[KNIVES' POV]
“Why can’t you just move on, Knives? Act just like a civilized person, ano pa ba’ng pinaglalaban mo?” I clutched my hair. I was talking about something else, but inentrahan naman nya ako ng iba. Napakawala rin kwentang kausap ng aking asawa. “I’m still having jet lag, Divine, kaya hindi ako nakapunta. Let’s not talk about this, okay?” “What do you wanna talk about, huh? You want us to talk about how much we adore each other? Hahaha!” she laughs sarcastically. “I wanna hear how you're gonna kill me,” ibinalik ko sa kanya ang pagka-sarcastic nya. “All is good, Knives. Wala namang nabago. You just left the other day; nagtatanong ka na agad ng update? Call your sec—” I saw Dad coming, kaya pinatayan ko na si Divine ng cellphone. Puro ka-badtrip-an rin lang naman ang sinasabi nya. “Son,” he greets his loving son as he sits beside me in the long table. “Ano’ng nangyari bakit hindi ka nakarating kagabi?” he says, sounding civil. Snappy pa rin si Dad, hindi sya mukhang malapit nang mag-senior sa itsura nya. Hinanap ko sa kaibuturan ng puso ko ang saya na makita syang muli after twenty plus years, but I came up short. “Jet lag, Dad," tinitigan ko ang nakataob ng dinner plate sa harap ko. “Okay.” Iyon lang ang sinagot nya. Napatingin ako sa kanya. Naghintay ako ng kasunod ng 'okay' na sinabi nya. Mas inaasahan ko kasi iyong magagalit sya sa akin sa hindi ko pagsipot sa dinner na si-net nya. “Nagkita na kayo ni Kataleia sa bridal shop?” He is talking about the 'other' daughter. “No, that girl lacks any sense of punctuality.” “She waited for you last night for almost two hours, Knives.” “Hindi ko hiniling sa kanya ‘yon,” bumulong ako. “Please respect her and your Tita Marisa, please," pakiusap nya sa akin. "Magiging pamilya na natin sila. Alam kong galit ka sa ‘kin, hindi ko kayang alisin sa ‘yo ‘yon, matanda ka na. Just please, give other people a chance to prove themselves. They won’t be a bother to you or to anyone else. Napakabait ni Kataleia, Knives. Pihadong makakapalagayan mo sya ng loob." I kept my silence. Nahihimigan ko kay Dad na pabor na pabor sya sa anak na babae ng kanyang mapapangasawa. Hindi ko pa nakikita ang babaeng iyon pero pangit na ang impresyon sa akin nito. Iniwan ko syang nakaupo sa long table sa comedor, tutal hinihintay pa naman namin ang pagdating ng mga nanggaling sa bridal shop. I light my cigar up and stare blankly at the front gate. Hindi kalaunan ay dumating ang SUV na sakay-sakay ang aking madrasta, kasunod nito ang sasakyan ni Atsi Olivia. Pinakat ko ang ngiti sa aking mukha. “Tita Marisa, you look great!” bati ko sa kanya pagbaba nya ng sasakyan, medyo nahihiya pa sya sa akin nang bineso ko sya. Sinalubong din sya ni Dad. Nakita ko ang ngiti ng aking ama sa gilid ng mata ko sa gesture ko. “Hello Knives, thank you for coming,” ngiti nya sa akin na medyo naiilang, inakbayan sya ni Dad. “That’s nothing, Tita, anything for you and Dad,” sabi ko naman. “Hi shoti! Iniwan mo ‘ko sa shop ni Alicia, bad ka. ‘Kala ko na-miss mo ‘ko?!” bungad sa akin ni Atsi Olivia nang makita nya ako pagbaba nya ng sasakyan, inilahad nya agad ang mga braso nya para yakapin ako. Naamoy ko agad ang alak sa hininga nya. “Atsi, you’re drunk,” sita ko sa kanya, pero hindi ako galit. More on naaawa ako sa kanya. Kahit once in a blue moon lang kami magkita ni Atsi