Chapter 3: Introduce

Yannie Ace Ruiz

"Minahal kita, Yannie. Minahal kita ng totoo."

Malalim akong napasinghap dahil sa mga salitang iyon na paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko. Bakit may mga taong ang dali na lang sabihin para sa kanila ang salitang mahal na hindi naman kayang panindigan? Nang dahil sa mga tulad nila, nawawalan na tuloy ng tunay na halaga ang mga salitang iyon. Na para bang nagagamit na lamang ang mga salitang iyon para makapanloko ng iba.

Nang makita ko kanina si Kris ay wala naman na talaga akong naramdaman. Pwera na lang sa inis matapos niyang sabihin sa akin na minahal niya daw ako. Bakit kailangan niya pang sabihin sa akin iyon? Sino bang gusto niyang lokohin? Minahal niya ako pero ganoon ang ginawa nila sa akin ni Bella? Oo hindi naman naging kami, pero, niloko pa rin nila ako. ‘Yong dalawang buwan na panliligaw niya sa akin noon ay mabilis na natabunan ng isang araw nila ni Bella.

Mabilis akong napailing para maalis na sa isipan ko sina Kris at Bella. Ayaw ko na silang isipin pa. Dalawang taon na ang lumipas. At siguro naman ay hindi ko na ulit sila makikita pa. Nagkataon lang ‘yong kanina at siguro naman ay hindi na iyon mauulit pa.

Kinuha ko ang cellphone ko saka ako nagbukas ng social media account ko. Agad akong napangiti nang makitang may bagong post ang 4SBLUE sa account nila. Ganito nila kayang baguhin ang mood ko. Sa tuwing nakikita ko lang ang mga pictures o sa tuwing makakapakinig lang ako ng mga kanta nila ay napapangiti na agad ako.

Nagpatuloy ako sa pagbo-browse sa social media nang makita ko ang isang post ng isang page na fino-follow ko.

‘Mahal ka niya, mahal niya rin ‘yong isa. Pati ba puso ngayon naka-dual sim na?’

‘Nga naman! Nagpapatawa yata.’ Komento ko sa nabasa ko. Nawala na sa isip ko kanina sina Kris, pero dahil sa nabasa kong ito ay muli na naman akong nakaramdam ng inis.

Nagpatuloy ulit ako sa pagbo-browse nang bigla namang tumunog ang notification ko.

Rica reacted to your comment…

Rica replied to your comment…

Agad kong tiningnan iyon at binasa ang reply ni Ate Rica sa comment ko doon sa post ng page na fino-follow ko.

‘Ay oh.’

Iyon ang reply niya with laugh emoji pa. Nag-react ako ng tawa sa reply niyang iyon at pagkatapos ay agad naman akong kinatok ng kapatid ko sa kwarto ko.

“Ate! Kakain na daw!”

“Nandyan na!” tugon ko saka ko mabilis na binitiwan ang cellphone ko at lumabas na ng kwarto.

“Anak, bukas ka na magsisimula sa part-time job mo, ‘di ba?” tanong sa akin ni Mama pagkalabas ko ng kwarto at habang naghahain ito ng pagkain sa hapag-kainan.

“Opo, Ma,” nakangiting tugon ko naman dito saka ko ito tinulungan sa kanyang ginagawa.

“Sigurado ka ba talaga diyan, Anak? Kaya mo ba talagang pagsabayin ang pag-aaral mo at ang trabaho?” tanong naman sa akin ni Papa.

“Opo naman po, Pa. Kaya huwag na po kayong mag-alala. Saka isa pa, madali lang din naman ang magiging trabaho ko po doon. At kasama ko naman po si Jomar,” tugon ko kay Papa.

“Sa bagay, medyo panatag naman ako dahil kasama mo si Jomar,” ani Mama.

“Pero, Anak, papaalalahanan lang kita huh. Hanggang magkaibigan lang muna kayo ni Jomar huh. Bawal pa kung hihigit pa doon,” wika naman ni Papa.

“Pa, naman! Magkaibigan lang naman po talaga kaming dalawa,” tugon ko.

“Kunwari pa si Ate, eh halata naman na gusto ka ni Kuya Jomar,” singit naman sa amin ng isa kong kapatid na si Yuri.

