บทที่ 63

เจี๋ยหู่เห็นเช่นนั้น รีบเรียกให้คนพยุงจางวั่งไฉขึ้นมา

จางวั่งไฉหยิบสัญญากู้ยืมที่กู้ฉางเกอเขียนออกมาจากหน้าอก และส่งให้เจียงหวานหว่าน

เจียงหวานหว่านรับสัญญากู้ยืมมาและส่งให้กู้ฉางชิง

กู้ฉางเกอรับมาอ่าน เห็นว่าเป็นสัญญากู้ยืมที่ตัวเองเขียน

“ถูกต้อง เป็นสัญญากู้ยืมที่ข้าเขียน”

เจียงหวานหว่านโยนเงินห้าสิบตำลึงให้จางวั่งไฉ

“เอาเงินไปแล้ว ต่อจากนี้ระหว่างเจ้าและกู้ฉางเกอตัดขาดกัน ห้ามหาเรื่องเขา มิเช่นนั้นข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่”

เจียงหวานหว่านจ้องมองจางวั่งไฉอย่างดุดัน

“ได้”

จางวั่งไฉไม่รู้ที่มาของเจียงหวานหว่าน เขาไม่กล้าเสี่ยง ได้แต่กัดฟันตอบตกลง

เจี๋ยหู่ลุกลี้ลุกลนเก็บตั๋วเงินส่งให้จางวั่งไฉ

หลังจากเจียงหวานหว่านจ้องเขม็งจางวั่งไฉแล้วก็พากู้ฉางชิงสองพี่น้องจากไป

รอให้ถึงเวลาเหมาะสม นางต้องฆ่าจางวั่งไฉให้ได้

กู้ฉางเกอถูกเจียงหวานหว่านจูงมือเดินออกจากบ้านของจางวั่งไฉ

เขาเงยหน้ามองเจียงหวานหว่าน แสงอาทิตย์สาดกระทบบนศีรษะของเจียงหวานหว่าน นำมาซึ่งแสงสว่างเป็นประกาย

กู้ฉางเกอกุมมือเจียงหวานหว่านไว้แน่น ในใจเขากำหนดมั่นว่าพี่เจียงต้องเป็นเทพโพธิสัตว์ที่สวรรค์ส่งมาช่วยชีวิตเขาแน่น