ay close na close kami, lagi kaming magkausap sa telepono. Alam ko rin ang pinagdadaanan nya, nakwento na nya sa akin. Pero wala akong magawa sa pagka-optimistic nya sa mga bagay-bagay. “Hindi ah, konti lang. Hahaha!” she fondly brushed my hair. “So... you’ll move in here for the rest of your vacation?” “Hindi Atsi, sa hotel pa rin,” ngiti ko sa kanya. “Ano ka ba naman, Knives! Bahay mo rin naman ‘to eh. Please... Kahit para na lang sa akin? Magba-bonding tayo,” kinulit na naman nya ako na dito na sa mansyon humimpil habang hinihintay ang araw ng kasal. Kaso ayoko dito, para akong nasasakal. Napakalungkot ng mansyon na ito para sa akin. “Sige Atsi, pag-iisipan ko ‘yan, okay?" niyakap ko ulit ang namamayat nyang katawan. "I missed you.” Pinagmasdan ko ang asawa nyang si Mike na paparating na ngiting-ngiti sa akin. “Bro,” bati ko sa kanya. Nakipag-kamay pa sya sa akin. “You look... rich, bro!” hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi sa bati nyang iyon. “I saw your BMW outside. Ang ganda! How much is that?” “Worth buying for,” iyon lang ang sinagot ko sa nakakaloko nyang itsura. “Nasa’n ang anak nyo, Tita Marisa, I thought dito na rin sya nakatira?” baling ko kay Tita Marisa nang mapansin kong nag-iisa lang syang bumaba ng sasakyan. “Hindi, Knives, pero malapit na. Baka after ng kasal dito na rin sya tutuloy dahil madedestino na sya sa malapit.” ‘Oportunista,’ isip-isip ko. “Well, I gotta get going,” paalam ko sa kanila. Pero sinubukan akong pigilan ng butihin kong ama. Natuwa sya nang husto sa pagiging polite ko sa madrasta ko. “We’ll have dinner first, Knives,” ngiti nya sa akin. “I can’t, Dad. Sorry. I gotta be somewhere important." Bago pa sya nakapagsalitang muli ay nakalabas na ako ng malaking pintuan. Nakamaang silang lahat sa akin nang sumakay ako sa aking SUV. Nakita ko ang pag-wave sa akin ni Atsi, sinenyasan ko syang tatawagan ko sya pagkatapos ay pinaharurot ko na ang aking sasakyan. Sinulyapan ko saglit ang aking Rolex habang palabas ako sa malaking iron gate ng mansyon. Kailangan kong agahan ang pag-aabang ko.[KATALEIA’S POV] “Kumusta naman ang rampa?” bati sa akin ni Orlie na ngiting-ngiti pagpasok ko palang ng pinto. Pagod na pagod talaga ako ngayon, pagkatapos ko sa bridal shop dumiretso pa ako sa school para sa remedial ng ilang estudyante kong mabagal pang magbasa. Inuwi ko na lang ang mga che-checkan kong folders para mabawasan ang mga gagawin ko sa Lunes. “Dyusko! Painumin mo muna ako ng tubig!” Inilugay ko ang hanggang bewang kong buhok at sumalampak ako ng upo sa tabi nya. Medyo hinihingal pa ako sa layo ng nilakad ko ng dahil sa pesteng trapik pati sa bigat ng bag na dala ko. Pinunasan ko ang salamin ko sa mata na nabasa ng pawis. Nagulat ako nang may nag-aabot sa akin ng baso, kasi hindi naman kumilos si Orlie sa tabi ko. Sinuot ko ulit ang aking salamin. Pagtingala ko, si Winston pala, ‘yong jowa nya kagabi. “Kat, tubig? Nagluto na rin ako ng sinigang. Kain na kayo,” napaka-sincere ng ngiti nya. Sinuri ko ang suot nyang damit, nakapambahay lang sya. “Nagluto ka?” napap