“Isa ka pa, Yuri. Kumuha ka nga ng tubig at baso doon,” utos ko dito na natatawang sinunod naman nito.

I have big and happy family. Big kasi madami kami. Lima kaming magkakapatid kaya bali pito kaming lahat, isama pa ang anim naming mga aso. Hindi malaki ang bahay namin pero hindi din naman ito kaliitan. Kumbaga ay sakto lang at nagkakasya naman kaming lahat.

Isang tricycle driver ang Papa ko, at si Mama naman ay isang tindera ng mga laruan at school supplies sa tapat ng isang elementary school sa kabilang barangay. Ang kuya ko naman ay isang street sweeper dito sa aming barangay. Limang taon ang tanda niya sa akin. Hindi siya nakapagtapos ng pag-aaral at hanggang elementary lamang ang naabot niya. Pangalawa ako sa aming lima na magkakapatid. At ang sumunod sa akin ay si James, 18 years old at kasulukuyang nag-aaral ng senior high school. Si Yuri ang sumunod kay James, 16 years old at ang bunso namin ay si Yumi na 15 years old. Pareho silang nasa junior high school ni Yuri.

Simple lang ang buhay na mayroon kami. Sa isang public university ako nag-aaral ng kolehiyo at mayroon akong financial assistance scholarship na nakukuha every semester. At iyon ang iniipon ko para panggastos sa ibang pangangailangan ko pagdating sa school. Ayaw ko na kasing makadagdag pa sa mga gastusin ng mga magulang ko. At mabuti na nga lang at ipinasok ako ni Jomar sa convenience store na pinagtatrabahuhan niya. Classmate ko si Jomar at isa din siya sa malapit kong kaibigan.

Nang matapos kami sa paghahapunan at pagliligpit ng pinagkainan ay maaga na akong bumalik sa kwarto para makapagpahinga. Friday bukas at wala kaming pasok sa school. Monday to Thursday lang kasi ang schedule namin sa school, kaya mayroon akong tatlong araw para makapagtrabaho sa convenience store. Kinuha ko ang cellphone ko at nakita kong may chat pala sa akin si Ate Rica.

Rica: Mukhang may pinagdadaanan ka ah (with laugh emoji)

Agad akong nag-reply sa chat niya sa akin.

Me: Wala naman po ate. Naka-move on na po ako.

Reply ko na may kasama ding laugh emoji. Wala pang ilang segundo ay nag-seen na siya sa chat ko at agad ding nag-reply.

Rica: Single ka ba ngayon?

Napataas ang isang kilay ko sa tanong na iyon sa akin ni Ate Rica. Pero agad ko din naman siyang ni-replyan ulit.

Me: Bakit, Ate? May ipapakilala ka po ba sa akin diyan?

Biro ko dito. Inilapag ko ang cellphone ko saka ko inayos ang higaan ko. Pumasok naman si Yuri at nahiga na sa higaan niya. Magkakasama kasi kaming tatlo nina Yuri at Yumi dito sa kwarto.

“Good luck sa work mo bukas, Ate,” wika ni Yuri sa akin.

“Thanks,” tugon ko dito saka ako nahiga.

“Ate, bili mo akong sapatos kapag nagkasahod ka na huh,” aniya na siyang mabilis ko namang ikinalingon dito.

“Hindi pa nga ako nakakapagsimula sa trabaho ko, nagpapabili ka na kaagad sa akin. Ikaw talaga, Yuri,” natatawa at medyo sarcastic na sabi ko sa kapatid ko.

“Joke lang ate!” natatawang tugon din naman niya sa akin.

Napailing na lamang ako dito saka ko kinuha muli ang cellphone ko para basahin ang reply ni Ate Rica sa chat ko.

Rica: Mayroon. Sakto at naghahanap ako ngayon ng magpapatino sa bebe boy ko.

Natawa ako sa reply na iyon ni Ate Rica sa akin. Hindi ko inaasahan na talagang may gusto siyang ipakilala sa akin. Kaya naman biniro ko na lang ulit ito.

Me: Sige po, Ate. Sa akin na lang siya hahaha!

