Diana's POVThe last person I want to encounter right now is Ryan, but here he is. Despite his frightening expression, I could not help but hold my breath.For a second, my mind blanked out and I didn’t know what to do.Mathilda was holding my right hand, and Ryan was holding the other one.Ang awkward ng situation ko. At bakit parang galit ito kay Lisa? Shouldn’t he be on his fiancée’s side?Also, bakit ang lagkit ng tingin nya sa akin? Hindi ko gustong magkaroon pa ang ibang tao ng idea tungkol sa aming dalawa.I’m certain na alam na ni Lisa ang tunay na ugnayan namin ni Ryan, na may nakaraan kami, considering that she is targeting me this way.I tried to pry my hand away from Ryan’s grasp, pero mahigpit ang pagkakahawak nya sa akin.“Lisa, didn’t I warn you not to bother Diana?” Ryan repeated his words, but this time his gaze was fully directed at Lisa.His eyes were cold and full of explosiveness, even I could feel na galit na galit siya. But why?Umiwas ng tingin si Lisa pero nag
Diana's POVNakasunod na pala sa likuran ko si Clarissa at narinig nito ang mga pinagsasabi ni Mathilda laban sa akin.“Okay ka lang, Diana?” nag-aalalang tanong nito sa akin.“Don’t worry, Clarissa. Okay lang ako.”Nang masigurong walang naging problema sa akin ay ibinaling ni Clarissa ang atensyon nya sa dalawang babae na sumugod sa akin kani-kanina lang.“House Ritz gave your families invitation, pero kayo ang ipinadala nila dito? Unbelievable! Didn’t your families tell you to behave when you come to my turf?”As expected of a young lady from a first-rate family, may kakaibang aura nga itong si Clarissa kapag nagsasalita. Sa loob ng room kanina ay malumanay ang kilos at pananalita nito. Akala ko ay ganito talaga ang natural demeanor nito sa lahat ng pagkakataon—soft-spoken na akala mo’y hindi makabasag- pinggan.Mali pala ako. Depende pala ito sa kaharap niya.Confronting the two brats, Clarissa displayed the true bearing of an elite member of the society. Standing straight, she ad
Ryan / Matthew's POVAs the CEO of Collins Holdings, kasama talaga sa responsibilidad ko ang dumalo sa mga importanteng social functions. Tulad ng charity auction ng House Ritz sa Century Hotel ngayong gabi.I would have preferred to go alone pero palaging nakabuntot sa akin si Lisa. Nang tinanggihan ko ito ay agad itong nag-drama sa harap ng aking ama.My father is still muddle-headed, akala pa rin nya na si Lisa ang perfect daughter-in-law nya. He has no recollection that I already have a son with Diana. And it’s difficult to go against his wishes lalo na’t mahina pa rin ang katawan nito.So, I had no choice but to bring Lisa to the auction as my date. But I had no intention of being seen interacting with her intimately.Kaya naman nang dumating na kami sa venue ay agad akong naghanap ng paraan to ditch her. I found some familiar business partners and approached them, then I told Lisa to find our table and wait for me there because I would be discussing confidential matters with som
Diana's POVAnim na tao ang kasya sa bawat lamesa. Bukod sa aming apat nina Stephan, Ryan, at Lisa, nandoon din ang mag-asawang sina Dumas at Carol Klein. May-ari sila ng pinakamalaking sardine factory sa Pilipinas, ang kanilang pabrika, andito mismo sa Dumaran.Ang mga huling sariwang isda sa mayamang karagatan ng Palawan at West Philippine Sea ay agad pino-proseso dito at pagkatapos ay inililipad sa iba’t-ibang parte ng bansa. Bukod sa kanilang canning business ay may stake din ang mga Kleins sa paggawa ng mga sangkap sa pagluluto gaya ng toyo, suka, ketchup, oyster sauce, at marami pang iba.Nang maupo kami ay siniguro ni Stephan na mailayo ako sa side ni Ryan kaya naman katabi ko sa pag-upo si ginang Carol. Sa edad na halos singkwenta-anyos ay parang nasa late 30s lang ang hitsura nito. Siguradong maalaga ito sa katawan dahil healthy-looking, makinis, at animo’y kumikinang ang balat nito.Mabait din ito at palangiti. Kaya naman mabilis kaming nagkapalagayan ng loob. Naisip ko tulo
