Nagbaba-taas ang dibdib ni Tamara dahil sa paghugot ng malalalim na hininga. Saglit niya pang pinakiramdaman ang kanyang sarili at hinayaang magmaliw ang sakit na naging bunga ng ginawa ni Lorenzo. Ngunit kahit yata ilang saglit na ang lumipas ay dama niya pa rin ang hapdi na hanggang ngayon ay nasa gitna ng kanyang mga hita.Nakasubsob pa rin ang kanyang mukha sa leeg ng binata. Ang kanyang mga kamay ay mahigpit na nakahawak sa magkabilang balikat nito. Hindi niya pa nga napigilang maibaon ang kanyang mga kuko sa balat nito nang bigla ay pasukin nito ang kanyang pagkababae.Ilang saglit na pumagitna sa kanila ang nakabibinging katahimikan. Maging si Lorenzo ay hindi rin agad nakahuma sa pagkakaupo nito habang mahigpit pa rin na nakahawak sa kanyang baywang. Wari bang maging ito ay hinahayaan siyang nakabawi mula sa sakit na idinulot nito.Until she felt him tensed. Bahagya itong kumilos dahilan para mapaayos siya ng upo. Mula sa pagkakasubsob sa leeg ni Lorenzo ay iniangat niya ang k
Sunod-sunod na paglunok ang ginawa ni Tamara nang marinig niya ang mga sinabi ni Lorenzo. Hindi man tuwiran ngunit agad niyang nakuha kung ano ang ibig sabihin nang nais nitong mangyari.She composed herself. Marahan siyang kumilos upang ayusin ang kanyang sarili sa pagkakahiga sa kama. Nakadarama siya ng pananakit sa gitnang bahagi ng kanyang mga hita dahil sa katatapos pa lamang na namagitan sa kanila ni Lorenzo.Ni hindi niya kayang ipaliwanag ang mga damdaming nagsisiunahan sa kanyang dibdib. She was physically hurt, of course she was. Lagi na niyang naririnig na sadyang masakit daw talaga ang unang pagkakataon ng pakikipagtalik. And Lorenzo was big and hard that she can't even imagine how she was able to take him.Pero sa kabila ng sakit na sanhi ng pag-angkin nito sa kanyang katawan ay hindi rin maipaliwanag ni Tamara ang kakaibang sensasyon na nadama niya nang marating ang sukdulan. The pain was still there but it was somehow overrode by pleasure--- pleasure that she didn't kno
"H-Hi..." alanganing bati ni Tamara kay Monique, ang sekretarya ni Lorenzo, nang marating niya ang palapag kung saan naroon ang opisina ng binata.Matapos ngang sabihin ni Crisanta na pinapaakyat siya ng big boss sa opisina nito ay agad siyang tumalima. Halos nahuhulaan na niya kung bakit siya nais makausap ni Lorenzo. She did not follow his instructions. Pumasok pa rin siya kahit na pinayo nitong manatili na lamang siya sa condo unit sa araw na iyon.Mula sa ginagawang trabaho ni Monique ay nag-angat ito ng ulo sa kanya. Monique smiled at her in a friendly way before she talked."Hello, Miss Tamara.""Tumawag si L--- Mr. Olivar kay Crisanta kanina. Pinapaakyat niya ako dito," nahihiya niya pang sabi."Wait a sec, Miss Tamara," wika nito sabay pindot ng intercom. "Sir Renz, Miss Tamara is here now. Would you like me to send her in now, sir?""Yes, Monique, please," narinig niyang sabi ni Lorenzo, bago sa maawtorisadong tinig ay may idinagdag. "And hold all my calls, Monique. Ayokong t
Pagkarating sa condo unit ni Lorenzo ay agad nang nagbihis ng damit si Tamara. Dala niya rin sa pag-uwi ang mga dokumentong kailangan niyang ibigay dito. May ilang bagay din kasi na kailangan ng approval ng binata kaya dapat munang makita at i-review nito ang mga iyon.At dahil sa pansamantala naman siyang naninirahan sa pag-aari nitong condo unit ay napagpasyahan niyang doon na lang iabot sa binata ang naturang dokumento. Kung anong oras man ito pupunta o kung pupunta pa ba sa unit ay hindi niya alam. Baka sadyang abala pa ito sa pakikipag-usap sa dating kasintahan. Duda pa siya kung maalala pa nito ang mga sinabi kanina na isasabay siya nito sa pag-uwi.Dala-dala niya sa kanyang dibdib ang ngitngit hanggang sa makapagbihis siya. Humihiling si Lorenzo ng "exclusive" na relasyon. Hindi nito nais na may ibang lalaki. Ipinagdiinan iyon sa kanya ng binata nang magkausap silang dalawa.Pero kapag ito ay maaari? Siya ay pinagbabawalang makipagkita sa iba, pero kapag ito na ay pupwede? Tama