Agad na nag-seen si Ate Rica sa reply ko sa chat niya at pagkatapos ay nag-heart react siya doon sa sinabi ko. Maya-maya lang ay nag-reply na din siya kaagad.

Rica: Hahaha! He is my cousin and super brat nito. Sarap ihagis sa North Korea.

Me: Huwag, Ate. Sa akin mo na lang ihagis, sasaluhin ko po.

Rica: Gusto ko iyan! Hahaha bigay ko number mo sa kanya later. Nasa galaan pa kasi kahit gabing-gabi na.

Me: Gala po pala iyan, Ate. Ayaw ko po sa gala hahaha.

Rica: Patinuin mo haha.

Noong una, natatawa lang talaga ako na replyan ang mga sinasabi ni Ate Rica sa akin. Pero hindi ko alam na ang mga biruan na iyon ay seseryosohin pala niya. I mean, sino pa ba ang pumapatol sa mga reto-reto ngayon? Madalas kong naririnig sa mga kaibigan ko na hindi na uso sa panahon ngayon ang mga reto na iyan. Pero heto ako at natagpuan ang sarili na pumapatol sa akala ko ay biro lang talaga.

Kinabukasan, maaga akong sinundo ni Jomar sa bahay gamit ang kanyang single na motor.

“Sana hindi ka na nag-abala pa, Jomar. Madali lang naman makasakay dito sa amin papunta sa store eh,” sabi ko kay Jomar nang matapos ako sa pag-aayos ng aking sarili.

“Okay lang iyon. First day mo kaya gusto lang din kitang i-support,” nakangiting tugon naman nito sa akin. Sa huli ay natatawang napailing na lamang ako dito saka ako nagpaalam sa mga magulang ko.

Nang makarating kami sa convenience store na pagtatrabahuhan namin ay agad kaming sinalubong ng boss namin.

“Magandang araw po,” masayang bati ko kay Mrs. Maricel.

“Magandang araw din sa iyo, Iha. So, paano? Si Jomar na ang bahala sa iyo huh,” wika nito sa akin.

“Po?”

“Ako sana ang magte-train sa iyo kaso may biglaang lakad naman ako na kailangang puntahan.”

“Ah… ganoon po ba?”

“Huwag kang mag-alala at hindi ka pababayaan nitong si Jomar. Tatlong taon na itong nagtatrabaho dito sa akin kaya maraming bagay na siyang maituturo sa iyo,” nakangiting sabi ni Mrs. Maricel sa akin.

Nakangiting napalingon ako kay Jomar na nasa aking tabi. Maliit itong nakangiti at nakatingin kay Mrs. Maricel.

“Sige po, Mrs. Maricel. Ingat po kayo sa pupuntahan ninyo,” pagkuwan ay nakangiting sabi ko dito.

Nakangiting tinanguan lang naman ako nito saka nagbilin pa ng ilang mga bagay kay Jomar. At pagkuwan ay tuluyan na din itong umalis.

Sinimulan muna namin ni Jomar ang pagtatrabaho sa paglilinis ng buong store. Pagkalipas ng kalahating oras ay saka na namin ito binuksan. Una akong tinuruan ni Jomar na maging pamilyar sa mga produkto na ibinebenta namin dito. Tinuruan niya din ako sa tamang pag-aayos ng mga products at kung paano mag-inventory. Natapos ang maghapon ko na napagod ako ng husto pero masaya naman ako.

“Jomar, thank you nga pala ulit sa pagpasok mo sa akin dito huh,” nakangiting sabi ko kay Jomar habang nagmo-mop ako ng sahig. Naghahanda na kasi kami sa pagsasara. Hindi kasi 24 hours ang store na ito. Sa umaga lamang ito bukas.

Matamis akong nginitian ni Jomar. “Anything for you, Yannie,” tugon niya sa akin.

Jomar Racoles is sweet and a very kind person. Matalino at masipag itong mag-aral. Gentleman, family oriented at maaasahan sa lahat ng bagay. Bukod doon ay gwapo din ito kaya naman madaming babae sa school ang nagkakagusto sa kanya. At siguro, kung hindi ko lang siya kaibigan ay baka isa na din ako sa mga babaeng iyon.

