บทที่ 319

ไป๋ชิงยิ้มขึ้นมาเบาๆ: "เจ้าสำนักฮั้วและท่านผู้สำเร็จราชการแทนเคยมีเรื่องกันงั้นเหรอ?"

ฮั้วอวิ๋นเทียนก็นั่งลงด้วยท่าทางครึ้มอกครึ้มใจ : "ชายคนนั้นก็เหมือนแค่นกยูงหัวสูงหยิ่งทระนง ทุกคนจะทำหน้าเคร่งครึม แน่นอนว่าขัดหูขัดตาข้า" ขณะพูดก็หัวเราะยิ้มออกมา

"นกยูงหัวสูงหยิ่งทระนง?" ไป๋เฟิ่งหว่านถึลงตาโต นางถึงกับหลุดขำพริดออกมา "ข้าคิดว่าเหมือนน้ำแข็งพันปีและไม่มีวันจะละลายมากกว่า"

"ข้าเห็นด้วยกับท่านพี่หว่าน ท่านผู้สำเร็จราชการแทนเป็นคนเย็นชาจริงๆ ไม่มีใครจะเข้าใกล้เขาได้เลย" มู่เจินจูก็กล่าวอย่างหน้าแดงขึ้นมา

"ท่านผู้สำเร็จราชการแทนเป็นถึงบุคคลระดับสูงที่มีอำนาจ จะมาทำหน้ายิ้มแย้มกับพวกเจ้าได้ที่ไหน" ไป๋ชิงก็ยิ้มและส่ายหัวขึ้นมา "แต่ว่านกยูงหัวสูงหยิ่งทระนงอย่างที่เจ้าสำนักฮั้วพูด ข้ากลับไม่คิดว่าท่านผู้สำเร็จราชการแทนั้นไม่เหมือน"

เย่อู่เหิงก็ยิ้มโดยไม่พูดอะไรและช่วยรินชาให้กับทุกคน

"เดี๋ยวพวกเจ้าก็จะได้รู้แล้ว" ฮั้วอวิ๋นเทียนยิ้มขึ้นมา ดวงตาโฉบเฉี่ยวของพญาหงส์หันไปตรงประตู ท่วงท่าของเขางดงามน่าดึงดูด

ประตูใหย่หอชมจันทร์ ในที่สุดโม่จุนก็ได้มาถึงแล้ว เขากับอานเย่ยืนอยู่ตรงปากประตูพร้อ