บทที่ 183

จนกระทั่งเขาได้เห็นขวดยาที่หงเหลียนทิ้งไว้ให้ เขาจึงได้รู้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน

เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นกับเขากระทันหันเกินไป

เฉาซื่อเลี้ยงเขาให้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ เจียงอวิ้นเห็นเขาเป็นแค่เบี้ยหมากตัวหนึ่ง

เขามีชีวิตอยู่โดยเปล่าประโยชน์มาตั้งหลายปี เขาเป็นแค่ตัวตลกในสายตาคนอื่นเท่านั้น

ความผิดปกติของเจียงจิ่นหนิงดึงดูดความสนใจของฮูหยินใหญ่เจียง นางเป็นห่วงเจียงจิ่นหนิงมาก

นางสั่งให้แม่นมหลี่ทำอาหารอร่อยๆ ส่งไปให้เขาที่ห้อง ทว่าเจียงจิ่นหนิงไม่กินแม้แต่คำเดียว

ฮูหยินใหญ่เจียงเรียกเจียงป๋อเหนียนมาปรึกษาหาวิธีรับมือ

เจียงป๋อเหนียนครุ่นคิด จากนั้นก็เอ่ยกับฮูหยินใหญ่เจียง “ส่งเขาไปอยู่กองทัพเช่นเดียวกับเจ้ารอง แก้ไขพฤติกรรมของตน วันหน้าจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับตระกูลเรา”

“หนิงเกอเออร์ตั้งแต่เล็กไม่เคยได้รับความลำบาก เขาจะทนได้เช่นไร”

ฮูหยินเจียงรักเจียงจิ่นหนิงมาก เช่นไรเขาเป็นเด็กที่นางเลี้ยงเอาไว้ข้างกายตลอด

เจียงป๋อเหนียนขมวดคิ้ว “ข้าจะไปหาเขา”

กล่าวจบ เจียงป๋อเหนียนก็ไปหาเจียงจิ่นหนิง

เขาผลักประตูห้องเจียงจิ่นหนิงเข้าไป เห็นเจียงจิ่นหนิงนั่งเหม่อลอยขดอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง