บทที่ 177

เจียงหวานหว่านหันไปมองตามเสียง ไป๋หยู่ยังคงเป็นคนงดงามที่ใครเห็นก็หวั่นไหวเหมือนดั่งชาติก่อน

“เถ้าแก่ไป๋ ความจริงแล้วข้ามาหาคุณชายเซียวหวายของพวกเจ้า”

เจียงหวานหว่านยิ้มอธิบาย

ไป๋หยู่มองเจียงหวานหว่านแล้วรู้สึกแปลกใจ

ครั้งนี้คุณชายสายตาดีมาก นึกไม่ถึงว่าจะดึงดูดแม่นางที่หน้าตางดงามเช่นนี้มาได้

แม่นางตรงหน้ามาถึงที่นี่ได้ แปลว่ามีความสัมพันธ์ของนางกับนายท่านคงไม่ธรรมดา

“แม่นาง คุณชายไม่อยู่ หากไม่รังเกียจ ข้าจะบอกคุณชายว่าแม่นางมาหา”

ไป๋หยู่ยิ้มแย้ม

“ได้ยินมาว่าตัวไหมที่สกุลเซียวจัดหามาเกิดปัญหา ข้ามีวิธีแก้ไข”

รอยยิ้มบนใบหน้าไป๋หยู่ค่อยๆ หายไป

เรื่องนี้มีเพียงคนภายในครอบครัวสกุลเซียวเท่านั้นที่รับรู้ นึกไม่ถึงว่าคุณชายจะบอกคนอื่นด้วย

“แม่นาง โปรดตามขอมารอข้างในเถอะ”

ไป๋หยู่ไม่อยากให้คนนอกรับรู้เรื่องนี้

เจียงหวานหว่านพยักหน้าเดินตามไป๋หยู่เข้าไปข้างใน

ไป๋หยู่เดินนำอยู่ข้างหน้า ปรายตามองหงเหลียนที่ยืนอยู่ด้านข้าง

นางดูออกว่าหงเหลียนมีวรยุทธ

ไป๋หยู่เดินนำด้วยท่าทางองอาจไปข้างหลังเรือน และตรงขึ้นชั้นสอง

เมื่อเดินถึงหน้าห้องโถง นางสูดหายใจลึก พยายามปรับน้ำเสียงให้ปกติ

“คุ