บทที่ 95

“ท่านแม่ข้าอยู่ที่ใด?”

เจียงหวานหว่านก้าวฉับๆ วิ่งมาถึงโถงกลางหมู่บ้าน

“คุณหนู ยังหาฮูหยินไม่พบเจ้าค่ะ”

หงเหลียนกล่าวด้วยสีหน้ารู้สึกผิด

เจียงหวานหว่านกวาดสายตามองไปรอบๆ จากนั้นก็มุ่งเป้าไปที่หัวหน้าโจร นางเดินอย่างเยือกเย็นไปอยู่ตรงหน้าหัวหน้าโจร

“คนที่จางวั่งไฉพามาอยู่ที่ใด?”

หัวหน้าโจนจางเทียนอ้ำอึ้ง “พวกท่านพูดสิ่งใด ข้าไม่เข้าใจ”

“รีบบอกมา ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้า”

หงเหลียนกล่าวอย่างเร่งรีบ นางพลิกทั้งหมูบ้านหาแล้วก็ยังหาฮูหยินไม่พบ

“จางวั่งไฉอยู่ที่ใด?”

สายตาดุจคบเพลิงของเจียงหวานหว่านจับจ้องจางเทียน

“ข้าไม่รู้จักจางวั่งไฉ”

เห็นว่าจางเทียนไม่บอกความจริง นัยน์ตาเจียงหวานหว่านมีแววอาฆาตเข้มข้นสาดออกมา

นางยกมือขึ้นมาดึงดาบบริเวณเอวของหงเหลียน จากนั้นก็ตวัดข้อมือ ปลายดาบทิ่มลงไป แทงเข้าไปกลางต้นขาขวาของจางเทียน

“พรวด”

เลือดสดไหลนอง!

“อ๊าก...”

จางเทียนเจ็บจนร้องตะโกนออกมา ความเจ็บปวดรุนแรงวิ่งพล่านไปทั่วร่าง

เจียงหวานหว่านดึงดาบออกมา จากนั้นก็แทงไปที่กลางต้นขาซ้ายของจางเทียนอีกครั้ง

ดวงตาทั้งสองข้างของเจียงหวานหว่านเป็นสีแดงเข้ม นางถามเน้นทีละคำ “เจ้าและลูกพี่จางวั่ง