CHAPTER 17

ISINABAY ulit ako ni Aragon at pareho kaming tahimik. Hindi ko alam kung bakit kakaiba ang pakiramdam ko kapag hindi kami nakakapag-usap. Pakiramdam ko, kulang ang araw ko kapag hindi ko nasisilayan ang ngiti sa mga labi niya at kapag hindi niya ako kinikibo.

Aragon's expression was completely blank. Sumobra ba ako kagabi?

"Kuya Aragon–"

"Olive," he cut me off, “malapit na mag-bell, pumasok ka na sa loob at baka ma-late ka."

I took a deep breath, then spoke. "Alright."

Iniiwasan niya ba akong kausapin? Ni hindi niya ako matingnan. Argh! Ano ba kasing pinagsasabi ko kahapon? Kainis! Walang preno ang bibig ko!

Hindi pa man ako nakakarating sa loob ng campus may mga humarang na sa akin. Jusko, nasa ground floor pa lang ako malapit sa stage, naghahanap agad ng away si Kiana?

"Anong problema mo?" Mataray kong tanong.

She flipped her hair before giving a laugh. "Well, ako wala, pero sila?” Gumilid si Kiana at bumungad ang mga lalaki na nasa likuran niya.

Tatlong lalaki ang may dala