na pumunta sa coffee shop kanina samantalang wala naman akong importanteng gagawin doon. That coffee shop is ours. My family loves coffee that is why we decided to have a business related to coffee, so we come up to a coffee shop. We have other businesses like resorts and restaurants too. I went there before 9 a.m. and decided to have a cup of coffee na rin habang tumatambay doon. Marami ring customers ang nandoon, some were having their coffees while some were just eating cakes and some sweets. "Good morning, Sir Cloud!" sabay-sabay nilang bati. We have ten staffs there at lahat sila ay talagang friendly. Well, they should be. "Good morning too!" casual kong sagot. "A cup of Hot Americano.""Sure
Sai's Point of ViewParty-party wooo! Well, the party is actually done and it went well. Sa aming magkakaibigan ay ako ang pinakamatagal malasing at si Cloud naman ang pinakamabilis, siguro ay dahil sa bihira lang siya uminom ng alak. Mahirap siyang gisingin kapag talagang lasing na at madalas talaga ay hindi na niya alam ang nangyayari sa paligid niya kapag sobra na ang alak sa katawan niya. Iyong tipong black out talaga lahat at wala siyang maaalala pagkatapos niya makatulog o kaya ay mawalan ng malay. Kapag knock out na kumbaga. May minsan nga na hinila nalang namin siya para mailipat namin sa isang kuwarto para makapagpahinga siya roon mag-isa dahil lasing na rin kami at hirap na magbuhat ng isa pang lasing. Kinaumagahan tinanong namin siya kung paano siya nakarating sa kuwartong iyon at ang sagot niya ay hindi niya raw alam. Creepy, right? May minsan din na kinurot ko siya, ang sagot niya naman nang tinanong ko siya kung may naramdaman ba siyang masakit nang tulog na siya dah
"Iinom-inom ka kasi tapos hindi mo rin pala kaya ang sarili mo. Shame on you, Cloud Corpuz Mendes!" Ano ba itong si Sandy?! Kung hindi niya naman birthday ay hindi rin naman ako iinom. "Kailangan talaga sabihin full name ko ha, Sandy? Problemado na nga ako oh!""Oh, chill lang. Ikaw kasi eh. Nag-aalala lang din ako sa'yo." "Sandy, malulusutan ko ito kung sakali mang may mabuo dahil sa nangyari kagabi," sambit ko para mabawasan man lang ang pag-aalala niya sa mga posibleng mangyari. "Sana kasi pinigilan niyo ako kagabi para hindi na natuloy ang nangyari.""Mahirap ka kayang pigilan. Okay na iyon. Handa naman akong maging ninong ng baby eh," pangiti-ngiting sambit ni Sai. Si Sandy sobrang concern sa akin samantalang itong si Sai nakukuha pang mang-asar. May saltik talaga siya minsan! He is getting into my nerves! "Sige lang, Sai. Ninong-ninong ka riyan! Magkatotoo lang talaga iyon, malalagot ka talaga sa akin! Kilala niyo ba ang babae? Anong pangalan niya? What she looks like? Is she
Cloud Mendes You're not friends on Facebook 9:23 PM"Hoy, lalaki! Ikaw na lalaki ka talaga ha! Alam mo bang nabuntis mo ako ha? Isang beses lang pero nabuo. May nabuo! Harapin mo ang responsibilities mo sa amin ng anak mo! Kailangan mo itong panagutan dahil itatakwil ako ni daddy pati na rin ang anak mo, gusto mo ba iyon ha?!"9:33 PM"Sabihin mo nga kung paano kita nabuntis! Bilis!"Tse! Seryoso ba siya sa reply niya? Luh, baka nga nakabuntis siya! Lagot ka sa akin ngayon haha. I will use this opportunity to make my prank a successful one dahil iyon naman dapat ang ending ng prank eh, dapat maging successful. 9:39 PM"Sa bar. Sa bar nagsimula ang lahat then dinala mo ako sa hotel at siyempre may nangyari sa atin kaya nga ako nabuntis. Lasing na lasing ka na nga that time! You don't have the right to just walk away from your baby... from our baby!"Mabilis kong pinindot ang send button pagkatapos ko i-type ang reply ko sa kaniya. Mukhang bossy siyang tao kaya mas hindi ako na-guil