Madilim na nang matapos kami ni Jomar sa pagsasara sa convenience store.

“Gusto mo bang kumain muna bago tayo umuwi?” pagkuwan ay tanong sa akin nito. “May alam kong masarap na tapsilugan. Sagot ko,” dagdag niya pa.

Nakangiting tumango ako sa kanya bilang pagtugon. Ngumiti din naman siya sa akin saka niya inabot sa akin ang isang helmet. Isinuot ko iyon at pagkatapos ay saka ako umangkas sa motor niya.

Dinala ako ni Jomar sa sinasabi niyang masarap na tapsilugan. At habang naghihintay pa kami na maluto ang inorder namin ay kinuha ko ang cellphone ko sa loob ng bag ko. Doon ko lang nakita na may text message pala sa akin si Ate Rica.

From Ate Rica:

Yannie, Saan ka? Daan kami ng Laguna. Kasama ko bebe boy ko. ‘Yong cousin ko.

Kaninang 8:36 ng umaga pa iyon message sa akin ni Ate Rica. At pasado alas syete na ng gabi ko iyon nakita. Nakagat ko ang ibabang labi ko saka ako nagtipa ng reply sa kanya.

To Ate Rica:

Sorry, Ate! Ngayon ko lang nabasa ang message mo. Na-busy po kasi ako sa work.

“Bakit, Yannie? May problema ba?” tanong sa akin ni Jomar nang mapansin niyang tila nababalisa ako.

“Huh? Ah… wala naman… may text pala kasi sa akin si Ate Rica. Kanina pa itong umaga pero ngayon ko lang nabasa,” tugon ko kay Jomar.

“Ate Rica?” kunot-noong tanong ni Jomar sa akin.

“Ah si Ate Rica, new found friend ko. Fan din siya ng 4SBLUE,” nakangiting tugon ko kay Jomar.

“Talaga? Paano mo siya nakilala?” tanong ulit ni Jomar sa akin.

“Noong nagpunta kami ni Veron sa press conference ng 4SBLUE sa SM Megamall.”

“Ilang taon na siya?”

“24.”

“Taga saan?”

“Taga-Las Piñas.”

“Okay.” Sandali akong napatitig kay Jomar na agad din naman niyang napansin. “Bakit?” pagkuwan ay tanong niya sa akin.

“Bakit ang dami mong tanong tungkol kay Ate Rica?”

“Wala lang. Gusto ko lang masiguro na okay ‘yong mga nakikilala mo,” tugon niya sa akin na siyang ikinatawa ko.

“Daig mo pa ang Papa ko sa dami ng tanong pagdating sa mga bagong kaibigan ko,” saad ko dito saka ko muling ibinalin ang atensyon ko sa cellphone ko at nakita kong may reply na si Ate Rica sa akin.

From Ate Rica:

It’s Okay, Yannie. Hindi na din naman kami nakadaan ng Laguna. Bad trip nga cousin ko dahil hindi naman daw kami nakapunta sa iyo tapos sinama ko pa daw siya hahaha.

To Ate Rica:

Hala Ate! Seryoso ka po talaga na ipakilala sa akin ang cousin mo?

Reply ko kay Ate Rica at maya-maya lang ay dumating na ang inorder namin ni Jomar na agad din naman naming inumpisahan na kainin. Pagkalipas ng dalawang minuto ay muling tumunog ang cellphone ko dahil sa reply ni Ate Rica sa akin. Agad ko naman iyong tiningnan at binasa.

From Ate Rica:

Oo. Seryoso ako, Yannie. Hahaha. Nga pala, nagwo-work na ikaw? Hindi ba at nag-aaral ka?

“Sino ‘yan?” tanong sa akin ni Jomar nang akmang magtitipa ako ng ire-reply ko kay Ate Rica.

“Si Ate Rica,” tugon ko dito saka ako nag-reply kay Ate Rica.

To Ate Rica:

Nakakahiya, Ate. Nakikipagbiruan lang naman po ako noong nakaraan hahaha. Yes po nag-aaral ako. Tapos nagpa-part-time job din po.

“Unahin mo muna ang pagkain mo,” puna sa akin ni Jomar na siyang sinunod ko na lamang. Itinabi ko ang cellphone ko saka ako nagpatuloy sa pagkain. Nakita ko naman ang maliit na pagngiti ni Jomar dahil doon.

