Share

บทที่ 184

“ขอบคุณคุณหนูมาก”

เจียงหวานหว่านยิ้ม “พวกเรามายังหอฝูอวิ้นก็เพื่อต้อนรับเข้า ข้าให้สือหลิ่วพาฉางเกอมาแล้ว”

เมื่อได้ยินชื่อฉางเกอ กู้ฉางชิงนึกไม่ออกว่าตัวเองแยกจากน้องชายนานเท่าใดแล้ว

“คุณหนู วันหลังเรียกข้าว่าฉางชิงก็พอ”

เจียงหวานหว่านครุ่นคิดชั่วครู่ “เจ้าอายุมากกว่าข้า ข้าเรียกเจ้าว่าพี่ใหญ่ ดีหรือไม่?”

“ดี”

กู้ฉางชิงหัวเราะเบาๆ

เสียงฝีเท้ารีบร้อนลอยเข้ามา กู้ฉางเกอวิ่งมาแล้ว

“พี่ชาย”

“ฉางเกอ”

สองพี่น้องกอดกันกลม ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะอันตรธานหายไป

เจียงหวานหว่านนั่งอยู่ด้านข้าง ยิ้มแยมมองพวกเขาพี่น้อง

“รีบกินข้าวเถอะ อีกเดี๋ยวข้าจะพาพวกเจ้าไปสถานที่หนึ่ง”

กู้ฉางชิงและกู้ฉางเกอนั่งลงข้างกันอยู่ฝั่งตรงกันข้าม

เจียงหวานหว่านเรียกสือหลิ่วมานั่งกินข้าวด้วยกัน

ทุกคนกินข้าวสนทนากันด้วยรอยยิ้ม ไม่นานก็กินข้าวมือนี้เสร็จแล้ว

เจียงหวานหว่านพาสองพี่น้องสกุลกู้ออกไปจากหอฝูอวิ้น เดินเอ้อระเหยไปตามทาง

“คุณหนู หากเดินไปข้างหน้าต่อก็จะเป็นเขตที่อยู่เดิมแล้ว”

กู้ฉางชิงเอ่ยเตือน

เจียงหวานหว่านยิ้ม “สถานที่ที่พวกเราจะไปก็อยู่ข้างหน้านั่นแหละ”

กู้ฉางชิงไม่กล่าวสิ่งใดต่อ และเดินตามเจ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status