Cloud's Point of ViewI was busy reading the sales and forecast report of the coffee shop when I decided to visit my Messenger to see if there were some messages from some clidents of our other businesses kanina. There was a message request so I opened it casually. And the content shocked me to the Moon and back! "What the h*ck, dude?" bigla kong nasambit. Ang laman pa naman ng message ay ito: "Hoy, lalaki! Ikaw na lalaki ka talaga ha! Alam mo bang nabuntis mo ako ha? Isang beses lang pero nabuo. May nabuo! Harapin mo ang responsibilities mo sa amin ng anak mo! Kailangan mo itong panagutan dahil itatakwil ako ni daddy pati na rin ang anak mo, gusto mo ba iyon ha?!" Talagang napanganga ako sa nabasa ko at sobrang hindi ako makapaniwala. Ang una kong tanong sa isip ko ay kung siya ba ang babaeng tinutukoy ni Sai at Sandy na nakasama ko sa hotel last time na nalasing ako. Yes, tama ang nabasa niyo dahil hindi pa ako umiinom ulit matapos ang gabing iyon, ang kasumpa-sumpang gabing iyon
Bago ako mag-breakfast ay nag-send ako ng message kay Mr. Abs na huwag na huwag siyang aalis sa meeting place habang hindi pa kami dumarating dahil magagalit talaga si daddy sa kaniya. Siguradong nakabusangot ang mukha niya after niyang mabasa ang content ng message ko hahaha! Narito na ako malapit sa Mi Amore Coffee Shop dahil 7:00 a.m. na pero nagtatago ako para hindi agad ako makita ng supladong iyon kapag dumating na siya. Ang plano ko kasi ay pag-antayin siya muna. After two hours bago ako magpapakita sa kaniya. Let us see kung ano ang gagawin niya, kung kaya niya bang mag-antay kahit na walang kasiguraduhan o aalis nalang siya dahil pakiramdam niya ay wala namang pakialam sa kaniya ang taong nakipagkasundo sa kaniya. Ano raw, self? Ang gulo mo rin eh. Akala ko ba bawal ma-late? Hindi ko pa nasisilayan ang anino niya ah. Sa meet up may batas, bawal ma-late. Sus, bigay-bigay siya ng time tapos siya pala itong mali-late ngayon. Filipino time pa more. Ten minutes late na siya.
"You know what hindi ko alam kung bakit ikaw pa ang nabuntis ko at hindi ka lang pala OA, mataray ka pa," pagsu-suplado niya. Napakasuplado talaga ng buwis*t na lalaking ito. Buti nalang walang nakakarinig sa amin dito dahil kami-kami lang ang nandito sa coffee shop ngayon. Pinaalis niya muna ang mga staffs at ang ibang nandito kanina pero narinig nila ang unang pag-uusap nitong si Mr. Abs at ni tito. "Siya nga pala, this coffee shop is mine kaya huwag kang magtaka kung bakit tayo lang ang nandito ngayon at kung bakit napaalis ko sila kanina." Ang yabang din? Ede wow? Clap-clap? Pero maganda talaga ang coffee shop na ito. May mga fresh flower dito sa loob at environment friendly ang ibang gamit nila rito, gumagamit sila ng wooden spoons kaysa sa stainless or plastic spoons. Nagsi-sell din sila ng mga smoothie, tea, cake, cupcake, sandwich, etc. "Wala akong pakialam kung bakit hindi mo alam kung bakit ako ang nabuntis mo kahit maraming chixxx diyan sa tabi-tabi. Opsss! Kasalanan ko
CLOUD'S POV"Bakit ba kasi papakasalan ang lumabas sa bibig ko kanina?! Bakit kasi iyon ang nasabi ko?"Kainis naman kasi na-pressure ako roon sa daddy ng babaeng iyon, grabe rin kasi ang facial expression ng daddy niya kanina dahil parang mangangain ng buhay. Isa pa iyong nakakairitang babaeng iyon! Akala niya ba panalo na siya? Mali siya dahil nagsisimula palang ang laban at asahan niyang hindi ako magiging mabait sa kaniya. Pasalamat siya dahil sinabihan ko ang mga staffs ko na maging mabait sa kaniya. Nakauwi na ako sa bahay, nasa kuwarto ako ngayon specifically, at nag-iisip kung paano ko papakasalan ang babaeng iyon. I need to talk to daddy and mommy first. Nasa sala silang dalawa, si mommy ay nanonood ng favorite show niya samantalang nagbabasa naman ng newspaper si daddy. I will talk to them later. I just need to change my clothes and fix myself para naman presentable ako kapag hinarap ko sila. Formality pa rin. Hoping to come up with a good plan for the wedding with the