It took her minutes before she was able to move from where she was standing. Slowly, Tamara stepped her feet forward. Nakasunod si Lorenzo sa bawat hakbang na gawin niya, bagay na labis pang nakapagpailang kay Tamara. Pakiramdam niya, bawat titig nito ay nag-iiwan ng baga sa kanyang katawan at nagsisimula ng apoy.Ano ba ang mayroon sa lalaking ito at labis ang epekto sa kanya? And damn, just his stares made her so uneasy.Pilit niyang binalewala ang ginagawa nitong paninitig. Naglakad na siya patungo sa kabilang panig ng kama at sa sandalan ng upuang malapit roon ay isinabit niya muna ang maliit na tuwalyang ginamit niya kanina.Matapos niyon ay tuluyan na siyang naupo sa gilid ng kama habang inaayos ang comforter sa may panig niya. Ang balak niyang ignorahin ang binatang kasama ay hindi nagtagumpay sapagkat agad siyang napalingon dito nang marinig ang marahan nitong pagbuntong-hininga."Why do I feel like you are so uncomfortable with me, Tamara?" narinig niyang sabi nito."I-I am n
"Simpleng paglalambing lang kay Lorenzo para muli mong makuha ang loob niya, hindi mo pa magawa! What was the reason why you can't do it, Charmaine?”Charmaine can't help but to roll her eyes upwardly while listening to her father's outburst. Kaharap niya nga ngayon si Enrico, ang kanyang ama, matapos niyang umuwi sa kanilang bahay dahil humiling ito na mag-usap sila nang personal.Ngayon ay halos gusto na niyang pagsisihan na pumayag siyang makipagkita dito. Wala siyang ibang marinig mula sa kanyang ama kung hindi ang panenermon nito tungkol sa kung gaano niya katagal magawa ang mga nais nitong mangyari.“Pinapunta mo lang ba ako dito para sermunan, papa?” hindi niya maiwasang sabihin dito.“Alam mo kung ano ang gusto kong mangyari, Charmaine. You need Lorenzo back in your life—”“I need Lorenzo back in my life? Or you need him, papa?” mabilis niyang sansala sa pagsasalita nito dahilan para matahimik si Enrico.“You don't have the right to shout on me, Charmaine. Anak lang kita.”Pag
Marahas ang ginawang paglingon ni Tamara kay Lorenzo nang marinig niya ang naging sagot nito. Nang titigan niya ang binata ay nasalubong niya pa ang mga mata nitong mataman ding nakatunghay sa kanya.Hindi niya mabasa kung ano ang tumatakbo sa isipan ni Lorenzo. Pakiramdam niya pa ay waring nanunuot sa kanya ang uri ng tingin na iginagawad nito sa kanya.That moment took for a while. Mistula silang nahulog sa kakaibang spell na hindi niya alam kung ano. Basta kapwa lang sila nakatitig sa isa't isa at walang sino mang nais bumawi ng mga mata. And for the life of her, muli na namang naramdaman ni Tamara ang kakaibang damdaming nasisiguro niyang kay Lorenzo niya lamang nadarama.It was strange. She has never felt that way to anyone before. Yaong pakiramdam na sa titig pa lang nito ay gulong-gulo na ang buong sistema niya.Until she tried composing herself. Parang walang balak si Lorenzo na tigilan ang paninitig sa kanya kaya siya na ang unang bumawi ng kanyang mga mata. Sadyang dinaan ni
Lorenzo cursed silently. Daig niya pa ang isang teenager na nasukol sa isang bagay at hindi alam kung paano magpapaliwanag sa kanyang mga kaibigan. Lahat ng mga ito ay nakatitig sa kanila ni Tamara at naghihintay ng ano mang sasabihin niya.Alam niyang sa apat ay si Ethan ang dapat niyang kausapin nang masinsinan. Wala pa man siyang sinasabi ay alam na niya ang tumatakbo sa isipan nito, kung ang pagbabasehan ay ang uri ng titig na iginagawad nito sa kanya.He cleared his throat. Mas niluwagan niya pa ang pagkakabukas ng pinto ng kanyang condo unit saka umatras para papasukin na ang kanyang mga kaibigan. He had no choice. Alam niyang hindi rin naman siya titigilan ng mga ito sa pang-uusisa."Come inside," seryoso niyang saad sabay lapit kay Tamara. Hinawakan niya ito sa kanang braso saka iginiya muna patungo sa kanyang silid. "Go to my room first and change your clothes, Tamara," bulong niya dito na alam niyang nakuha naman ng dalaga.She was not wearing decent clothes right at that mo