บทที่ 0014

จู่ๆ เธอก็ยิ้มยิงฟันออกมา แล้วพูดว่า "งั้นคุณอยากจะกินอะไรล่ะ? ฉันจะทำให้คุณเอง"

ไม่ว่าฝีมือการทำอาหารของเธอจะไม่เป็นเลิศ แต่ก็พอไปวัดไปวาได้ ถือว่ายังโอเคอยู่

"แล้วแต่คุณเลย ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ"

ลู่จิ่งโม่คลายเนกไท และเดินขึ้นบันไดไป

เย่เจียเหอยิ้มอย่างบ้าๆบอๆ และเดินเข้าไปในห้องครัว โดยที่ยังมีถ้อยคำเมื่อครู่นี้ของลู่จิ่งโม่วนเวียนอยู่ในหัว

งั้นก็หมายความว่า เขาออกทริปธุรกิจ ไม่ได้อยู่กับวังโหรวผู้หญิงคนนั้น

นอกจากนี้ ทันทีที่เขาลงจากเครื่อง เขาก็มาที่มหาวิทยาลัยไห่เฉิงกับเธอเพื่อปกป้องเธออีกด้วย

และเธอก็ยิ่งรู้สึกว่า สามีของเธอเริ่มมีความอบอุ่นขึ้นมาเรื่อยๆแล้ว

ในที่สุด เธอก็ทำอาหารออกมาสองสามเมนู หุงข้าวอย่างเรียบร้อย และเตรียมที่จะขึ้นไปเรียกลู่จิ่งโม่ให้ลงมา

แต่พอเดินไปถึงประตู เธอก็ได้ยินเสียงที่อ่อนโยนและนุ่มนวลของชายหนุ่มดังแว่วมาจากข้างใน

"โหรวเอ๋อร์ คุณไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอ? จะไม่กินข้าวได้อย่างไรกัน?" แม้เขาจะยังตำหนิอยู่ แต่น้ำเสียงนั้นกลับอ่อนโยนเป็นอย่างมาก "คุณน้ำตาลในเลือดต่ำมาโดยตลอด แล้วทำไมจะต้องทรมานตัวเองแบบนี้ด้วย?"

ไม่รู้ว่าทางนั้นได้พูดอะไรอยู่ แต่เ