CHAPTER 8

UREA'S P.O.V.

Nagising ako dahil sa pangangalay ng kamay ko. I tried to move my hands but it's heavy. I looked to my hands.

Ulo ba 'to?

Itinaas ko ang kamay ko para hawakan ang ulo ng taong yun nang bigla itong gumalaw.

"U-Urea? You're awake", sabi niya atyaka agad na lumabas ng kwarto.

Ilang segundo lang ang lumipas nang makabalik siya kasama ang isang doktor. Lumapit sila sakin atyaka chineck ang pakiramdam ko.

"Do you hear me?", tanong ng doktor sakin.

Buang ata 'tong doktor, aba syempre.

"Yes, doc", mahinang sagot ko.

"Ilan 'to?", tanong niya ulit atyaka iniharang ang mga daliri niya sa mukha ko.

"Doc, hindi po ako bulag. Alam ko pong dalawa yan. Malinaw po ang pagkakarinig ko. Medyo nahihilo lang po ako pero maayos na ang pakiramdam ko", sagot ko.

Ang dami-dami niyang tanong si Boy Abunda ka ba? 

"I'm sorry, ma'am. Kailangan lang po namin malaman kung maayos po ang kalagayan niyo para makagawa po kami ng tests kung hindi pa", paliwanag ni Doc.

Oo na, oo na.

"Hindi na po ba kritikal ang kalagayan niya?", nag-aalalang tanong ni Zero.

"Teka? Naging kritikal ako?", di makapaniwalang tanong ko.

"No... No, ma'am. Natulog lang po kayo ng tatlong araw pero hindi po naging kritikal ang kalagayan niyo", paliwanag ng Doktor.

"Tingnan mo, hindi naman pala eh. O.A. ka mag-react, Zero", sabi ko sa kanya.

"Kung wala na po kayong tanong ay mauuna na ako", paalam ni Doc.

"Wala na po, salamat", sabi ni Zero atyaka naman lumabas ang doktor.

Umupo si Zero sa tabi ko atyaka inobserbahan ang mukha ko. Sinusuri ng mata niya ang bawat sulok ng mukha ko na para bang may nagbago dito.

"Bakit ganyan ka makatingin?", tanong ko sa kanya.

"Bakit mo pinapahirapan ang sarili mo?" napataas ang kilay ko sa tanong niya "you have me, Urea... you can talk to me kung may problema ka" 

O.A. naman nito. Ano bang sinasabi niya?

"Nahawa kana rin ba ng ka-dramahan ng mga kasama mo?", tanong ko sa kaniya na ikinalito niya.

"Look... I'm not dramatic. I'm just scared to see you losing yourself", paliwanag niya.

"I'm not losing my self, Zero. Kailan pa ako nagpabaya?", tanong ko sa kanya.

He looked at me like he was trying to figure out something inside me.

"Anong naaalala mo bago ka mawalan ng malay?", tanong niya sakin.

"Hmm... As far as I remember, nasa hideout ako no'n kasama ko sila Tyranny, Quinine, Cupola at Swiss. We're preparing for foods and moneys na ido-donate namin", sagot ko sa kanya.

"H-Hindi mo ba naalala yung time na pumunta kami sa bahay niyo? Kasama ko si Tyranny at kinausap kita", tanong niya.

Saglit akong nag-isip at inalala ang sinabi niya hanggang sa naramdaman kong kumirot ang ulo ko.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong ni Zero.

I nodded.

"Yeah... ayos lang ako", sagot ko sa kanya.

Iniayos niya ang kumot na nakatakip sakin atyaka saglit na nagpaalam para tawagan ang parents ko at mga kaibigan ko.

Hinihintay ko siya nang mapansing may lalaking sumisilip sa kwarto ko. Hindi ko makita ang buong ityura niya dahil tanging ulo lang niya ang nakikita ko suot ang sombrero niya. Saglit pa itong sumilip-silip sa kwarto ko nang mapagpasyahan din nitong umalis.

Pagka-alis niya ay siya namng pagpasok ni Zero sa kwarto.

"Maghintay lang tayo. Paparating na ang Dad mo pati sila Tyranny", saad niya atyaka muling naupo sa tabi ko.

Sasabihin ko ba sa kanya ang nakita ko?

"Kailan ka pa nandito?", tanong ko sa kanya.

Wag na lang siguro.

"Simula nang mawalan ka ng malay ay nandito ako", sagot niya.

"T-Teka? Tatlong araw kang nandito?", tanong ko sa kaniya.

"Ganon na nga", sagot niya naman.

"I-Ibigsabihin hindi ka pa...", tinakpan ko ang ilong ko atyaka umarteng nababahuan sa kanya.