“Ryan, let’s break up.”“Huh?” Habang kumakain ako ng binili kong banana cue ay nagulat ako sa sinabi ni Diana, ang girlfriend ko.Ni hindi ko na nagawang nguyain pa yung kalahating saging na umuusok pa sa init. Sa pagkabigla ko ay nilunok ko na agad.“Anong sabi mo?” tanong ko sa kanya habang pilit nilalabanan ang nakakapasong init sa dila ko.“Sabi ko, maghiwalay na tayo.” Tugon nya sabay abot ng binili kong stick ng hotdog. Tender Juicy, ito ang palagi nyang binabanggit na paborito nya. Kaya kapag may sobrang pera lang ako ay binibilhan ko talaga siya nito.Tulad ngayon. Banana cue para sa akin at hotdog on stick naman para sa mahal ko. Kung dati, excited siyang kainin agad ang binibigay ko, ngayon ay biglang wala siyang gana. Ni hindi man lang nya ito tinikman, bagkus ay isinauli pa sa akin.“Wait---- What? I mean… Why?”Alam kong meron akong mga pagkukulang. Hindi ako tulad ng ibang boyfriend na galante sa mga kasintahan nila. Wala pa kasi akong sapat na pera at kelangan ko pang
Diana’s POV “Goodbye, Ryan. I love you. Only you.” Mula sa maliit na siwang ng kurtina, pinagmasdan ko si Ryan habang naglalakad itong papalayo sa apartment. Pilit kong inuukit sa aking isipan ang malungkot nitong pigura at agad akong nakaramdam ng labis na dalamhati. Ang sakit. Parang pinipiga ang puso ko. Hinayaan kong umagos ang aking luha. Akala ko ay naubos ko na ang luha ko kahapon, pero may natira pa pala ngayon. Ewan ko lang kung magagawa ko pang makabangon mula sa pighating nararamdaman. Parang ang hirap. Parang imposible. Kung nahihirapan ako, paano na lang si Ryan? Pumasok ako sa mapayapa nyang buhay at ginulo lamang ito. He doesn’t deserve all of this pain. Bakit kailangang mangyari ito sa aming dalawa? Pareho lang naman kaming nagmahal ah? “Is he worth it?” I didn’t need to look back to know it was Jade. Jade, my childhood friend. My ever-loyal friend. “He is worth more than my everything.” I said under my breath. Last year, nang sinabihan ako ng aking pamilya n
Ryan’s POV Two days akong nagkulong sa kwarto. Hindi ako lumabas. Ni hindi ako kumain. Ngayon ang ikatlong araw magmula nang iwan ako ni Diana. Ewan kung paano ko nagagawang bumangon pa rin at ipagpatuloy ang buhay. “Kring… kring…” As soon as I turned my phone on, pumasok agad ang maraming text messages. Karamihan mula sa mga professors ko sa art class, at ang iilan ay sa mga kaklase ko. Lahat ay nagtatanong kung anong nangyari sa akin at kung kelan ako babalik sa klase. “Kumusta na? Okay ka lang? Blah… Blah… Blah…” Hindi ko na binasa pa ang lahat. Wala ako sa mood. Nag-scroll down ako at hinanap ang pangalan ni Diana sa mga nagpadala ng mensahe. Baka naman, kasi, pero talagang wala. Wala ni isa man lang. Agad ko na namang naramdaman ang bigat ng dibdib. Ang realidad na wala na nga sa buhay ko si Diana. I was about to turn my phone off nang bigla itong nag-ring. May tumatawag. Si Manang Flor, ang may-ari ng pinapasukan kong food delivery and restaurant. “Mabuti naman at sinago
Diana’s POVIt has been three weeks since I left Dumaran. Wala namang masyadong nagbago sa buhay ko, maliban na lang sa mga gabing masyadong nami-miss ko si Ryan.Sa unang linggo ko nga sa bahay ay palagi akong pagod. Siguro sa dami ng dinadala kong bigat sa dibdib ay parang gusto na lang ng katawan ko na magpahinga.May napansin pa akong kakaiba sa katawan ko. Maliban sa pagod ay parang palagi akong nakakaramdam ng gutom. Nakaka-dalawang servings ako ng pagkain, minsan ay tatlo pa nga, pero ang masama, in between meals ay gusto ko na namang kumain ulit.Kaya lang hindi maaari ito. Mahigpit ang sinusunod na alituntunin ng pamilya namin pagdating sa pagkain. May tamang oras ang kada meal, at hindi rin pwedeng magpakabusog nang husto.Parte daw ito ng pagiging aristocrat ng pamilya Miller, at bilang ‘young lady of the house’ kelangan kong sumunod sa alituntuning ito.Buti na lang pumapasyal si Jade sa akin at palihim akong dinadalhan ng mga junk food at chocolates. Ito rin ang request k