บทที่ 50

อวิ๋นซูเพิกเฉยต่อการจ้องมองของเฮ่อหย่วนเจ๋อและยิ้มเล็กน้อย “นายน้อยเหอนี่ความทรงจำไม่ดีจริง ๆ นะคะ ปีที่แล้ว คุณปู่ก็มักจะจัดที่นั่งไว้ให้ฉันที่โต๊ะหลักอยู่แล้วหนิคะ”

แค่คำว่านายน้อยเหอคำเดียว ก็ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองห่างเหินกันมาก

เฮ่อหยวนเจ๋อขมวดคิ้ว เขาไม่ชอบชื่อที่อวิ๋นซูเรียกเมื่อกี้เลย เมื่อกร่อนเขาจำได้ว่าเธอเคยเรียกเขาว่าหย่วนเจ๋อ

อวิ๋นซือฉินไอสองครั้งเพื่อดึงดูดความสนใจของเฮ่อหย่วนเจ๋อทันที “คุณเป็นอะไรไหม คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า ให้ผมพาคุณกลับไปก่อนเถอะ? ”

อวิ๋นซือฉินส่ายหัวด้วยความยากลำบาก เธอมีแววตาที่แคบลง มองไปทางอวิ๋นซูอย่างเปิดเผย เฮ่อหย่วนเจ๋อกังวลเกี่ยวกับเธอมาก

อวิ๋นซูหลุดพ้นจากกลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอมานานแล้ว ขณะที่กำลังจะจากไป ก็ได้ยินอวิ๋นซือฉินพูดว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่ ฉันอยากอยู่ต่อค่ะ พี่คงจะไม่ไล่ฉันไปหรอกใช่ไหม? ”

อวิ๋นซูหันกลับมา แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ชายชราก็พูดอย่างไร้ความปราณี “แต่ฉันไม่ได้เชิญเธอหนิ”

ใบหน้าของอวิ๋นซือฉิงซีดลง เธอมองไปที่เฮ่อหย่วนสืออย่างช่วยไม่ได้

เฮ่อหย่วนเจ๋อยืนอยู่ต่อหน้าอวิ๋นซือฉิง “คุณปู่ครับ ซ