Share

บทที่ 30

เจียงหวานหว่านพอเห็นที่ชายเสื้อแวบหนึ่งที่มุมเรือน ก็ยิ่งมั่นใจความคิดในใจ

"คุณหนู ท่านหาตัวข้าน้อยหรือ?"

มู่เซียงประคองชุนฮว๋ากะเผลกเดินเข้ามายืนที่หน้าประตูห้องเจียงหวานหว่าน

เจียงหวานหว่านหรี่ตาลง "ชุนฮว๋า วันนี้มีคนเข้ามาในห้องข้าหรือไม่!?"

"ไม่มี!"

ชุนฮว๋าพูดออกมา

สีหน้าเจียงหวานหว่านค่อยๆ ขรึมลงมา

"เจ้าค่อยๆ คิด ไม่ต้องรีบตอบ"

แขนทั้งสองที่ห้อยลงของชุนฮว๋า คว้าชายเสื้อขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

ในดวงตาเปล่งประกายลนลาน กลืนน้ำลายลงอย่างไม่รู้เนื้อตัว

"ไม่มีใครจริงๆ ข้าน้อยคุกเข่าอยู่ในเรือนตลอด!"

เจียงหวานหว่านร้องเชอะเสียงหนึ่ง โบกมือไปทางชุนฮว๋า เป็นสัญญาณให้นางเข้ามา

ชุนฮว๋าใจตุ้มต่อม เดินไปเบื้องหน้าเจียงหวานหว่านอย่างระมัดระวัง

"กินอาหารเหล่านี้เสีย!"

ชุนฮว๋าคิดจะอ้าปากปฏิเสธ พอเงยตาก็พบกับความเย็นชาของเจียงหวานหว่าน ไม่กล้าต่อต้านกินลงไป

พอกินไปไม่กี่คำ ลำไส้ของชุนฮว๋าก็เหมือนมีสายน้ำตีเกลียว ท้องส่งเสียงโครกคราก

ชุนฮว๋ารู้สึกว่าลมในท้องไหลลงด้านล่าง ท้องส่งเสียงโครกคราก นางต้องเข้าห้องน้ำแล้ว

นางกุมท้องอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่กล้าหายใจแรง

"ถ้ายังมีครั้งต่อไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status