CHAPTER 24

Marahas ang ginawang paglingon ni Tamara kay Lorenzo nang marinig niya ang naging sagot nito. Nang titigan niya ang binata ay nasalubong niya pa ang mga mata nitong mataman ding nakatunghay sa kanya.

Hindi niya mabasa kung ano ang tumatakbo sa isipan ni Lorenzo. Pakiramdam niya pa ay waring nanunuot sa kanya ang uri ng tingin na iginagawad nito sa kanya.

That moment took for a while. Mistula silang nahulog sa kakaibang spell na hindi niya alam kung ano. Basta kapwa lang sila nakatitig sa isa't isa at walang sino mang nais bumawi ng mga mata. And for the life of her, muli na namang naramdaman ni Tamara ang kakaibang damdaming nasisiguro niyang kay Lorenzo niya lamang nadarama.

It was strange. She has never felt that way to anyone before. Yaong pakiramdam na sa titig pa lang nito ay gulong-gulo na ang buong sistema niya.

Until she tried composing herself. Parang walang balak si Lorenzo na tigilan ang paninitig sa kanya kaya siya na ang unang bumawi ng kanyang mga mata. Sadyang dinaan ni