Pagkatapos naming kumain ay inihatid na din ako ni Jomar sa bahay. Niyaya siya nina Mama na pumasok sa loob ng bahay at sumabay na maghapunan pero sinabi namin na nakapaghapunan na kaming dalawa sa labas. Kaya ang ending ay panay ang tukso sa akin ng mga kapatid ko.

Dumeretsyo ako sa kwarto at nagpalit ng damit. Unang araw ko sa part-time job ko at pagod na pagod ang katawang lupa ko. Ang dami din kasing ipinagawa at itinuro agad sa akin ni Jomar. Tapos ang dami din ng mga dumating na customer kanina.

Nang magpapahinga na ako ay kinuha ko ang cellphone sa bag ko at nakita kong may text message sa akin galing kay Ate Rica. Natigil pala ako sa pakikipagpalitan ng mensahe sa kanya kanina dahil kay Jomar.

From Ate Rica:

Naku, Yannie. Seryoso ako doon hahahaha. Pero saka ko na pala ibibigay ang number mo sa kanya. Mas okay kung mag-meet muna kayo. Nice, ang sipag mo naman. Bali working student ka pala.

Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan sa sinabi ni Ate Rica na mag-meet muna kami ng pinsan niya. Mukhang seseryosohin niya talaga na ipakilala sa akin iyon.

To Ate Rica:

Hindi ka naman po mabiro, Ate. Hahaha nahiya po ako bigla.

From Ate Rica:

Huwag kang mahiya. Mabait naman ito saka for friends lang naman. Balik mo sa akin kapag hindi mo siya bet hahahaha.

Natatawang napailing na lamang ako sa reply na iyon ni Ate Rica. Wala na sana akong balak na mag-reply pa sa kanya dahil matutulog na sana ako, nang bigla namang tumunog ulit ang cellphone ko dahil sa text message niya ulit sa akin.

From Ate Rica:

21 years old siya. Josh Rain ang name niya. Basketball ang sports niya at mahilig siyang tumugtog ng guitar.

Napatitig ako sa screen ng cellphone ko. At talagang ibinebenta sa akin ni Ate Rica ang pinsan niya. Sa huli, imbis na matulog ay natagpuan ko na lang ang sarili ko na nagre-reply pa ulit sa message ni Ate Rica.

To Ate Rica:

Josh Rain po pala ang name niya. Nice name po. Pero pass po talaga Ate hahaha.

From Ate Rica:

Aw. Reject mo agad siya? Hahaha.

To Ate Rica:

Nahihiya po ako, Ate. Hahaha.

From Ate Rica:

Huwag ka mahiya mabait naman siya hahaha. Ganito na lang, sa weekend puntahan ka namin para ma-meet mo siya sa personal.

Lalo akong kinabahan sa sinabing iyon ni Ate Rica. Bakit ba kasi gustong-gusto niya ipakilala sa akin ang pinsan niyang iyon?

Hindi na ako nag-reply pa kay Ate Rica dahil hindi ko na din naman alam ang ire-reply pa sa kanya. Pero nagulat ako nang muli na namang tumunog ang cellphone ko dahil sa text message na natanggap ko. Akala ko si Ate Rica ulit iyon, pero galing pala kay Jomar.

From Jomar:

Good night, Yannie. See you tomorrow.

Napangiti ako sa message ni Jomar habang nire-replyan ito.

To Jomar:

Good night din, Jomar. See you tomorrow.

At pagka-send na pagka-send ko ng reply ko kay Jomar ay muli na namang tumunog ang cellphone ko dahil sa isa na namang text message na natanggap ko.

From 09*********:

Hi. Text kita. Ayaw niya ibigay ang number mo. Can I get your number naman ‘di ba? Kinuha ko lang sa phone ni Sissy.

Kumalabog ang dibdib ko dahil sa nabasa kong iyon. At pagkuwan ay agad akong nag-reply dito.

To 09*********:

Sino ‘to?

At wala pang ilang segundo ay agad din itong nag-reply sa akin.

From 09*********:

It’s Josh Rain.

Shocks.