"Tsk. Naligo ako. Ayun ang mga damit ko" tinur niya ang bag na nasa isang upuan "Naliligo ako s banyo habang binabantayan ka ng mga kaibigan mo" dugtong pa niya.

"Ahhh... akala ko ay hindi ka naligo eh", sabi ko.

"Before you ask me, make sure that you ask yourself first. You were sleeping for 3 days... hindi ka pwedeng paliguan kaya yang suot mo ay noong nakaraang tatlong araw pa..." nilagay niya ang ilang daliri niya sa ilong niya at nandidirin akong tiningnan "Yucks" sabi niya pa.

Hindi ko napigilan ag sarili ko at hinampas siya.

Siraulo.

"Hahaha. Stop it, Urea. Masakit", natatawang sabi niya habang iniiwas ang braso niya sakin.

"Arte mo di ka naman gwapo", inis na sabi ko.

"I don't believe you. Sa dami ng babaeng naghabol sakin ay mapapatunayan ko ng gwapo ako", mayabang na sabi nito.

Inirapan ko lang siya atyaka umayos ng pagkakahiga.

"Salamat", saad ko.

"For what?", tanong niya.

"For taking care of me. Dapat ay magulang ko ang gumagawa nito at hindi ikaw", paliwanag ko sa kanya.

He sighed.

"Your Dad was planning for their wedding. Sa linggo na yun, hind ba? Your dad trusted me and asked if I can take care of you. I agreed that's why I'm here. Besides, I'm worried. I want to take care of you while you're here... suffering. I want to stay by your side", he said while staring at me.

I saw his sincerity.

"Thank you, Zero" sabi ko "Manliligaw pa lang kita pero nakikita ko yung effort mo, but I hope you understand if hindi agad kita masasagot. I already lose my trust and showing efforts nowadays is normal. Ayokong maiwan ulit" paliwanag ko sa kaniya.

"It's fine, Urea. I know you're building your trust again for me, right? I will never fail you. I will always prove that I really like you andI'm willing to sacrifice my life for you", saad niya atyaka nito hinawakan ang kamay ko.

I gave him a smile.

"Wow! Syala ang mayora! Sleeping beauty ka, girl?", tanong ni Swiss sakin.

Dumating narin sila. Wala silang kasamang lalaki.

"Grabe ka. Dinaig mo pa yung tagal sa pagresolba ng kaso sa Pinas sa sobrang tagal mo magising", dagdag ni Quinine.

"Buang. Tatlong araw lang siya natulog. Mas matagal parin yung pagresolba sa kaso sa Pinas. Yung iba nga inaabot na ng dekada eh", pambabara sa kanya ni Cupola.

"Pake mo ba? Eh gusto sabihin yun eh", depensa ni Quinine.

Humigpit ang hawak ni Zero sa kamay ko dahilan para mapatingin ako sa kanya.

"They're here. Aalis na muna ako. I will go back here, later. Okay? Wait for your parents", paalam niya atyaka niya ako hinagkan sa noo at kinuha ang gamit niya bago lumabas.

"WOAHHH! SANAOL TALAGA MAY JOWA"

"KAILAN KAYA DADATING PRINCE CHARMING KO?"

Magkakasunod na sabi nina Quinine at Cupola habang napapa-iling na lang si Swiss sa kanila.

Nalipat ang tingin ko kay Tyranny. Kanina pa siya tahimik at nakatingin lang sakin. Nginitian ko siya pero seryoso parin siyang nakatingin sakin.

"Oo nga pala. Bakit ka sumisigaw at nanghihingi ng tulong no'n?", tanong ni Quinine na hindi ko naman naintindihan.

"Sumigaw? Humingi ng tulong? Ako?" tumingin ako sa kanilang lahat "Kailan pa ako humingi ng tulong?" tanong ko sa kanila.

"Don't ask her. She need to rest", singit ni Tyranny.

"Okay? By the way... kainin mo 'to oh", pag-iiba ni Swiss atyaka inabot ang supot na puno ng iba't-ibang prutas.

"S-Sige... salamat", sagot ko atyaka tinanggap ang bigay niya.

"Siya nga pala... kailan ka babalik sa trabaho? Hirap na hirap na kami no'ng wala ka. Naaawa na nga ako kay Tyranny kase mukha ng anemic eh", tanong ni Cupola.

"Once na ma-discharge ako... babalik ako sa trabaho", sagot ko sa kanila.

Tumango-tango naman sila sa sinabi ko atyaka kami nagkwentuhan tungkol sa mga nagaganap sa organisasyon.