“Beks, hindi mo pa nakukwento si Chinito! Anyare? Juts o daks?” tanong sa akin ni Orlie pagkaupo namin sa terrace para mag-’two bottles’. “Daks kung daks!” sagot ko naman agad sa kanya, nagtawanan kami sabay apir. Wala akong nililihim kay bakla, ganoon din sya sa akin. “Oh sige nga, pa’no mo nasabing daks…” “Aba, teka nga!” Parang hindi pa naniniwala sa akin si Orlie sa sinabi ko kaya nag-effort akong humanap ng bagay na maipangkukumpara para ma-picture nya ang eksaktong sukat ng binibida ko. Kinuha ko ang bote ng pabango ko at ipinakita ko iyon sa kanya. “Ganyan, bakla??!” nanlalaki ang mata ni bakla. Mamamatay ako sa katatawa sa reaksyon ng mukha nya. “Gaga, hindi! Niloloko lang kita! Sobrang taba naman nito, edi nakaburol na ‘ko sana ngayon!” tawa ako nang tawa. “Medyo parang ganito kataba o ganito, pero ‘yung haba ganito talaga,” mustra ko sa kanya. ‘Ay! Nakakaloka ka bakla! Maluwag ka na!” “Sira! Para ka namang hindi nag-aral ng Science,” pakli ko. Pero napais
“Goodbye, Teacher Kat! Goodbye, classmates! Bring your bags and form your line,” sabay-sabay na sambit ng mga Grade 2 pupils ko.“Pumila kayo nang maayos, h’wag kayong magtutulakan,” saway ko sa kanila. Ang mga batang ‘to, kapag talaga uwian ay laging nagkakagulo. Hinatak ko si Rory Ann sa pila ng mga kaklase nya, paano’y nakikipag-trash talk na naman sa mga kaklase nyang lalake. “Rory Ann, ano’ng sinabi ko sa ‘yo dati? H’wag kang makikipag-away sa mga kaklase mong lalake, baka patulan ka ng mga ’yan, ikaw rin,” inayos ko ang pagkakatali ng kanyang buhok. “Eh Teacher kasi nauna sila eh. Alien daw ako,” nagkakandahaba ang nguso nya habang nagsusumbong.“Alien??! Hindi ah, sino’ng nagsabing alien si Rory Ann?!” nameywang ako sa harap ng pila ng mga pupils ko. “Eh Teacher kasi, ‘yung mata nya, kulay green!” sagot ng isang pilyong kaklase nya, nagtawanan sila.“Hindi sya alien, no! Ang ganda-ganda nga ng mata nya eh! H’wag nyo nang uulitin ‘yon ha! Isusumbong ko kayo sa mga parents ny
Kapag si Orlie talaga ang sinabihan mo na mayroon kang importanteng ibabalita ay hindi na talaga makakahintay na makauwi ka pa sa bahay, kailangan malaman na nya agad. At isa pa, lagi rin naman kaming nagkakasalisihan dahil graveyard shift sya ngayon kaya nag-decide na lang kami na mag-meet halfway pag-out sa school para masabi ko na sa kanya ang balita ko bago pa man sya pumasok sa trabaho.And since ice-celebrate nila ang nakapa-cheesy na ‘second weeksary’ nila ng jowa nya ay sa mamahaling coffee shop kami nagkita. Marami pa naman akong bitbit ngayon dahil inuwi ko na ang ilang gamit ko sa classroom. Naka-uniform pa ako. Hindi tuloy ako magkandaugaga sa dala kong bond paper box at eco bag bukod pa sa shoulder bag ko na pamasok. Nang mapansin kong nag-red ang stoplight ay tumawid na ako agad sa pedestrian lane. Bigla akong natigilan sa gitna sa sobrang gulat ko nang bumusina nang malakas ang rumaragasang SUV na nagbi-’beating the red light’. Nagtalsikan pa ang maitim na tubig galin
[Kristian Knives Yuchengco Tuazon POV] PUMIPITIK ang magkabilaan kong sintido. This, by far, is the worst hangover of my entire life. Hindi ko alam kung gaano karami ang nainom ko kagabi. Hinila ko lang ang sarili ko paupo sa kama nang ma-realize kong wala na sa tabi ko ang magandang babaeng kayakap ko kagabi bago ako nakatulog. Nakita ko sa ibabaw ng round table ang note na sinulat nya: ‘Hey K, I need to go. Sorry, hindi na kita ginising. Thanks a lot! xoxo K PS: I got you something for the hangover.’ She left me this one short note and an ibuprofen. Wow! Good guess, K. It was one hell of a night. I remember her. I remember her smell and what she tastes like. I remember her long brown hair and her soft tan skin. I remember how she looked when I first slid my cöck into her. I can still hear her soft moans inside my head. Naaalala ko kung paano ko sya paulit-ulit na inangkin kagabi. We first did it inside my car. Then in the bathroom, on the bed, and at the ro
