บทที่ 112

เจียงหวานหว่านยิ้มอย่างเย็นชา ดวงตาจ้องมองเฉาหยูเฟิ่ง

“เงินล่ะ”

นางไม่มีทางเสียแรงช่วยฟรีๆ แน่ เฉาหยูเฟิ่งทำร้ายร่างกายและชื่อเสียงของท่านแม่ นางต้องถลกหนังเฉาหยูเฟิ่งผู้นี้เพื่อเป็นการเอาคืนแน่นอน

เฉาหยูเฟิ่งกัดฟันกรอดพลางกล่าว “คุณหนูหก สกุลเจียงเป็นสกุลเล็กๆ ไม่ได้ร่ำรวย เงินจำนวนหนึ่งแสนตำลึงสำหรับขุนนางแล้วไม่ใช่จำนวนน้อยๆ เลย”

“ชีวิตของเจียงอวิ้นเทียบกับเงินหนึ่งแสนตำลึงไม่ได้เชียวหรือ?”

เฉาหยูเฟิ่งไม่ยอมควักเงิน เจียงหวานหว่านจึงหันหลังจะเดินจากไป

เฉาหยูเฟิ่งร้อนใจขึ้นแล้ว รีบรั้งเจียงหวานหว่าน และหันไปสั่งให้สาวใช้เอาเงินมาจากเรือนนาง

“รอก่อน ข้าจะให้คนไปเอาเงินมาให้”

เจียงหวานหว่านเดินไปที่เก้าอี้และนั่งลงอีกครั้ง

“ภายในเวลาหนึ่งถ้วยชา หากเลยเวลาเป็นอันยกเลิก”

เฉาหยูเฟิ่งพยักหน้าพลางกล่าว “ตกลง”

เจียงหวานหว่านรอไม่นานนัก เฉาหยูเฟิ่งก็นำเงินสามหมื่นตำลึงยื่นให้เจียงหวานหว่าน

“เงินที่เหลือเอาไว้จะให้เจ้าทีหลัง”

เจียงหวานหว่านรับเงินสามหมื่นตำลึงเก็บไว้อย่างดี หลายปีที่ผ่านมานี้ สกุลเฉาทำเงินได้ไม่น้อยเลย

จากนั้นก็เดินไปที่เตียงเจียงอวิ้น เจียงหวานหว่า