[KATALEIA BRIONES POV] “WELL, I guess hindi na darating si Knives, isa’t kalahating oras na tayong naghihintay dito eh.” Napalingon ako kay Tito Miguel, sa wakas nainip na rin sya sa kahihintay nya sa anak nya. Nakahinga ako nang maluwag. Kanina pa ako fina-flood ni Orlie ng text, baka inuugat na lalo ‘yung baklang ‘yon sa kahihintay sa akin. At isa pa, kanina pa ako nagugutom. Nagugutom na rin siguro si Kuya Mike, ang asawa ni Ate Olivia na nakaupo sa harap ko. Pero parang ako yata ang gusto nyang kainin, kasi kanina ko pa napapansin ang mga pang-manyakis na mga sulyap nya sa akin. Welcome dinner sana ito para do’n sa Knives na kararating lang galing States, kaso, hindi nya sinipot. Plano sana ni Tito Miguel na magkakila-kilala kaming mga anak nila at pag-usapan ang nalalapit nilang kasal ni Mama. “Love, the night’s still young, baka mahintay pa natin sya nang konti pa?” Napaismid ako sa hirit ni Mama pero hindi ako nagpahalata. Napa-cross fingers na lang ako sa ilalim ng l
“Sorry talaga beks, natagalan ako,” naupo ako agad at umorder ng beer. Nauhaw ako sa kamamadaling makarating dito sa disco bar. “Enjoy naman ako kahit lagi kang late,” patutsada ni Orlie sa akin, pero ngiting-ngiti pa rin. Paano’y nakahanap na sya ng boylet kasi may kasama na sya agad sa lamesa. Kahit papa’no good mood si bakla.“Hinintay pa kasi namin ‘yung anak ni Tito Miguel, hindi rin naman pala dadating.”“Baka natakot sa ‘yo sa suot mo.”Napanguso ako kay bakla. “Ano namang nakakatakot kung naka-white long dress ako?”“Gabi na kasi, bakla! Mukha kang white lady! Ang haba-haba pa ng buhok mo para kang lumulutang sa ere,” napakasarap ng tawa nya. “De pota ka!” pakli ko naman sa komento nya. Nakukumpleto talaga ang araw ni Orlie kapag inaalipusta nya ako. “Si Winston nga pala, beks,” pinakilala nya na sa akin ang boylet nya. “Winston, si Chimini.”“Chimini? Anong Chimini?” natawa ako kay bakla. Hindi nya sasabihin sa boylet nya ang pangalan ko. Feeling naman ni bakla aagawin ko
“Are you okay, beks?” tanong sa akin ni Orlie nang makabalik kami sa lamesa namin. Concerned na concerned sa pagkatulala ko ang bestie ko. “Never been better!” sabi ko naman sa kanya sabay lagok ko sa iniinom kong beer. Ibinalik ko ang ngiti ko sa mukha ko. Imbyerna ako, oo. Kami pa pero may dinadale nang iba. Syempre, nasaktan ang ego ko. Pero ‘yong pakiramdam na nasaktan ang puso at iiyak, parang hindi naman. Hindi pa kami ganoon kalalim ni Marc. Nanghihinayang lang ako kasi si Marc na ang pinakamatagal kong boyfriend. Kahit medyo juts sya ay gwapo naman si Marc at may stable rin na trabaho. Ipi-period ko na nga sana sa kanya. Magpapakatino na ako, kumbaga. Buti na lang din nalaman ko na nang maaga. Dito kami sa disco bar na ito nagkakilala ni Marc, dito rin nagtapos ang relasyon naming dalawa. “Uy si Pogi, bumababa na!” turo ni Orlie sa lalakeng naka-eye to eye ko kanina habang gumigiling ako sa dance floor. “Uuwi na ‘ata, maaga pa ah! May nyosawa (asawa) na siguro,” sabi n